Czesc wszystkim!
Wiem, ze juz macie dosc takich wypocin i zwierzen, ale blagam - pomozcie
mi bo sama nie potrafie sobie poradzic i nie mam tez nikogo komu moglabym
to wszystko powiedziec.
Nie wiem jak to wszystko strescic zeby Was nie zanudzac. Moze zaczne
od poczatku (postaram sie mozliwie najkrocej). Od pazdziernika chodze
do nowej szkoly. Poznalam troche nowych ludzi no i ...Jego. To o nim
chcialam napisac. Boze, naprawde nie wiem jakich slow uzyc abyscie mnie
zrozumieli. Wpadl mi w oko juz pierwszego dnia, ale nie planowalam niczego
bo wtedy jeszcze bylam z R. - moim poprzednim facetem. Jednak szybko
sie zaprzyjaznilismy, juz przy pierwszej rozmowie znalezlismy wspolny
jezyk. Minal tydzien i zakochalam sie do tego stopnia, ze zerwalam z R.
i teraz jestem a Nim. Wiem, pewnie myslicie, ze jestem niestala w uczuciach,
ze mam taki a nie inny charakter itd. ale przysiegam, ze nie potrafilam sie
temu
oprzec. Najdziwniejsze jest to, ze On nawet mnie nie podrywal, po prostu
- byl. Nie rozumiem jak to sie stalo, ale ciesze sie, ze zycie dalo mi taka
mozliwosc. No i to byl ten wstep ;) Musialam go przytoczyc zebyscie mieli
chociaz podstawowe pojecie o tym co mnie z nim laczy. Moj problem jest
bardzo trudny do sprecyzowania, latwo to napisac, ale boje sie, ze nie
zrozumiecie do konca moich obaw. W kazdym razie chodzi o to, ze smiertelnie
boje sie tego, ze On kiedys moze odejsc. Boje sie nawet mysli o tym, ze ja
kiedys moglabym go zostawic tak jak zostawilam R. Nie rozumiem co sie ze
mna dzieje, zawsze bylam pewna tego co robie i wszystko mocno trzymalam
w swoich dloniach. Teraz cale zycie ucieka mi gdzies miedzy palcami, boje
sie...
Kocham Go, i PANICZNIE sie boje... Jestesmy razem od 3tyg. a wydaje mi
sie, ze to juz cala wiecznosc ...chcialabym z nim byc juz na zawsze. Zadne
z nas nie powiedzialo jeszcze "kocham", ale nie mozemy sie bez siebie
obejsc.
Boze!!! NIE ROZUMIEM CO SIE DZIEJE!!! Martwie sie, ze zadne z nas
nie powie tego slowa i szybko sie to skonczy. NIECHCE TAK! Przepraszam,
ze wykrzykuje te literki jak mala dziewczynka, ktora placze bo chce zabawke,
ale ja tak wlasnie sie czuje - jak taka mala bezbronna sierotka, ktora nic
nie
moze zrobic z tym co bedzie w przyszlosci. Pisze i pisze... nie wiem czy
mnie
wogole rozumiecie, przed chwila myslalam by to wszystko skasowac i nie
wysylac na grupe, ja naprawde jestem roztrzesiona... tylko przy Nim jestem
spokojna... Pomozcie!!! prosze...

Kaja