Są to składowe operacji wykonywanej przy nawrotowym zwichnięciu rzepki lub
przy zespole jej bocznego nacisku (LPCS) Rzepkę z obu stron stabilizują
troczki. Przy w/w chorobach troczek boczny ulega przykurczowi i pogrubieniu
a troczek przysrodkowy rozciągnięciu lub wręcz zerwaniu. Rekonstrukcja
polega na odświeżeniu (jeśli trzeba) brzegów troczka przyśrodkowego i
zeszyciu go ze zdwojeniem i wzmocnieniem (zwykle) co stabilizuje rzepkę i
nie pozwala jej przemieszczać się bocznie. Zabieg ten można wykonać "na
otwarto" lub przezskórnie pod kontrolą artroskopii. Bardziej wiarygodna
wydaje się jednak rekonstrukcja na otwarto. Przedtem zwykle przecina sie
troczek boczny.
Operacja Fulkersona, której uzupełnieniem są często powyższe operacje,
wykonuje się, gdy główną przyczyną zbaczania bocznego rzepki jest położona
zbyt bocznie guzowatość kości piszczelowej, do której rzepka przyczepia się
przez więzadło właściwe rzepki. Polega to na przecięciu kości piszczelowej w
płaszczyźnie czołowej (podłużnie) z oddzieleniem długiego fragmentu
zakończonego u góry guzowatością kości piszczelowej. Następnie tę, obrazowo
nazywając, szczapę :) odchyla się górnym końcem przyśrodkowo. a ponieważ ten
koniec to guzowatość, więc jednocześnie koryguje sie jej ustawienie.
Fragment mocuje się do kości piszczelowej kilkoma śrubami. Duża powierzchnia
osteotomii (przecięcia kości) sprawia, że gojenie jest szybkie. Doleczanie
zwykle w stabilizatorze zawiasowym ze stopniowo zwiekszanym zakresem ruchu.