Wyniosłem się od żony trzy miesiące temu. Do czasu rozwodu zafundowałem nam
separację i właściwie nasze kontakty ograniczają się do minimum. Dzwonię do
syna w tygodniu, czasami wpadnę zobaczyć co u niego słychać. Praktycznie co
sobotę zabieram go do siebie z noclegiem i odwożę w niedziele na obiad.
Staram się bacznie mu przyglądać i dużo z nim rozmawiać, by ocenić, jak on
sam znajduje siebie w obecnej sytuacji. W zasadzie to "niewiele" się na
razie zmieniło, oprócz tego, że tata nie mieszka z mamą, no ale zawsze. Jak
na razie nasz 9-latek sprawia wrażenie zadowolonego i bardzo cieszy się na
te weekendy we dwoje, ( nie ukrywam, że również na komputer, który mam u
siebie). Mówi, że podoba mu się taka odmiana, że ma teraz dwa domy i w
każdym dzieje się coś innego. Pociesza mnie jego takie podejście i mam
nadzieję, że szczerze to tak odbiera.
Sokrates