Obiecałem zdumionemu o tym napisać, gdyż Witold Gombrowicz opisał konsekwencje będąc
w Argentynie tej separacji konserwatywnej płci, bo tam długo ten model się
utrzymywał. Aby Argentyńczyką pomóc. Książka to Nasz dramat Erotyczny- narazie
początek.


Ktoś, kto powraca do Argentyny po wielu latach życia za granicą, zdumiony jest
ogólnym rozwojem kraju.Ile łazienek, lodówek, jaki ruch na ulicach, jakie bogactwo,
ile przyjemnie wyglądających ludzi, jak bardzo ucywilizowały się formy społecznego
współżycia! Oto kraj spokojny i zacny, uczciwy i szczęśliwy, kraj do szpiku kości
łagodny...A przecież coś nas w nim szokuje, wywołuje wrażenie czegoś wręcz okrutnego:
są to rozmaite aspekty życia erotycznego. Buenos Aires, jakie obserwować można na
jego ulicach. Panny i Panie chodzą po nich ze spojrzeniem utkwionym w przestrzeń, nie
śmiąc nawet popatrzeć na mężczyznę. Nie mogą spojrzeć na mężczyznę, gdyż zostałoby to
źle zrozumiane. Wrażenie,jakie owa nieobecność kobiecego wzroku wywiera na przybyszu,
jest wstrząsające. Ulica wydaje się ślepa.
Za to mężczyźni- i owszem, przypatrują się kobietom...ba, pochłaniają je wręcz swymi
spojrzeniami . Kiedy człowiek wchodzi do kawiarni w towarzystwie kobiety ,dwadzieścia
głów zwraca się w jej stronę, dwadzieścia par oczu kieruje się ku biednej ofierze.
Gdy zaś ta kobieta musi wieczorem wracać do domu samotnie, powinna bardzo się
spieszyć. Ach, te kobiety samotne, pędzące wieczorem, jakby je ktoś gonił..

Bardzo prędko dochodzimy do wniosku, że nie są to wyłącznie pozory, ale że istotnie
wszyscy tutaj czują się głęboko niezadowoleni, nawet rozgoryczeni swoim życiem
erotycznym. Nie ulega wątpliwości, że współżycie mężczyzny i kobiety w Ameryce
Południowej sytuuje się grubo poniżej poziomu tego, czym mogłoby być.Ten stan odbija
się na życiu całego kontynentu. Zadziwiająco wielka w porównaniu z europą jest tutaj
liczba złych małżeństw, a kiedy weźmiemy pod uwagę fakt, że tutejszy materiał ludzki
pod wieloma względami przewyższa europejski, trzeba stwierdzić co następuje: w
Argentynie, gdzie istnieją wszelkie warunki do życia szczęśliwego i zdrowego, niemal
nikt nie jest szczęśliwy, gdyż tutaj ani kobieta nie uszczęśliwia mężczyzny, ani
mężczyzna kobiety. Natomiast argentyńska melanchologia bynajmniej nie rodzi się na
pampie, lecz po prostu z erotyzmu szamocącego się pośród form anachronicznych i
niezdrowych, zanadto prymitywnych.

Co się mówi prywatnie
Prywatnie wszyscy narzekają. Narzekają przede wszystkim kobiety, gdyż to one w swej
delikatności uczuć urażane bywają najbardziej, to ich właśnie głęboko otwartość na
miłość cierpi najmocniej wskutek tej przepaści duchowej i społecznej dzielącej obie
płcie. Najważniejsza jednak jest najbardziej chorobliwa pod słońcem samotnotność obu
płci.

Młodzież
Rozmawiając z wieloma młodymi ludźmi przekonałem się , że tutejsza młodzież bardzo
różni się od swoich europejskich braci i sióstr.Jest tu mniej wesołości, mniej
witalności i zapału. Młodzi ludzie wydają się przygaszeni. Tym czego im brak, jest
zachwyt, urzeczenie , jakie rodzi się między chłopcem i dziewczyną , gdy w ich
obcowaniu wzajemnym jest coś więcej niż tylko elementarny popęd fizyczny. Owi chłopcy
są świadomi, że marnują swoją młodość , i napełnia ich to goryczą , hamuje w duchowym
rozpędzie. Żyją osobno. Młodzież poludniowoamerkańska jest bez wątpienia mniej
kochliwa od europejskiej. A jej ogromny kapitał idzie w zatrate na skutek owej
smutnej izolacji, która zresztą pobudza- ale do złego.