Profesor filozofii stanął przed swymi studentami i położył przed sobą
kilka przedmiotów. Kiedy zaczęły się zajęcia, wziął spory słoik po
majonezie i wypełnił go po brzeg dużymi kamieniami. Potem zapytał
studentów, czy ich zdaniem słój jest pełny, oni zaś potwierdzili.
Wtedy profesor wziął pudełko żwiru, wsypał do słoika i lekko potrząsnął.
Żwir oczywiście stoczył się w wolną przestrzeń miedzy kamieniami.
Profesor ponownie zapytał studentów, czy słoik jest pełny, a oni ze
śmiechem przytaknęli. Profesor wziął pudełko piasku i wsypał go,
potrząsając słojem. W ten sposób piasek wypełnił pozostałą jeszcze wolna
przestrzeń. Profesor powiedział: "Chciałbym, byście wiedzieli, ze ten
słój jest jak Wasze życie. Kamienie - to ważne rzeczy w życiu: Wasza
rodzina, Wasz partner, Wasze dzieci, Wasze zdrowie. Gdyby nie było
wszystkiego innego, Wasze życie i tak byłoby wypełnione. Żwir - to inne,
mniej ważne rzeczy: Wasza praca, Wasze mieszkanie, Wasz dom albo Wasze
auto. Piasek symbolizuje całkiem drobne rzeczy w życiu. Jeżeli najpierw
napełnicie słój piaskiem, nie będzie już miejsca na żwir a tym bardziej
na kamienie. Tak jest tez w życiu: Jeśli poświecicie cala Wasza energie
na drobne rzeczy, nie będziecie jej mieli na rzeczy istotne. Dlatego
dbajcie o rzeczy istotne - poświęcajcie czas Waszym dzieciom i Waszemu
partnerowi, dbajcie o zdrowie. Zostanie Wam jeszcze dość czasu na prace,
dom, zabawę itd. Zważajcie przede wszystkim na duże kamienie - one są
tym, co się naprawdę liczy. Reszta to piasek." Po zajęciach jeden ze
studentów wziął słój, wypełniony po brzeg kamieniami, żwirem i piaskiem.
Nawet sam profesor zgodził się, ze słój jest pełny. Student bez problemu
wlał do słoja butelkę piwa. Piwo wypełniło resztę przestrzeni - teraz
słój był naprawdę pełen. Morał z tej historii - nieważne, jak bardzo
jest wypełnione Wasze życie, zawsze jest jeszcze miejsce na jedno
piwo...