"Smerf" news:afuccl$gju$1@news.onet.pl

> Gratuluję umiejętności czytania 'między linijkami'!!!!

Nie przesadzaj. Tekst był bardzo krótki, zaledwie trzy linijki. Użyłam
bardziej praktycznych i przeciętnych umiejętności, mianowicie - sprawdziłam,
czy użytkowniczka "Nicola" jest tu nowa, czy kiedyś udzielała się na grupie.
Moje dochodzenie wykazało: udzielała się. A ileż to razy doradzano tutaj
depresyjnym: Marsz do specjalisty! To nie jest grupa terapeutyczna. Pomóc Ci
może JEDYNIE psychiatra, stosując odpowiednią farmakoterapię, ewentualnie
wspomagającą psychoterapię. Nie ma więc wątpliwości - "Nicola" wie o tym.
Wie również, że te działania odnoszą skutek, czego żywymi dowodami są na tej
grupie: Melisa, nadająca z Francji Magdalena, a nawet ja (choć daleko mi do
optymizmu Madzi).

Smerfie, zarzucasz i wykrzykujesz mi:
> Właśnie o taką radę Nicole chodziło!!!!
> Bravo!

A jakiej cudownej rady Ty byś udzielił tak uświadomionej "Nicoli" ??? Ja,
poza idiotyczną odpowiedzią na idiotycznie postawione pytanie (książka
raczej nie do zdobycia), nie jestem w stanie doradzić nic więcej. A może
odkryłeś w sobie jakieś nadprzyrodzone zdolności i zamierzasz pomagać
depresyjnym bez udziału ich woli ? Albo wydaje Ci się, że masz im do
zaoferowania coś, czego nikt inny nie zaoferuje ? Jeśli tak - to powodzenia!
Radzę Ci jednak wziąć pod uwagę kilka możliwych wypadków przy pracy
misyjnej. Choćby taki:
Zrorpaczony depresant dzwoni do Ciebie w środku nocy. Ponieważ depresant
mieszka w innym mieście, rano kombinujesz lewe zwolnienie z pracy, żeby
jechać i pocieszyć. Spędzasz z nim trzy dni, zaciągasz do psychiatry,
udzielasz wsparcia finansowego. Potem wracasz do domu usatysfakcjonowany, że
komuś pomogłeś. A po dwóch dniach otrzymujesz telefon od mamusi martwego już
depresanta. I ta zrozpaczona kobieta oskarża Cię o to, że przyczyniłeś się
do śmierci jej syna, bo okazuje się, że forsa, którą mu wspaniałomyślnie
ofiarowałeś, została przeznaczona na zakup śmiertelnej dawki prochów.
To jest historia z życia wzięta, całkiem niedawno przydarzyła się mojemu
znajomemu. Choć facet sam doświadczył kiedyś depresji i próbował ze sobą
skończyć - długo się z tego nie otrząśnie. Tobie, Smerfie, w takiej sytuacji
byłoby jeszcze trudniej, bo wrażliwy z Ciebie chłopiec, a nie będąc nigdy
tam, skąd widać czarne słońce, za bardzo obwiniałbyś siebie.

____________________________________________________
_____________

Droga "Nicolo".
Na Twój powrót do tzw. normalnego życia złożyć się MUSZĄ dwa podstawowe
czynniki.
1. Regularne zażywanie leków antydepresyjnych.
2. Twoja wola. Bo jeśli TY SAMA nie dasz sobie szansy, TY SAMA nie
będziesz chciała walczyć, to - UWIERZ MI !!! - nawet najznakomitsi
psychiatrzy i psychologowie świata razem wzięci + wszyscy ludzie dobrej woli
razem wzięci niewiele Ci pomogą.

Istnieje duże prawdopodobieństwo, że czytając me słowa dumasz sobie:
tiaaa... mowa-trawa... ty NEV to ty - ja to ja... a mnie nie stać na takie
samozaparcie... i nie mam motywacji... i trudniejsze dzieciństwo miałam... i
klimat na południu inny...
Jeśli tak myślisz, "Nicolo", i nie masz zamiaru pójść drogą na skróty, którą
Ci wskazałam - to znaczy, że zupełnie tak jak ja musisz zmarnować najlepsze
lata swego życia oglądając świat z pozycji człowieka leżącego we własnych
rzygach. Zakładając, ofkoz, że wkrótce nie zginiesz z własnej ręki. Ale Ty,
"Nicolo", nie chcesz przecież umierać !


Powodzenia
Kasia