Witam wszystkich

Zastanawiam sie nad istota zjawiska zrozumienia.
Kiedy mozemy powiedziec, ze cos rozumiemy?
Nie mam przygotowania psychologicznego, ani
pedagogicznego, ale ostatnio bardzo interesuje mnie ten problem.
Na pewno jesli ktos twierdzi, ze cos rozumie, to powinien
byc w stanie udzielic odpowiedzi na dowolne pytanie
dotyczace tego zagadnienia. Ale czy musi znac odpowiedz
na wszystkie pytania, czy tylko na większosc z nich?
A moze zrozumienie ma cos wspolnego z wyobraznia?
Moze "rozumiec cos" oznacza "potrafic sobie to jakos
wyobrazic" tak, zeby udzielać tych odpowiedzi prawie
bez zastanowienia, niejako przez intuicje. Zauwazylem, ze
czlowiek moze "wyrobic" w sobie intuicje w danej dziedzinie
jesli wystarczajaco dlugo sie nia zajmuje i rozwiazuje zwiazane
z nia problemy. Moze to wlasnie ta intuicja oznacza zrozumienie.
A jaka jest w tym wszystkim rola pamieci? Jesli pamieta sie
wystarczajaco duzo pojedynczych faktow, to znaczy, ze rozumie
sie calosc? Chyba nie. Potrzebne jest jeszcze pewne wyczucie
tej calosci, ogolne postrzeganie zwiazkow miedzy pojedynczymi
faktami jako oczywistych wlasnosci tych faktow. No i jeszcze
jeden - najwazniejszy - problem: W jakim stopniu zrozumienie
czegos ma wplyw na rozwiazywanie nowych problemow, z ktorymi
wczesniej sie w danej dziedzinie nigdy nie spotkalo?

Aleksander Pasek