"Synchronicity" Było: "Kwanty a czasoprzestrzeń" i "Co ci sie śniło?...czyli zwierzeń..."

Liczba wypowiedzi w tym wątku: 1

1. Data: 2007-02-10 03:48:20

Temat: "Synchronicity" Było: "Kwanty a czasoprzestrzeń" i "Co ci sie śniło?...czyli zwierzeń..."
Od: "Sky" <s...@o...pl> szukaj wiadomości tego autora

Użytkownik Aleksander Nabaglo <...@a...krakow.pl> w wiadomości do grup dyskusyjnych
napisał:eq76si$5uq$...@s...cyf-kr.edu.pl...

Sky napisał(a):
> Na jakiej zasadzie zjawiska kwantowe mogłyby "pokonywac" barierę strzałki czasu?
> Czyli jak fizyk zinterpretowałby zjawisko snów wyprzedzających dane realne
wydarzenia
> -GDYBY naprawdę coś takiego się ludziom zdarzało /w myśl teorii "świadomości
kwantowej" R.Penrosego/?
>
> Naprawdę jestem ciekawy -mimo iż zapewne niezdarnie sformułowałem zagadnienie.
Proszę podsuńcie jakieś pomysły! :)
Zacznij od
C. G. Jung, W. Pauli
"Synchronicity ..."

http://www.amazon.com/Synchronicity-Connecting-Princ
iple-C-Jung/dp/0691017948

------------

Użytkownik Aleksander Nabaglo <...@a...krakow.pl> w wiadomości do grup dyskusyjnych
napisał:eq99v3$rhs$...@s...cyf-kr.edu.pl...
> !
>
> Sky napisał(a):
> > Junga to moglby mi polecić na psp ;)
> Wspolautorem tegoz jest Wolfgang Pauli,
> czyzby ten sie Tobie w ogole nie kojarzyl ?

Znalazłem w pol sieci ciekawy artykuł w kontekście
"Synchronicity ..."Junga i Pauliego:

"Psychologia ukrytego znaczenia"
http://tinyurl.com/29jb5q
Przytaczam pasujące do tematu [i grup] fragmenty tegoż artykułu:

Wstęp:
"Intelekt opanował psyché (...) i wprowadził epokę techniki naukowej, która coraz
mniej miejsca pozostawia dla człowieka naturalnego i irracjonalnego.
Karol G. Jung"
[...]
Teoria synchroniczności Junga zajęła się zdarzeniami wyjątkowymi, ukrytymi
powiązaniami zjawisk psychicznych i zdarzeń fizycznych, które pozostawały dotychczas
w polu zainteresowania parapsychologii.
[...]
Psychologia ukrytych znaczeń jest bardzo rozległym zagadnieniem, którego
synchroniczność stanowi szczególne rozwinięcie. Długoletni współpracownik Junga, C.A.
Meier, poszedł znacznie dalej niż szwajcarski kolega, i stwierdził, że
synchroniczność nie jest wcale rzadkim zjawiskiem i odzwierciedla ogólną "relację
między duszą a ciałem"[C.A. Meier, "Science and Synchronicity", Psychological
Perspectives, vol. 20, nr 2, s. 320-324]. Inspiracja zawarta w myśli Meiera oznacza,
że koncepcja synchroniczności nie jest marginalnym zagadnieniem psychologii głębi
(psychologii nieświadomości), ale podejmuje jedną z podstawowych kwestii
filozoficznych, mianowicie relację między psychiką a ciałem, a w konsekwencji związki
psychologii z filozofią i teologią /jak wynika z innych fragmentów tekstu-również z
fizyką -przyp.sky/
[...]
"Przed psychologią głębi i psychologią kultury [...] staje zespół zagadnień, do
których poznania prowokuje koncepcja synchroniczności. Chodzi o takie zjawiska, jak
sny prorocze, zjawiska parapsychiczne (mogą one być impulsem, jak uważa Jung, do
integracji fizyki z psychologią), historyczność tzw. "znaków czasu", relacja
czasoprzestrzeni sakralnej i świeckiej [...] Problem psychologicznej i
egzystencjalnej realności objawień religijnych, snów proroczych, opisywanych przez
tradycję wszelkich kultur, w tym także przez tradycję religijną to trudne
zagadnienia, które należą bardziej do psychologii religii niż do psychologii
indywidualnej i wymagają odrębnego podejścia."
[...]
"Synchroniczność a psychologia nieświadomości"
Koncepcja synchroniczności ma w psychologii Junga szeroki aspekt. Nawiązuje ona do
wielu zagadnień, które należą do sfery irracjonalności - myślenia magicznego,
wróżenia (dywinacji), znaczenia archetypów i symboli (ukryta potencja ludzkiej
psyche), relatywizmu czasu psychicznego, doświadczeń parapsychicznych, snów
"proroczych", objawień religijnych itp.
Jung tłumaczy zasadę synchroniczności przede wszystkim przez odwołanie się do
symboliki archetypowej i nieświadomości zbiorowej5. Twierdzi, że "archetyp
reprezentuje psychiczne prawdopodobieństwo"6 i wskazuje na pewien typ zdarzeń czy
sytuacji, które można określić jako "odpowiedniości psychofizyczne" lub "akauzalne
uporządkowanie". Do tego rodzaju kategorii opisujących zdarzenia synchroniczne należą
własności liczb naturalnych i nieciągłości współczesnej fizyki7, jak również zjawiska
typu postrzegania pozazmysłowego (ESP), które cechuje względność psychiczna czasu,
przestrzeni i przyczynowości[C.G. Jung, Aion, WROTA, Warszawa 1997, przyp. s. 211]. W
psychologii Junga wyróżnia się na ogół trzy (np. E. Pascal, Ch.R. Card) lub cztery
(A. Samuels) najważniejsze kategorie zjawisk synchronicznych. Są to:
- znacząca koincydencja - szczególne podobieństwo zdarzenia fizycznego i zjawiska
psychicznego (myśli, uczucia, wspomnienia), które nie są powiązane przyczynowo
(akauzalność), ale łączy je istotne znaczenie (sens); np. zatrzymanie zegara w
momencie śmierci domownika;
- jasnowidzenie lub telepatia - wyraźny odbiór autentycznych zdarzeń za pomocą
wyobraźni czy intuicji (wizja) lub we śnie. Zdarzenia te są odległe w przestrzeni i
nie mogą być postrzegane zmysłowo, np. telepatyczny sen o chorobie lub śmierci
członka rodziny. W Polsce ze zdolności "widzenia" zaginionych osób znany był Czesław
Klimuszko10, znany jest też przykład "widzenia" na odległość szwedzkiego filozofa i
mistyka Immanuela Swedenborga, który miał na jawie wizję pożaru w odległym
Sztokholmie11;
- prekognicja - intuicje lub przeczuci, a także sny prekognitywne (prorocze)
wyprzedzające zdarzenia w świecie fizycznym, które mogą potwierdzać się nawet po
wielu latach; znam przypadek matki, która na wiele lat przed II wojną śniła stos
gruzów, a na nim ciało syna; jej syn zginął w Powstaniu Warszawskim i kiedy odnalazła
jego ciało, przypomniał się jej obraz ze snu, który był łudząco podobny do
rzeczywistości;"
[...]
"Wychodząc z teorii archetypów i nieświadomości zbiorowej, Jung ujął zasadę
synchroniczności jako jeden z naturalnych przejawów funkcji psyché, będący przede
wszystkim manifestacją sfery archetypów. Kontrowersyjność tej teorii na gruncie
psychologii wynika z tego, że cała nauka zachodnia, w tym także psychologia, opiera
na się na założeniach i prawach myślenia przyczynowo-skutkowego, operującego w
przestrzeni trójwymiarowej, w stosunku do której czas stanowi czwartą, niejako
równorzędną oś. I choć teoria relatywistyczna Einsteina, odchodząca od liniowej
(przestrzennopodobnej) funkcji czasu, została przyjęta w naukach matematycznych, a
reguły rachunku prawdopodobieństwa znane są od czasów Pascala, w szczegółowych
naukach przyrodniczych, jak biologia i medycyna, deterministyczne, materialistyczne
rozumowanie przyczynowo-skutkowe, utożsamiające prawo statystyczne z determinacją
indywidualnego przypadku, pomija psychologiczny aspekt (odbiór) sytuacji, który może
być zupełnie niezależny od poznanych praw statystycznych. Wśród irracjonalnych praw
natury jest miejsce dla praw psychologii, ale sama ona pozbawia się możliwości
badania zjawisk, których występowanie potwierdzają podstawowe nauki przyrodnicze, np.
fizyka i matematyka relatywistyczna. Mówi o tym jeden z przyjaciół Junga i jego
pacjent, wybitny fizyk, laureat nagrody Nobla, Wolfgang Pauli (1900-1958), który
zwrócił uwagę na miejsce zjawisk irracjonalnych w przyrodzie: "Z powodu
iedeterministycznego charakteru praw natury, obserwacja fizyczna nabrała charakteru
zdarzenia irracjonalnego i niepowtarzalnego"15.
Wypowiedź Pauliego świadczy o tym, że badając prawa natury, należy się liczyć z
interpretacją subiektywną, irracjonalną i jakościową.[...]"

---
Wierzę że to dopiero początek i można zgodnie z dzisiejszym stopniem rozwoju tak
fizyki kwantowej jak i psychologii czy filozofii wykrzesać z tematów podobnych
zjawiskom snów proroczych więcej wiedzy niż wtedy Jung i Pauli... ;)

Może ktoś zapropnuje dalszy kierunek?