Jest całkiem nieźle, nie ma co narzekać. Jednak cały czas wspominam piękne
czasy dziesięć lat temu mojego religijnego nawrócenia. Poznałem wtedy ludzi
ze wspólnot, rekolekcje, wspólne wyjazdy w góry. To było jak objawienie,
wspaniale się czułem, ale się skończyło. Dziś mieszkam na wsi, gdzie nie ma
grup gdzie mógłbym się spotykać.