(Finał blisko, czas by wszystko zbierać w grządki, klatki, skrzynki
to ostatni zakręt już.

- No i jak tam kondycja przed górką?
- Różnie.
- Widoki są?
- Widoki to nie wszystko. Trzeba umieć ubrać w słowa.
- Te schody?
- ...
- To może podzielić to, na mniejsze schodki? Tyle ze przy mniejszych
się niecierpliwi...
- Niecierpliwi się? No trudno.
- Pośpiech, krótka piłka, bez namysłu, bo i po co? Ważne żeby być
i stawiać słowa...
- Mówił, że to chaszcze i bluzgał, bo się pokaleczył. To znaczy kosę
pospuł przy karczowaniu.
- No nie. Śmignął kamieniem bo uznał, że mu się wyjaśnienie należy,
wg jego potrzeby.
- Ale przecież widać, że to jakiś większy plan, jakaś strategia... Nie
widać?
- Kto widzi, ten widzi... A on chce wiedzieć i już. I chce, żeby to wg
jego planu poszło - najlepiej z marszu....
- Coś to nie tak chyba...?
- ...
- A poza tym, tam przecież nie żniwiarzem a zbieraczem być trzeba,
runa leśnego, 'borzego' szukać!! No ale to jest błąd typowy.
Powtarzalny. Niemal każdy go robi... Na skróty. Podejście jest zwykle
typu "a kto ma rację". I ewnetualne szukanie podświadome wsparć
i sojuszniików. A na ogół nie jest ważne _kto ma rację, ale _gdzie
racja leży, _jaka jest jej struktura, z czego się ona składa.
Rację dobrze jest rozumieć a pytac "kto" tylko wtedy, gdy ma ona
szczególny charakter racji autorskiej. Wtedy zrozumie się ją, albo i nie,
poprzez autora, który ją stworzył.
- ...
- Tym bardziej, że pole zasiane jest systemem "dla każdego coś strawnego".
- I niestrawnego też.
- No ale widamo, że każdy widzi inaczej...
- Już wszyscy wiedzą, jak to jest z tą percepcją. Że dziurawa,
że ograniczona, że ukierunkowana właśnym doświaczeniem, w każdym
przypadku innym.
- ...
- No tak. A z każdą uprawą to jest tak, ze trzeba najpierw przejść
spokojnie i w ciszy przez pole i powybierać kamienie. Pooznaczać.
Wyczesać małe z miejsc, na których ziarno myśli będzie sadzone,
poukładać na miedzach w kupki z tabliczkami "Tutaj leży kamieni
kupa", wtedy sprawa jest klarowna. I rozpoznana. I nie ma guzów.
- ...
- Nikomu się nie chce wędrować powoli. Lepiej rzucać kamień w stronę
miedzy, a może się uda trafić na kupkę? I bez namysłu gdzie ta miedza.
Byle szybko. Póki co, kamienie furkotają i ... tłuką lustra.
- Jakie lustra?
- Ano furkoczą. Tak jak te posty, psoty, osty, co to pisane są bez
oddechu, jeden za drugim, byle szybko. Każdy z nich lekki jest, bo
i szybki być musi jak kamień. I leci jeden za drugim w łańcuszku, aż
do bandy z prawej strony.
- ...
- Ale są także takie z większym oddechem, z czasem na przemyśłenia.
- Są, oczywiście. Najlepiej to widać na takim drzewku wątku, które
leci sobie "w lewo". Żeby poleciało w lewo, trzeba dystans zwiększać.
- Odległość znaczy?
- Czas, między akcją a reakcją. Czas na przemyślenia.
- ...
- No patrz. Jest post A, do niego za 10 minut B, potem C, i D, E, F...
każdy kolejny. Potem pojawia się przerwa dłuższa w czasie, gdyż pod
E podpina się G, potem pod D podpina się H, potem pod C, I, i dalej
J, K. Te ostatnie, od G do K układają sie w ścieżkę "w lewo".
A,
B,
C,
D,
E,
F,
G,
H,
I,
J,
K,

Zobacz zresztą sam...
http://www.psphome.htc.net.pl/guests/all/bal.jpg


- A poza tym, magister Putek dokonała ciekawego odkrycia.
Mianowicie doszła do wniosku we własnym rozumie, że najważniejsze
jest każdemu dać jakieś lustro, do przeglądania się.
- Introspekcyjne?... No tak. To jest odkrywcze... dość stare...
- Ale magister ma rację na tym etapie! Zobacz jednak, co sie dzieje
gdy takie lustro ... wisi nad polaną. Jedno drugie trzecie, piąte lustro.
Jeden usłużny magister trzyma to przed innym usłużnym magistrem
i się przyglądają. Wiszą takie lustra weneckie, a tu kamienie latają
w prawo w lewo, i co jakiś czas, trzask, prask i znów pełno szkła
w piaskownicy, na polanie...
- ...
- No tak. Ten magister poszedł drogą wielkich odkrywców; zauważył
mianowicie to, że każdy ma w sobie odbitki ze swego wnętrza. Swoje
fobie, nawyki, wszystko, co tam gdzieś kiedykolwiek nazbierał w swoim
raju dziecięco - młodzieńczym, na początku drogi, teraz to się będzie
odbijać, tfu, tfu...
- ...
- No to co taka psychologia robi? Bierze i wiesza lustra. Wiesza lustra
weneckie w majestacie a przynajmniej w zawodzie, przed każdym
chętnym podróżnikiem, przed każdym pacjentem. Pacjencie spójrz
w siebie - mówi - tam masz najlepszy widok. Ja, twój magister nic nie
wiem na temat (to do siebie mówi), co w twojej głowie się dzieje,
niemniej wiem na pewno, że jak ci przystawię lustro przed oczy, i tak
będę nim kręcić (to do siebie mówi), byś się nie mógł wykręcić, to
na pewno coś tam w końcu zobaczysz. Zobaczysz na pewno. Ja
natomiast będe patrzeć z drugiej strony, bo to lustro jest weneckie,
piękne inkrustowane, w ciapki ramki malowane i falbanki ma gdzie
trzeba. I będę wiedzieć w końcu - mówi magister - co ty wiesz.
No nie dokładnie, ale coś tam w końcu mgliście zobaczę. I będe mogła
pieczątkę postawić, na recepcie i na rachunku...


TEORIA WISZĄCYCH LUSTER.

- Według magister, najbardziej świadomy jest pewnie ten, co to potrafi
sam sobie takie lustro postawić, i się w nie patrzeć z pożytkiem. Pionowe.
Jeśli to lustro postawi na swym biurku psycholog (nie każdy, nie każdy)
i długo przez nie patrzy na tych różnych wędrowców, to w końcu
dochodzi do wprawy i kataloguje doświadczenia. Książki pisze
z kodami. Sprawa się upraszacza, usprawnia.
Można przyjąc więcej nieszczęsnych wędrowców...

http://www.psphome.htc.net.pl/guests/all/swiadomosc_
a.jpg


- No więc każdy magister wiesza te pionowe lustra. Ale najpierw chodzi
długo do szkoły, w tej szkole szlifuje je na wymiar. Potem będzie
przystawial pacjentowi. Patrz - mówi - to jest lusterko, w tym lusterku
siebie widzisz. Tam jest Twoja prawda i najlepiej by było gdybyś się
dobrze przyjrzał, bo wtedy będziesz dobrze widział.. Taki jest magister.
(Nie każdy przecież).
- A sam oczywiście z drugiej strony tego lustra wenecjańskiego,
podgląda, co to tam się dzieje. No i czasami rzeczywiście, oj, dzieje
się dzieje... Gdyby tylko jeszcze jakiś automat załatwiał tę klasyfikację...
- ...
- Lustro stoi sztywno jak drut!
- I można sobie popatrzeć jak w kinie.
- Na dobrą sprawę, toż to jest przeciez nie tylko lustro - ale pryzmat!!
Popatrz - gość zrzuca z siebie jakieś strumienie jego wewnętrznej
światłości, a tam wystarczy tylko postawć pryzmat, ekranik, i juz ci
się to pięknie rozkłada na... zupełnie jak w kosmosie na pasemka na
widma prążki... I masz juz wszystko, teraz tylko posegregować
poklasyfikować VC5, UC13 Mc2, M34.
- ...
- A ja słyszałem że M34 i M35 było pięknie widać w Warszawie dwa
dni temu.
- A co to jest?
- No... w gwiazdozbiorze Oriona przecież.. Mgławice.
A i Saturna pierścienie było widać.
- ...
- Psychologia, to jest taka jedna wielka teoria luster?
- Nie, to jest taka dolina szklarzy. Twarde to i sztywne, te narzędzia
znaczy się. A przede wszystkim pionowe, pionowe jak cholera.
Tak to widzę...
- ...
- Psycholog?
- Psycholog za tym lustrem to ma takie gałki, kręciołki, guziczki,
i on juz dobrze wie, jak to lustro przystawić. Pionowo znaczy przed
oczy, przed jedno oko i przed drugie oko z dystansem.
- Z jakim dystansem?
- No.. bo taki psycholog to ma zazwyczaj duzo czasu, bierze do siebie
pacjenta do gabinetu i ciach, za 20 minut juz ma następnego, a ten
pierwszy juz załatwiony. No tak - czyli na krótkiej żyłce. między.
- Dużo wie.
- A pryzmaty?
- Pryzmaty to już są dla fachowców. Pryzmat to jest takie lustro
udoskonalone (do zarabiania pieniędzy pewnie). Tu strumyk wpadnie,
a tam wypadnie, ale zanim wypadnie to się w środku pozagina,
i to każde inaczej. Tak tak, każdy 'przypadek' jest inny. Taki
pryzmat na patyku to juz jest narzędzie wyższej generacji. Taki
profesjonalny pryzmat, prosto z fabryki, jest solidny. Ma stelażyk
rączkę do trzymania, i ekranik z drugiej strony. Wszystko na nim widać -
czasem nie trzeba nawet myśleć. Magister bierze ci taki pryzmat,
stawia na biurku miedzy soba a wędrowcem i wszystko widzi na
swoim ekraniku.
Kody kreskowe... (oczywiście nie kazdy magister...)

http://www.psphome.htc.net.pl/guests/all/pryzmap.jpg


- System luster i pryzmatów pionowych to zaledwie wstep do
świadomości. Autobus Zielony ma na celu dotarcie w pobliże
Świadomości. W pobliże Mostu...
To już blisko.