Z WIZYTA U "ZNACHORA"



Na jednej z grup dyskusyjnych stanela sprawa etyki
medycznej lekarzy medycyny niekonwencjonalnej. Nie znam
przepisow regulujacych ich dzialalnosc, przypomnialo mi sie
jednak pewne moje doswiadczenie, ktore chcialabym tu
przytoczyc.

Kiedy bylam w depresji i dzialo sie ze mna naprawde zle,
mimo dlugotrwalego i czesto, i wciaz bezskutecznie zmienianego
farmakologicznego leczenia, mocno zaniepokojeni moi francuscy
przyjaciele zasugerowali mi wizyte u specjalisty medycyny
niekonwencjonalnej. To byl osteopata, mlody Hindus, z tego, co
mi powiedziano pomogl juz wielu ludziom.

Wybralam sie do niego na zasadzie - tak czy inaczej nie
mam nic do stracenia. Facet ulozyl mnie na wysokim lozku, kazal
mi sie zrelaksowac, wywolac stan pustki w glowie, co oczywiscie
w moim przypadku bylo akurat rzecza bardzo trudna i zaczal
wyczyniac nade mna swoje "czary - mary". Plynnymi, ale
jednoczesnie mocnymi ruchami przelecial sie po calym moim
kosccu, zatrzymywal sie w niektorych miejscach, najdluzej na
czaszce, cos do siebie mamrotal, jakby modlitwe albo zaklecia,
a moze wiersze, na bialej planszy przytwierdzonej w poblizu
zaznaczal na wyrysowanym kole jakies flesze, faliste linie,
wykrzykniki i znaki zapytania. Wylanial sie powoli jakby
schemat ciala uwiklanego w przedziwne relacje. Przy glowie bylo
najwiecej graficznego balaganu.

Seans trwal bita godzine i pamietam, ze czulam sie bosko.
Z poczatku ten caly rytual tylko mocno mnie rozsmieszal i
pilnowalam sie, by tego nie okazac, powoli jednak ucieklam w te
"pustke" i zaczelam czuc wlasne cialo, jakbym je opuscila i
stala troche z boku. To odczucie bylo nieprawdopodobne.
Nieprawdopodobne byly tez "rewelacje", ktore hinduski osteopata
zaczal odkrywac wraz z ta podroza po moim ciele. Bez pudla
wymienil wszystkie interwencje chirurgiczne, jakie przeszlam do
tej pory, stwierdzil zadawnione zlamanie i samoistne zrosniecie
sie kosci ogonowej (dopiero pozniej skojarzylam okolicznosci
rzeczywistego powaznego upadku), zdiagnozowal "moja achillesowa
piete" - miejsce najbardziej wrazliwe, ktore daje znac o sobie
bolem, gdy tylko cos jest nie tak, a byla to lewa noga w kostce
(dopiero pozniej skojarzylam powtarzajaca sie, niewytlumaczalna
dotad dla mnie jej dolegliwosc). Wszystko to bylo niesamowite.
Kiedy seans sie skonczyl, potrzebowalam dluzszego czasu, by
dojsc do siebie po jakiejs jakby dalekiej podrozy do odleglego
swiata, nie bylam w stanie zejsc samodzielnie z lozka i
utrzymac sie w pozycji stojacej.

Bylam pod silnym wrazeniem tego, co mnie spotkalo i
zaczelam wierzyc, ze wlasnie ten lekarz czy moze "lekarz" jest
w stanie mi pomoc. Wywolal we mnie tyle nie znanych mi dotad
sensacji: i czysto fizycznych, ale takze i mocnych
psychicznych, jakich nie doznalam nigdy dotad. Jakie wiec bylo
moje rozczarowanie, gdy po dluzszej rozmowie ten tajemniczy
specjalista oswiadczyl mi, ze widzimy sie pierwszy i ostatni
raz, ze nic wiecej dla mnie nie moze zrobic. Udzielil mi trzech
rad: przygarnac psa, koniecznie robic codziennie chocby
najkrotszy spacer na lonie natury (nienawidze spacerow!) i...
szukac pomocy u dobrego psychiatry!

Nie chcial wziac oplaty za wizyte (200F, jeszcze wtedy nie
zwracane przez francuskie ubezpieczenie, teraz podobno juz
tak). Zyczyl mi odrodzenia sie nadziei i podtrzymania odwagi.
Na tym zesmy sie rozstali. Pozostal mi dla niego ogromny
szacunek, szacunek dla jego rzetelnosci i medycznej uczciwosci
wlasnie. Wspominam go bardzo, bardzo cieplo...




Magdalena Nawrocka
www.geocities.com/magdanawrocka









--
Archiwum grupy: http://niusy.onet.pl/pl.sci.psychologia