Już trochę o tym było pisane, dziwie się, co z wami jest, że tego
niedostrzegacie. Nie dziwię się znowuż Ikselce i Chironowi, ludzie o
słabej osobowości lub jej braku ,są bardzo skoży podlegać wszelkiemu
praniu mózgu, idoktrynacji.
Tutaj jest bardzo uproszczony skrót czym jest totalitaryzm kościoła,
chociaż sami widzicie, że '' partyjniacy'' nie widzą rzeczywistości i
siebie, czyli tak zwana świadomość dostosowana.

1.WÓDZ. System totalitarny ma swojego wodza, duce, fuehrera czy
generalissimusa, który wszystko trzyma w garści, pociąga za wszystkie
sznurki i decyduje o każdym szczególe. W Kościele Katolickim taką rolę
pełni Jezus Chrystus w niebie, a Ojciec Święty na ziemi.


Warto zauważyć, że żaden dyktator nie cieszył się wśród swych
poddanych taką popularnością, jak właśnie Nazareńczyk, przelewający
swój autorytet na swego Namiestnika. Przynajmniej ów Namiestnik ten
autorytet sobie przypisuje i podaje do wierzenia, że został mu
przekazany, a nawet został nim obarczony.



2. MONOPARTIA, czyli zwarta warstwa rządząca, jedyna legalna partia,
beton. W systemie katolickim jest cała zhierarchizowana biurokracja,
scentralizowana grupa duchowieństwa stanowiąca pomost między Szefem
(Bogiem-papieżem), a poddanymi. To z niej rekrutują się przyszli
Pierwsi Sekretarze. A wszelkie organizacje dodatkowe, wspólnoty,
bractwa itp., powstające z inicjatywy oddolnej, muszą być
podporządkowane merytorycznie i formalne programowi i kierownikom
partii rządzącej, bo inaczej zostaną uznane za sekty i wyjęte spod
prawa.

3. SPOŁECZEŃSTWO w systemie totalitarnym jest bezwzględnie
kontrolowane i sterowane przez Wodza za pomocą Jego Partii i organów
państwowych. Kierownictwo pragnie za wszelką cenę partycypować
w każdym elemencie życia społecznego i prywatnego. Żaden
z totalitarnych reżimów nie osiągnął -- choć bardzo do tego dążył -
takiego stopnia podporządkowania sobie społeczeństwa, jaki udało się
osiągnąć Kościołowi (w wiekach wcześniejszych). Iluż wodzów marzyło,
by w każdym domu wisiał ich wizerunek, a każda pojedyncza jednostka co
dzień do nich się modliła i im swe życie z ufnością zawierzała. Do
takiego stopnia uzależnienia społeczeństwa od systemu doprowadziła...


4. PROPAGANDA, która była dosłownie wszędzie od codziennej prasy,
przez radio i telewizję do plakatów, ulotek, wysyłanych
w społeczeństwo agentów, rozsiewanych plotek, tworzonych legend, mitów
i przysłów ludowych. Tak samo Kościół od wieków dba o "edukowanie"
ludzi w duchu panującej ideologii. Dąży się do tego, by każda
jednostka była poddawana indoktrynacji od urodzenia do naturalnej
(jeśli była posłuszna) śmierci. I znowu największe sukcesy w tej
materii osiągnęło chrześcijaństwo, a to dzięki sojuszowi z władzami
świeckimi, setkom lat doświadczeń, wchłonięciu świata nauki i sztuki
oraz bardzo elastycznej ideologii, która tylko teoretycznie jest ta
sama i niezmienna, bo w praktyce bez przerwy dostosowuje się do
obyczajów epoki, oraz przypisuje sobie pochodzenie powszechnie
szanowanych wartości moralnych.

5. HISTORIOGRAFIA to już właściwie norma. Każdy reżim stara się
przedstawiać swoją i innych przeszłość w świetle najbardziej sobie
odpowiadającym.
Prawie zawsze towarzyszą temu nadużycia, a nawet otwarte
zafałszowania, których prosty lud najczęściej nie dostrzega. Gdyby zaś
nawet dostrzegł, że ta i inna nauka Kościoła nie pokrywa się z prawdą,
to i tak nie ma znaczenia, bo -- jak w każdym totalitaryzmie --
poprawność ideologiczna jest ważniejsza od faktów i wypływających
z nich wniosków, a nigdzie chyba nie ma takiego podporządkowania
rozumu wierze jak właśnie w chrześcijaństwie.

6. EKSPANSJA ŚWIATOWA. Tutaj chyba nie trzeba wiele tłumaczyć. Żaden
system totalitarny nigdy nie wyrzekł się swej historycznej lub danej
od Boga misji rozszerzania swych wpływów na cały świat. Środki zawsze
były uświęcane przez cel i zmieniały się tylko pod wpływem lokalnych
lub okresowych możliwości. Kiedy Kościół Katolicki dopiero kiełkował,
głosił pacyfizm i domagał się tolerancji. Kiedy urósł w siłę, lemiesze
znów przekuto na miecze, a palące słowa wolnej myśli spalano na
stosach. Potem przyszedł czas oświecenia i racjonalizmu, który
zapoczątkował zmierzch wpływów chrześcijaństwa na świecie. I co się
stało? Znowu zaczęto opiewać uroki pokoju i tolerancji. Obłuda, jakiej
nie powstydziłby się żaden tyran.

7. PRZEŚLADOWANIA. Rzecz trudna w dzisiejszych czasach (zgniłego
liberalizmu, pluralizmu, relatywizmu) do przypisania Kościołowi
Katolickiemu, ale w przeszłości całkiem realna. Kto chce się przekonać
niech sięgnie do literatury historycznej, a ja tylko przypomnę
o wciąż trwającym nękaniu psychicznym. Mało kto się nad tym
zastanawia, ale to rzecz także boląca. Wystarczy poczytać trochę
żywotów świętych, by się przekonać o tym jak niszcząca dla rozumu
i jak zgubna dla zdrowego rozwoju i życia człowieka jest fanatyczna
wiara. Nawet niniejsze "Wyznania" są przecież świetnym przykładem do
czego doprowadzają inteligentną jednostkę rozbudzone do granic
szaleństwa nadzieje z powodu "wiecznej nagrody" z jednej strony
i paranoiczne lęki przed "wieczną karą" z drugiej. To, że ludzkość
jeszcze od tej "Dobrej Nowiny" nie zwariowała, zawdzięczamy właśnie
naturze, której nie da się oszukać bajaniem o wiecznej szczęśliwości
za wyrzeczenie się normalnego ludzkiego życia.