Niby żadna nowość, ale, tak "przed wyborami", podaję do przemyśleń:

http://www.dyskusja.deaf.pl/index.php/topic,1565.0.h
tml

"W Holandii 30 lat temu również nie do pomyślenia były rozmowy o sprawach seksu ludzi
niepełnosprawnych, nie dostrzegano płciowości tych osób i ich potrzeb seksualnych,
ale dziś istnieje organizacja SAR, świadcząca usługi seksualne osobom
niepełnosprawnym, opłacane ze skarbu państwa. Organizacja ta zatrudnia instruktorów,
którzy dość systematycznie odwiedzają osoby niepełnosprawne w ich domach świadcząc
pomoc parom małżeńskim podczas współżycia seksualnego, albo indywidualnym osobom.
Pacjentami SAR są ludzie niepełnosprawni ruchowo (z porażeniem, paraliżem kończyn, z
chorobami zanikowymi mięśni, itp.) oraz ludzie upośledzeni umysłowo w różnym stopniu
(także głęboko). Zadaniem instruktorów seksu jest prowadzenie instruktażu w zakresie
samozaspokajania popędów, dostarczanie odpowiednich podniet do uzyskania orgazmu
podopiecznego pacjenta (niekiedy za pomocą wibratorów), a najczęściej poprzez wspólny
akt płciowy."