W dniu 2011-11-08 15:06, SuziQ pisze:
> W dniu 2011-11-08 14:18, zażółcony pisze:
>> W dniu 2011-11-08 13:21, SuziQ pisze:
> ...
>>> kiego...grzyba wkrótce potem znów mnie zaczepia. Rozumiesz?
>>
>> Oj, cienki ten lód, coraz cieńszy ... :))) Ale jak już wlazłem to
>> trza iść dalej :)
>> Zostawię to na później (w pracy siedzę), jako 'trudniejsze'.
>
> A spróbuj nie wrócić.

No to wracam.
Napisałaś "onieśmielających".

W swoim życiu, w różnych okolicznościach spotykam różne osoby,
spotkania te wywołują u mnie jakieś emocje - i czasem decyduję
się je ujawnić, czasem nie. W Twoim wypadku, w takich usenetowych
okolicznościach pasuje mi taka forma, w której Cię 'głaskam' w taki
właśnie bezpośredni sposób, ujawniając własne naturalne odczucia.

Iska - okazuję Ci pewną 'usenetową czułość', bo, "po przemyśleniach"
stwierdziłem, że pomimo Twoich niepokojów i pewnych problemów
z odebraniem takich komunikatów - jest to dla Ciebie cenne,
jakoś Ci potrzebne. Absolutnie nie ma w tym chęci zbycia,
potraktowania w sposób protekcjonalny. Dla mnie to też jest
ważne, żeby czasem w tym banku przytulić taką Iskę :)

Ja jako chłopak byłem strasznie zakompleksiony, w ogóle nie
miałem, to się chyba mówi, 'startu do lasek'. Taki introwertyczny,
matematyczny koleś. 'Leczyłem' się z tego powoli, chyba właściwie
dopiero na studiach. Widzę sporą płaszczyznę porozumienia z Tobą
właśnie w sferze rozedrganych emocji, które lecą trochę za bardzo
do przodu i za szybko rysują fatamorgany. Z tym, że ja jestem
teraz już w istotnie innym miejscu. Poza tym, że jestem mężem
osóbki, która również potrafi emocje rozhuśtać do granic
możliwości, to jestem także ojcem dziewczęcia, które od zawsze
również jest osóbką wrażliwą, mającą swoje chandry, fochy,
swoje 'upory' i 'fiksacyjki'.

Mam do Ciebie takie pytanie, Iska, z zupełnie jakby innej beczki,
ale nie do końca: jak powinien się zachowywać
ojciec, w którym jego kilkuletnia córka się po swojemu, dziecięcemu,
zakochuje, szuka kontaktu fizycznego - a jak troszkę bardziej
dorasta (9 lat) to wykorzystuje każdą, dosłownie każdą okazję,
żeby podejrzeć, co tam ojciec ma między nogami ? :)
Czy to jest stosowne, że ojciec tarza się na podłodze z córką
i synem w dzikich zabawach, w których raz jedno, raz drugie jest
huśtane, przyduszane, gilgotane, podszczypywane to tu, to tam ?

> To się zgadza. Ale to wynika chyba z tego, ze dostałam tylko
> skrajne emocje, lub inaczej, byłam w takich wychowana.
> Jednak nie wiem,wiec moze Ty wiesz, jak to sie wiarze z faktem, ze oto...
> Ja, gdyby świat wyglądał po mojemu, to przytulałabym ludzi
> kiedy tylko przyjdzie mi na to ochota. W baku, na ulicy, czy pociągu.
> CHcialabym np. moc na widok przystojnego feceta, powiedzieć, ależ
> pan jest przystojny. A na widok zgrabnych nóg u babki, ale pani ma
> swietne nogi.
> Równiez mówiłabym im(w wyjatkowych okolicznosciach) prawdę bardzo
> bolesną, tak jak to robie w przypadku ikselki. Uważam ze to jest fer.
> Niemniej wiem, że wtedy dopiero ludzie czuli by zgrzyt jesli do tego
> dodać, że nie są w stanie strawic mojej dziewczynki w ciele kobiety.
> Wielu sie wydaje, że je jestem obłudna, że wole gadać z nastolatkami czy
> okrakiem siedzieć w piaskownicy i lepić babki z moja
> terepela lat 5 dyskutujac przy tym jak rownolatki, niz rozprawiac o
> lewicy prawicy i srodkowcy.Wielu nie rozumie, ze jak się usmiecham do
> kobiety, to nie znaczy, że jestem pomylona,a jak do mężczyzny, to ze
> che z nim cośtam. Są różne kultury w których różne rzeczy są
dopuszczalne.

Wydaje mi się, że akurat z babkami to byłoby dla nich nawet
miłe i dopuszczalne u nas - mówić o zgrabnych nogach. Natomiast
mówienie czegoś takiego przez Ciebie facetowi na ulicy - no sama
wiesz, jak jest. Poza tym te sygnały są powierzchowne.
Ludzie szanujący siebie i wysoką jakość relacji nie przywiążą
nadmiernej wagi do oceny sformułowanej przez obcą osobę
na ulicy.
Do pewnych sygnałów trzeba pewnej bliskości. Rodzice mają
pierwszorzędną rolę w wychowywaniu dzieci, by pokazywać te sfery
różnego stopnia bliskości i jakiego typu emocje, kontakty
w ich ramach można uruchamiać, pielęgnować. Może być tak, że
dziecko o dużych potrzebach, dużej ekspresji - trafia tutaj
w próżnię, nie znajduje rodzica-przewodnika. Np. nie ma nikogo,
kto by zarysował rodzinną sferę intymną w ramach której
dorastająca dziewczynka o dużych potrzebach emocjonalnych
mogłaby się 'wyekspresić'. Trafia na mur - i przenosi
sferę intymną 'na zewnątrz'. Tak to może myślę być.

> Po prostu sie uśmiecham. Dzisiaj facet radiolog,
> najpierw bez potrzeby dotknął mnie w twarz obiema dłońmi, choć mial
> prześwietlać biodro a przed wyjscem moim stanął w drzwiach niemal
> tarasując je i powiedział; " jest pani bardzo ladna kobieta, wie pani?"
> I zobacz, ja go nie prowokowałam, tylko sie do niego zwyczjnie
> uśmiechałam a on juz niemal...I czasem nie wiem jak mam sie zachwycać bo
> z jednej strony, chciałabym być sobą i reagować tak jak we mnie gra a
> czesem widze, ze kogos moge niechcący wprowadzić w bład, lub nawet
> skrzywdzić. Ale ten kij ma niestety i drugi koniec, ja również, czasem
> nie rozumiem mimiki, ale ściślej ponurych min. Ja ich nie odróżniam, nie
> wiem, czy ktos ma zły humor, czy mna gardzi, czy nienawidzi.
> Czyli reasumując; zdaje sie, ze mój umysł, nie zrucił do końca kokonu
> dziecięcego, albo bardziej w niewielu tylko procentach przepoczwarzyłam
> sie w dorosłą i jestem w takim rozkroku socjologicznym(nie wiem czy to
> dobre słowo). Sama nie wiem.
Podobne tematy pojawiały się w moich rozmowach z żoną, w tym, jak opisywała
swoje doświadczenia. No cóż - urodziwe kobiety wcale nie muszą mieć
lekko. Szczególnie trudne myślę może być, kiedy np. sami rodzice nie
bardzo wiedzą, co z tą urodą zrobić, widzą ją jedynie jako zagrożenie
dla dziecka albo odwrotnie - ignorują problemy, np. z obleśnymi
facetami nagabującymi dziewczynki w autobusach. A z drugiej strony
masz właśnie nieczytelność rodziców (nawiązuję do mimiki) - kiedy
nie dają dziecku wyrazistych sygnałów, ich emocje nie są spójne z
działaniami.

> No pewnie! malkontent. Uwielbiam go.
Znacie się w realu ?

> Tam nie było żadnego kontekstu. Dla ułatwienia. Wyobraz sobie, ze
> znasz dwie kobiety, z żadna nie spałeś. I gdy myslisz o jednej,która
> tylko lubisz to jestes sobie w stanie wyobrazić z nia seks a gdy myslisz
> o tej ktora kochasz(plato.), dochodzisz do pewnego momentu a potem...
> ścana i ani rusz.
> Dlaczego nie mozesz sobie wyobrazić seksu z ta, która kochasz?
Ja nie potrafię sobie wyobrazić ???! Pukałbym je obie, ażby furczało !
A tak bardziej na serio: naprawdę trudno mi odgadnąć, o czym
właściwie mówisz. Mogę tu tylko podpowiedzieć, że wyobrażam sobie
coś takiego, że dla np. młodego chłopaka miłosne zauroczenie
może być czasem takim stresem, że rzeczywiście może mieć
problemy z erekcją i łatwiej mu jest 'zadziałać', kiedy rozgraniczy
seks od emocji. Łączenie tych spraw wymaga pewnej pracy, także,
kiedy w zakres terminu 'kochać' zaczynają się włączać takie sprawy,
jak zobowiązania, wspólne plany, problemy, nieporozumienia,
rozczarowania. A potem kolejne: starzenie się, spadek libido.
nasza kultura masowa nastawiona na 'młodzi, piękni, bogaci'
tego nie ułatwia.

> Nie uważam że traktuje kogokolwiek instrumentalnie, przypadek z leboskim
> był celowo ewidentnie przegięty przez przerysowany, Wiedziałam, ze to
> zamknie mu usta, bo to go blokuje w jakis mało zrozumiany mi sposób -
Celowo-nie celowo - użyłaś słowa 'kocham' instrumentalnie, w dodatku
sama piszesz, ze chciałaś to zrobić wiarygodnie, żeby oszustwo
nie było widoczne. Tu imo nie ma za bardzo o czym dyskutować :)
Twoje intencje były jakie były.