Witam.
Pisałem tutaj w związku z moim problemem (mam zaburzenia osobowości typu
borderline). W 30 roku życia na psychoterapii zrozumiałem że przez 30 lat byłem
maltretowany psychicznie i zrobiono mi pranie mózgu, izolowano i w wyniku czego
(do czego dołożyłem sobie swoim zaniedbaniem) mimo 31 ma umysł i emocjonalność
dziecka oraz jestem b. niepewny siebie.
Dziękuję wszystkim za odpowiedzi i często życzliwość. Mam kłopoty z dostępem do
Internetu, dlatego nie odpisywałem na bieżąco.
Chciałbym zapytać o jeszcze dwie rzeczy.
Muszę jakoś żyć, przebywać z ludźmi, pracować. Niestety moja niepewność siebie
i nieświadomość budzi śmiech i złośliwości ze strony wielu ludzi. Zasłużyłem
sobie na to jaki jestem, przyznaję. Ale jestem człowiekiem i mnie to boli.
1. Jak radzić sobie z kpiną, żartami, złośliwościami tych, którzy często robią
takie rzeczy bo im samym nie wychodzi? Od dziecka moje życie było nastawione na
niszczenie siebie, nienawidziłem siebie, nie chciałem sobie pomóc, ale się
wykończyć. Wszystko odkładałem, bo myślenie o przyszłości budziło we mnie myśli
samobójcze. I jest jak jest. Problem, że nie potrafię tego zmienić.
2. Jak pokonać skłonności autodestrukcyjne, zajadłą złośliwość wobec siebie, i
zamiast niszczyć i bojkotować swoje życie zacząć sobie pomagać i się ratować?
Dziękuję za odpowiedzi. Każda poważna rada jest dla mnie cenna, bo moja
sytuacja wygląda na trudniejszą niż kiedykolwiek sądziłem.

Janek.



--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl