W skrócie mówiąc l-karnityna to nic nie warty, drogi shit a dłużej stosowana
dieta wysokotłuszczowa nie jest taka zdrowa, a już na pewno nie zwiększa
energii.

----- Original Message -----
From: "Szczesiu" <s...@p...pl>
Newsgroups: pl.sci.medycyna
Sent: Wednesday, May 08, 2002 10:31 AM
Subject: Re: L-karnityna i odchudzanie


> Proszę bardzo:
>
> Tłuszcz jako źródło energii
> W porównaniu z ograniczonymi zasobami węglowodanów ustrój dysponuje
obfitymi
> zapasami tłuszczu. U zdrowej, nie uprawiającej sportu osoby w tłuszczu
> ustrojowym, a przede wszystkim w adipocytach obwodowych, zmagazynowane
jest
> 70-100 tys. kcal. Nawet intensywnie trenujący sportowcy o niewielkiej
ilości
> tkanki tłuszczowej mają zapasy tłuszczu znacznie przekraczające potrzeby
> związane z uprawianiem sportu. Choć większość tłuszczu znajduje się w
tkance
> tłuszczowej, u osób uprawiających sporty wytrzymałościowe niewielka, lecz
> fizjologicznie istotna ilość triglicerydów zawarta jest w komórkach
> mięśniowych. Aktywna masa mięśniowa może zawierać do 300 g tłuszczu, z
czego
> większość znajduje się w miocytach w postaci kropelek tłuszczu.
> W magazynowaniu energii przewaga tłuszczu nad węglowodanami wynika z jego
> większej wydajności energetycznej przy stosunkowo mniejszej masie.
> Cząsteczka kwasów tłuszczowych dostarcza więcej trójfosforanu adenozyny
> (ATP) niż cząsteczka glukozy Wytworzenie ekwiwalentnej ilości ATP na
drodze
> całkowitego utlenienia kwasów tłuszczowych wymaga jednak więcej tlenu niż
> spalanie węglowodanów.
>
> Intensywne ćwiczenia a wykorzystanie substratów energetycznych
> Stosunkowy udział tłuszczu i węglowodanów w wytwarzaniu energii zależy od
> intensywności wysiłku. Mało intensywne rodzaje aktywności, np. chodzenie,
> silnie pobudzają lipolizę w obwodowych komórkach tłuszczowych, natomiast
> triglicerydy zgromadzone w mięśniach mają niewielki udział w całkowitym
> wydatku energetycznym lub nie uczestniczą w nim wcale.[1] Małe jest
również
> zużycie węglowodanów: zapotrzebowanie na węglowodany zaspokaja głównie
> glukoza we krwi, natomiast zapasy glikogenu w mięśniach pozostają
> nienaruszone w ogóle lub tylko w niewielkiej części (patrz wykres).
> Najwięcej kwasów tłuszczowych pojawia się w osoczu podczas mało
intensywnych
> wysiłków (25-30% VO2max), w miarę intensyfikacji wysiłku ich ilość maleje.
>
> Utlenianie tłuszczu jest natomiast najbardziej nasilone podczas aktywności
> umiarkowanej, np. podczas swobodnego biegu (65% VO2max). Przy takiej
> intensywności wysiłku wolne kwasy tłuszczowe w surowicy i triglicerydy w
> tkance mięśniowej w równym stopniu przyczyniają się do całkowitego
> utleniania tłuszczów W czasie bardzo intensywnego wysiłku (85% VO2max)
> całkowite utlenianie tłuszczu słabnie głównie dlatego, że kwasy tłuszczowe
> przestają pojawiać się w osoczu. Intensyfikacji wysiłku z 65% do 85%
VO2max
> nie towarzyszy zwiększenie lipolizy triglicerydów zgromadzonych w
mięśniach.
> Nie dotyczy to osób uprawiających sport rekreacyjnie, ponieważ większość z
> nich nie jest w stanie ćwiczyć intensywnie dłużej niż 10-15 minut:
> akumulacja dużych ilości kwasu mlekowego w pracujących mięśniach i we krwi
> (ponad 10 mmol) jest przyczyną uczucia dyskomfortu, które sprawia, że
> zaprzestają ćwiczeń.
>
> Przedłużanie się mało intensywnego wysiłku ponad 90 minut nie powoduje
> istotnych zmian udziału substratów energetycznych w stosunku do pierwszych
> 20-30 minut. Podobnie jest w przypadku wysiłku umiarkowanie intensywnego
> (65% VO2max): po dwóch godzinach biegania lub jazdy na rowerze całkowity
> udział spalanych tłuszczów lub węglowodanów jest podobny jak podczas
> pierwszych 30 minut. Na tym poziomie aktywności dochodzi jednak do
> postępującej mobilizacji kwasów tłuszczowych z obwodowych adipocytów do
> osocza.[1] Tak więc gdy umiarkowanie intensywny wysiłek trwa dłużej niż 90
> minut, udział substratów pochodzących z tkanki mięśniowej (triglicerydów i
> glikogenu) w całkowitym wydatku energetycznym prawdopodobnie maleje.
>
> Metody żywienia, które zmieniają metabolizm
> Endogenne rezerwy węglowodanów są ograniczone, a zużycie glikogenu
> wątrobowego i mięśniowego podczas wysiłków wytrzymałościowych i wielu gier
> zespołowych często zbiega się w czasie z wystąpieniem uczucia zmęczenia.
[2]
> Działania nasilające utlenianie tłuszczów i sprzyjające zachowaniu zapasów
> węglowodanów mogą więc poprawiać wydolność wysiłkową. Osiągnięciu tego
celu
> służą zarówno treningi wytrzymałościowe, jak i metody żywienia.
>
> Wpływ treningu wytrzymałościowego na przemianę tłuszczową jest dobrze
> udowodniony: nasila całkowite utlenianie kwasów tłuszczowych zwiększając
> zawartość triglicerydów w mięśniach i maksymalne uwalnianie kwasów
> tłuszczowych. Procesy te pozwalają zachować zapasy węglowodanów i wydłużyć
> intensywny wysiłek.
>
> W zakresie metod żywienia badano możliwości zwiększenia utylizacji
tłuszczów
> za pomocą wielu tzw środków ergogenicznych. Należą do nich kofeina,
> L-karnityna, triglicerydy o pośredniej długości łańcucha węglowego;
podobną
> rolę pełnią diety bogatotłuszczowe i ubogowęglowodanowe.
>
> Kofeina
> Wykorzystanie kofeiny jako potencjalnego środka ergogenicznego nie jest
> sprawą nową; Komisja Lekarska Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego
(IOC)
> pierwszy zakaz stosowania kofeiny wydała w 1962 r., po dziesięciu latach
> anulowała go, a niedawno ponownie zaliczyła kofeinę do substancji
> niedozwolonych (stężenie kofeiny w moczu nie może przekraczać 12 mg/1).
> Większość sportowców spożywa kofeinę w postaci mocnej czarnej kawy inni
> przyjmują zawierające kofeinę leki przeciwdziałające uczuciu senności,
które
> można kupić bez recepty.
>
> Przyjęta doustnie kofeina prawie całkowicie się wchłania. Szczyt stężenia
w
> osoczu występuje zwykle w 45-60 min. po przyjęciu pojedynczej dawki 250
mg,
> acz obserwuje się różnice międzyosobnicze. Jest bardzo mało prawdopodobne,
> aby stężenie kofeiny w moczu osoby pozostającej na zwykłej diecie
> przekroczyło stężenie dozwolone przez IOC.
>
> Kofeina wpływa na czynność prawie wszystkich układów ustroju, przy czym
> najpowszechniej znane jest jej działanie na ośrodkowy układ nerwowy. Jest
> środkiem pobudzającym, który zwiększa ożywienie, zmniejsza uczucie
zmęczenia
> podczas ćwiczeń fizycznych i skraca czas reakcji. W dużych dawkach (ponad
15
> mg/kg masy ciała) kofcina może spowodować bradykardię, wzrost ciśnienia
> tętniczego, nerwowość, rozdrażnienie, bezsenność i zaburzenia ze strony
> układu pokarmowego.[3]
>
> W pierwszym badaniu nad kofeiną jako środkiem ergogennym [4] stwierdzono,
że
> przyjęta w pojedynczej dawce 5 mg/kg m.c. na 60 minut przed wysiłkiem
> fizycznym o 20% wydłuża czas intensywnej jazdy na rowerze (80% VO2max) bez
> uczucia zmęczenia.[4] W innych badaniach laboratoryjnych [5] i klinicznych
> [6] potwierdzo no korzystny wpływ kofeiny na wyniki ćwiczeń
> wytrzymałościowych. Postulowano, że do poprawy wydolności fizycznej
dochodzi
> za sprawą wzrostu stężenia wolnych kwasów tłuszczowych w krążeniu,
> nasilonego utleniania kwasów tłuszczowych i mniejszego wykorzystania
> węglowodanów podczas wysiłku fizycznego.
>
> Dowodów na działanie oszczędzające węglowodany - najbardziej widoczne na
> początku wysiłku - dostarczało każde badanie, w którym określano zawartość
> glikogenu w mięśniach po spożyciu kofeiny. [7,8] Naukowcy są zdania, że
> kofeina ma korzystny wpływ na przemianę tłuszczową i że spożyta w
dozwolonej
> ilości może poprawić wyniki nieprzerwanych umiarkowanie intensywnych
ćwiczeń
> (wysiłek submaksymalny trwający ponad 15 min.). [3] Wykazano również, że
> kofeina (150-250 mg) w porównaniu z placebo poprawia wyniki 5-minutowego
> biegu i jazdy na rowerze u umiarkowanie i dobrze wytrenowanych sportowców
w
> warunkach bliskich lub równych VO2max.[3] Nic ma natomiast wpływu
> ergogennego na maksymalne wysiłki anaerobowe (np. bieg krótkodystansowy),
> które trwają krócej niż 30 s, ani na wysiłki maksymalne prowadzące do
> wyczerpania.[9]
>
> Suplementacja L-karnityny
> Karnityna odgrywa istotną rolę w metabolizmie kwasów tłuszczowych,
> przenosząc je z cytozolu do macierzy mitochondrialnej, gdzie przechodzą
> beta-oksydację. We wszystkich tkankach utlenianie długołańcuchowych kwasów
> tłuszczowych zależy od karnityny dlatego uwarunkowany dziedzicznie lub
> nabyty niedobór karnityny prowadzi do akumulacji triglicerydów w mięśniach
> szkieletowych, upośledza wykorzystanie kwasów tłuszczowych i zmniejsza
> wydolność wysiłkową. Zaburzeniom tym można na ogół przeciwdziałać stosując
> suplementację karnityny. [10]
>
> Przypuszczano, że u zdrowych ludzi suplementacja karnityny zwiększa
> transport kwasów tłuszczowych do mitochondriów i nasila zachodzące potem
> utlenianie. Gdyby to była prawda, suplementacja byłaby szczególnie
korzystna
> dla uprawiających sport wytrzymałościowy i dla osób pragnących schudnąć.
>
> Zawartość karnityny w ustroju zdrowej osoby dorosłej ważącej 70 kg wynosi
> około 100 mmol, z czego ponad 98% znajduje się w mięśniach szkie1etowych i
w
> mięśniu sercowym, 1,6% w wątrobie i nerkach, a tylko 0,4% w płynie
> zewnątrzkomórkowym.[11] Ponad 50% dziennego zapotrzebowania na karnitynę
> pochodzi z mięsa, drobiu, ryb i niektórych innych produktów spożywczych,
> pozostała jej część powstaje na drodze endogennej biosyntezy z metioniny i
> lizyny W moczu dobowym wydala się zwykle mnicj niż 2% karnityny zawartej w
> ustroju.
>
> Wpływ karnityny na metabolizm i wydolność fizyczną osób umiarkowanie
> sprawnych [12,13] i wytrenowanych sportowców [14,15] oceniano w wielu
dobrze
> kontrolowanych badaniach. W badaniach tych stosowano dawki dobowe 2-6 g, a
> czas suplementacji wynosił od 5 dni do 4 tygodni. Wyniki tych i wielu
innych
> obserwacji [16] przekonują o braku wpływu suplementacji karnityny na
> wykorzystanie surowców energetycznych w spoczynku i podczas wysiłku
> fizycznego. [12,14]
>
> Suplementacja karnityny nie wpływa na przemianę tłuszczów podczas wysiłku,
> nic więc dziwnego, że nie zmienia się również wykorzystanie zawartego w
> mięśniach glikogenu.[l5] Nie zmniejsza się metabolizm mleczanów, [14] nie
> zmienia się też pH krwi podczas submaksymalnego [15] i maksymalnego [14]
> wysiłku fizycznego. Nawet gdy dostępność węglowodanów przed wysiłkiem
> została zmniejszona przez zubożenie zasobów glikogenu w mięśniach,
> suplementacja karnityny nadal nie zmieniała metabolizmu związków
> tłuszczowych podczas wysiłku submaksymalnego.[17]
>
> Wiedza o roli karnityny w przemianach kwasów tłuszczowych uzasadniała
próby
> wykorzystania jej jako substancji sprzyjającej eliminacji tłuszczów. Jest
> oferowana osobom uprawiającym sporty wymagające regulacji lub utrzymywania
> niskiej masy ciała (zapasy, wioślarstwo, gimnastyka, kulturystyka). Zadne
> dowody naukowe nie wskazują jednak, aby zwiększała ona utlenianie kwasów
> tłuszczowych, wspomagała utratę nadmiarowej tkanki tłuszczowej lub
pomagała
> sportowcom trzymać wagę.
>
> W wielu badaniach stwierdzono, że zarówno mało intensywnemu, jak i bardzo
> intensywnemu wysiłkowi fizycznemu nie towarzyszy utrata karnityny z mięśni
> szkieletowych.[16] Wyniki te sugerują, że trening nie powoduje istotnego
> obniżenia jej poziomu w tkance mięśniowej u zdrowych sportowców
> pozostających na zwykłej diecie. Przyjmowanie bardzo dużych dawek
karnityny
> powoduje zaledwie 1-2-procentowe zwiększenie jej stężenia w mięśniach.[l8]
> Nie ma więc powodu, aby umiarkowanie lub intensywnie trenujący sportowcy
> stosowali suplementację karnityny.
>
> Triglicerydy o pośredniej długości łańcucha węglowego
> Triglicerydy o pośredniej długości łańcucha zbudowane są z kwasów
> tłuszczowych o 6-10-atomowym łańcuchu węgla. Zwykła dieta nie zawiera
> istotnej ilości triglicerydów o pośredniej długości łańcucha węglowego. W
> porównaniu z długołańcuchowymi kwasami tłuszczowymi triglicerydy o
> pośredniej długości łańcucha węgla gdy spożywane są wraz z węglowodanami -
> szybciej opuszczają żołądek i są wchłaniane prawie tak szybko jak glukoza.
Z
> tego powodu ostatnio zainteresowano się potencjalnie ergogennym wpływem
> roztworów triglicerydów o pośredniej długości łańcucha węglowego na
> wytrzymałość zawodników.
>
> Naukowcy, którzy pierwsi porównywali skutki spożywania triglicerydów o
> pośredniej długości łańcucha węglowego i glukozy podczas wysiłku
fizycznego
> (2 godziny jazdy na rowerze przy 65% VO2max) stwierdzili, że mają one
> podobny udział w całkowitym wydatku energetycznym.[19] W późniejszym
badaniu
> [20] dobrze wytrenowanym kolarzom wykonującym 3-godzinny umiarkowanie
> intensywny wysiłek fizyczny (57% VO2max) podawano węglowodany razem z
> triglicerydami o pośredniej długości łańcucha węglowego. Około 70%
> triglicerydów spożytych łącznie z węglowodanami uległo utlenieniu,
natomiast
> gdy nie podawano równocześnie węglowodanów - tylko 30%. Pod koniec wysiłku
> prędkość spalania triglicerydów o pośredniej długości łańcucha zbliżyła
się
> do prędkości, z jaką były one spożywane. Nawet wówczas maksymalny udział
> spożytych triglicerydów o pośredniej długości łańcucha węglowego w
> całkowitym wydatku energetycznym wyniósł tylko 7%.
>
> W innym badaniu [2l] ci sami naukowcy określali wpływ spożywania
> triglicerydów o pośredniej długości łańcucha na wykorzystanie zawartego w
> mięśniach glikogenu podczas 180-minutowej umiarkowanie intensywnej jazdy
na
> rowerze. Spożycie triglicerydów o pośredniej długości łańcucha (10 g/h)
nie
> miało wpływu na nasilenie całkowitego spalania węglowodanów ani na
> wykorzystanie glikogenu. Nawet gdy wysiłek rozpoczynały osoby z obniżoną
> zawartością glikogenu w mięśniach, spożycie triglicerydów o pośredniej
> długości łańcucha węglowego nie miało wpływu na wykorzystanie
> węglowodanów.[21]
>
> Dotychczas tylko w jednym badaniu wykazano korzystny wpływ triglicerydów o
> pośredniej długości łańcucha na wyniki sportowe.[22] Po dwugodzinnym
> umiarkowanym wysiłku fizycznym badani rozpoczęli jazdę rowerem na czas na
> dystansie 40 km. Stwierdzono, że duże dawki (około 30 g/h) triglicerydów o
> pośredniej długości łańcucha w roztworze węglowodanów poprawiają wyniki o
> 2,5% w porównaniu z samym roztworem węglowodanów. [22] Obserwowaną poprawę
> wyników autorzy pracy wiązali ze zwiększeniem dawki triglicerydów o
> pośredniej długości łańcucha w stosunku do badań poprzednich. Większa
dawka
> spowodowała wzrost stężenia kwasów tłuszczowych we krwi i przypuszczalnie
> również nasilenie ich utleniania. Badanie to stanowi jednak wyjątek.
> Spożycie większych ilości tych triglicerydów (30 g/h) może być u wielu
> sportowców przyczyną zaburzeń żołądkowo jelitowych, co prawdopodobnie
> miałoby negatywny wpływ na wyniki.
>
> Dieta bogatotłuszczowa
> Zmiana diety na 24-48 godzin przed wysiłkiem jest dobrze znaną, skuteczną
> metodą modyfikacji wykorzystania substratów i poprawy wyników.[2]
Stosowanie
> przez 1-3 dni diety bogatotłuszczowej (w której ponad 60% przyjętej
energii
> pochodzi z tłuszczów) i ubogowęglowodanowej (w której węglowodany
> dostarczają poniżej 15% energii) prowadzi do istotnej redukcji zawartości
> glikogenu w mięśniach podczas spoczynku, powoduje przesunięcie metabolizmu
w
> kierunku utleniania związków tłuszczowych i upośledza wydolność przy
> wykonywaniu wysiłków submaksymalnych.[23]
>
> Z drugiej strony są też dowody, że dłuższe (5-7 dni) stosowanie diety
> bogatotłuszczowej może spowodować adaptację, która przestroi pracująry
> mięsień, zwiększając jego zdolność spalania kwasów tłuszczowych.[24]
>
> W najczęściej cytowanym badaniu,[25] którego wyniki przemawiały na korzyść
> diety bogatotłuszczowej, porównywano wpływ 28-dniowego stosowania takiej
> diety (85% energii pochodzącej z tłuszczów) z niskokaloryczną dietą
> bogatowęglowodanową (66% energii pochodzącej z węglowodanów) na czas
trwania
> wysiłku submaksymalnego (jazda na rowerze) do wyczerpania. Choć stosowanie
> diety bogatotłuszczowej prowadziło do zmniejszenia zawartości glikogenu w
> mięśniach o 47% (143 mmol/kg masy mięśnia przy diecie bogatowęglowodanowej
> wobec 76 mmol/kg masy mięśnia przy diecie bogatotłuszczowej), u pięciu
> badanych osób nie wykazano istotnych różnic średniego czasu trwania
wysiłku
> (147 minut w przypadku diety bogatej w węglowodany, 151 minut w przypadku
> diety bogatotłuszczowej). Uzyskane wyniki należy jednak interpretować z
> ostrożnością, ponieważ czas jazdy jednej z osób wydłużył się prawie o 60%,
> gdy stosowała ona dietę bogatotłuszczową, co negatywnie rzutuje na
> miarodajność wartości średniej.
>
> Prawdopodobnie najdłuższą obserwację znaczenia diety ograniczającej
spożycie
> węglowodanów prowadzono w badaniu,[26] w którym dwie grupy po 10 osób nie
> uprawiających sportu wzięły udział w 7-tygodniowym programie
> wytrzymałościowym, przy czy jedni byli na diecie bogatotłuszczowej (62%
> energii), drudzy bogatowęglowodanowej (65% energii). Po stosowaniu diety
> bogatej w węglowodany czas jazdy na rowerze do wyczerpania (70% VO2max)
> uległ wydłużeniu o 191%, a po diecie bogatotłuszczowej tylko o 68%. Aby
> określić odwracalność pogarszania się wyników w grupie osób stosujących
> dietę bogatotłuszczową, podczas ósmego tygodnia podano im dietę bogatą w
> węglowodany, a następnie powtórzono test. Nawet po tygodniu spożywania
> węglowodanów średni czas wykonywania ćwiczenia poprawił się tylko o 12
> minut, co doprowadziło do konkluzji, że "stosowanie diety
bogatotłuszczowej
> podczas treningu nie zwiększa sprawności fizycznej".[26]
>
> Niedawno wysunięto propozycję stosowania "periodyzacji żywieniowej" u osób
> uprawiających trening wytrzymałościowy. Przez większą część roku sportowcy
> trenują pozostając na diecie bogatej w węglowodany, aby na pierwsze 2-3
dni
> tygodnia poprzedzającego wydarzenie sportowe przejść na dietę
> bogatotłuszczową, a 48 h przed zawodami znów na wysokowęglowodanową. [27]
> Taka periodyzacja pozwoliłaby osobom uprawiającym sport wytrzymałościowy
na
> intensywny trening przez cały rok i na zwiększenie endogennych zapasów
> węglowodanów przed zawodami, co teoretycznie powinno poprawić zdolność
> mięśni do utleniania kwasów tłuszczowych podczas zawodów Zanim jednak
zaleci
> się takie postępowanie sportowcom, hipotezę powinny poprzeć badania
naukowe.
>
> Nawet jeśli okaże się, że taka dieta sprzyja poprawie wyników, spożywanie
> dużej ilości tłuszczów zwiększa ryzyko wielu chorób. [28,29] Chociaż
> regularna aktywność fizyczna zmniejsza to ryzyko,[28] długotrwałe
stosowanie
> diety wysokotłuszczowej jest niewskazane. Krótkotrwałe stosowanie diety
> wysokotłuszczowej wiąże się z opornością insulinową na poziomie
wątroby,[30]
> upośledzającą uwalnianie glukozy z wątroby i prowadzącą do zmniejszenia
> glukoneogenezy Z tych powodów zlecanie diety bogatotłuszczowej sportowcom
> wymaga ostrożności.
>
> Zindywidualizowane metody oddziaływania na substraty energetyczne
> Sportowcy wykorzystują wiele metod żywieniowych, które mają zwiększyć
> utlenianie tłuszczów, zachować zapasy węglowodanów i poprawić wyniki
> sportowe. Wiele tych sposobów, jak np. "zone diet",[31,32] nie było
> poddanych szczegółowym badaniom.
>
> Nawet badane w dobrze kontrolowanych warunkach środki o udowodnionym
> działaniu ergogennym u niektórych osób mogą okazać się ergolityczne. Ich
> negatywne działania pozostają nieznane, ponieważ ze względu na brak
sukcesu
> wyniki badań, jakie przypuszczalnie prowadzono, nigdy nie zostały
> opublikowane. Ważne jest więc, aby wiedzieć, że każdy inaczej reaguje na
> substancje ergogenne. Stosowanie diety wymaga nadzoru wykwalifikowanego
> personelu medycznego i zawsze powinno być zharmonizowane z codziennym
> treningiem.
>
> Polecam jednak mimo wszystko www.sfd.pl nawet, jeżeli nie dyskusję na
forum,
> to skorzystanie z wyszukiwarki.
>
> Pozdrawiam.
>
>
>

--
Jan Werbinski +48 68 3630000 606269777 j...@p...pl
http://pa54.zgora.sdi.tpnet.pl ....._[:]) bul, bul, bul, bul
ICQ 7291035, j...@t...pl, gg 1924072