Nie znam szczegółów twojej przyjaźni, więc nie potrafię ocenić czy
to chwilowy brak tematów do rozmów czy przestałeś przyjacielowi
być potrzebny z chwilą kiedy uporał się ze swoimi kłopotami.
Jeśli to pierwsze, to myślę, że nie ma co się martwić aż tak
bardzo. W moim osobistym mniemaniu, wyrobionym przez lata,
przyjaźń polega na tym, że jest ktoś, komu można bezwarunkowo
zaufać. Piszesz, że właśnie tego dowiodłeś i twój przyjaciel to
docenił. Rozumiem, że możesz czuć się od niego gorszy z powodu
jego zdolności i pozycji materialnej, ale to nie znaczy, że sam
nie masz zalet. Przynajmniej jedną właśnie wymieniłeś - potrafisz
skutecznie pomagać, a to jest cholernie ważne w naszym
znieczulonym świecie.
I jeszcze jedno - nie jest tak, że przyjaźń jest niezmienna.
Przecież sami ludzie się zmieniają. Mogą być mniejsze lub większe
przerwy w kontaktach, zmiany zainteresowań, zmiany otoczenia - a
tak naprawdę liczy się to, czy dawni przyjaciele ciągle chcą nimi
być i czy ciągle gotowi są na poświęcenie dla tej drugiej osoby.

Pozdrowienia
Mefisto