Teoretyczne podstawy wibracji

Liczba wypowiedzi w tym wątku: 1

1. Data: 2006-11-02 11:43:33

Temat: Teoretyczne podstawy wibracji
Od: "Michał Cichosz" <m...@y...co.uk> szukaj wiadomości tego autora

Jest to piąta z kolei technika masażu klasycznego, choć niektórzy
stawiają ja na miejscu czwartym włączając w nią oklepywanie jako
jedna z form wibracji. Charakter działania tej techniki polega na
przekazywaniu tkankom masowanym drgań mechanicznych za pomocą ręki
masażysty lub odpowiedniego aparatu wibracyjnego. Wibracja z uwagi na
małą amplitudę dochodzącą maksymalnie do 1 cm i dużą
częstotliwość sięgającą 500 drgań na minutę, określana jest
jako najcięższa technika masażu ręcznego. Poprawne wykonanie tej
techniki wymaga od terapeuty izometrycznego napięcia mięśni w całej
kończynie górnej i utrzymanie tego stanu przez wymagany okres czasu.
Z uwagi na ten fakt jest ona stosowana dość rzadko i często w nie
odpowiednich sytuacjach.
Poprawne jej wykonanie wymaga zastosowanie jak najmniejszej amplitudy i
jak największej częstotliwości. W tym momencie należy zwrócić
uwagę na zakres odkształcenia tkanki podczas drgań. Jeśli amplituda
jest większa niż 2mm tonus spoczynkowy ulegnie podwyższeniu, jeśli
mniejsza niż 2mm nastąpi jego obniżenie. Podkreślić należy jednak
że aby doszło do podrażnienia receptora w tkance musi się on
znajdować na samym szczycie podczas drgania. Podczas wibracji dochodzi
również do zaburzenia czucia spowodowanego zjawiskiem zwanym -
hamowanie synaptyczne. Zjawisko to odbywa sie na poziomie błony
presynaptycznej w synapsie. Podczas zwykłego przekazywania informacji
dochodzi do wybiórczego i niezbyt szybkiego zużywania
neurotransmiterów. Natomiast podczas stosowania wibracji kiedy staramy
się dojść do sytuacji kiedy jedno drganie = jedno pobudzenie przy
dużej częstotliwości rybosomy znajdujące się w komórce nerwowej
nie nadążają z produkowaniem neurotransmiterów. W ciągu paru minut
ich zapas ulega wyczerpaniu i dochodzi do hamowania presynaptycznego,
które w zależności od stanu wyjściowego organizmu w ciągu 2-3 h.
powraca do stanu wyjściowego. U osób sprawnych i aktywnych fizycznie
zapas neuromediatorów jest większy a więc czas do osiągnięcia
zamierzonego efektu jest większy (około 10 min., osoby starsze około
3 min).
Wibracją powinniśmy posługiwać się głównie przy opracowywaniu
blizn, które często powodują zaburzenie napięcia mięśniowego.
Ponieważ często są one bolesne podczas palpacyjnego badania
korzystne staje się tu wprowadzenie przeciwbólowego charakteru
wibracji. Po jej zastosowaniu można zacząć odkształcać bliznę, co
spowoduje jej przebudowanie i redukcje pobliskich napięć
mięśniowych. Znajduje ona często zastosowanie podczas naciągnięć
i naderwań więzadeł gdzie często powstają blizny.