Wczoraj wieczorem, po zmianie opiekunów z dziennej na nocną klawisz
Zdzisław Sójka, który mi nie może wybaczyć tego, ze jego ukryty
homoseksualizm i pedofilstwo, podjął kolejną próbę zlikwidowania mnie. A
właściwie to on był tylko kolejnym ogniwem w łańcuszku przemocy
seksualnej sterowanej przez kobiety przekonane o swej wyższości nad
mężczyznami i gotowe zabić każdego, kto chce je pozbawić seksualnej
władzy nad mężczyznami. Wczoraj rano jadąc do Oleśnicy rozbroiłem żonę
Zdzisława Sójki, która dotychczas była inicjatorką jego prób zniszczenia
mnie a w autobusie ją zneutralizowałem. Jej rolę przejęła ostatnia
obrończyni matriarchatu na oddziale, Pani Magdalena Koniarska. Ona i
Zdzisław pełnią nocną zmianę, którą przejęli z nowym pensjonariuszem,
którego z imienia i nazwiska nie zdążyłem jeszcze poznać. Zaraz po
zmianie na nocną, gdy podsypiając odpoczywałem na wersalce, usłyszałem ,
że ktoś pje otworzyć drzwi do mojego pokoju. Nie zareagowałem a za
chwilę drzwi się gwałtownie otworzyły i niczym pershing wpadł do pokoju
w przykulonej pozycji ten właśnie pensjonariusz. Przebiegł przez pokój w
kierunku okna i schylił się do toreb z warzywami, które tam stoją,
szukając w nich czegoś. Szukał noża, którym codziennie przygotowuję
sobie rano posiłek. Kilka razy wystawiałem Zdzisławowi ten nóż by mnie
nim zabił ale jako tchórz nie był w stanie zrobić tego osobiście tylko
poszukiwał kogoś, kto zrobiłby to za niego. Bo dobrowolnie, nawet
największe obrończynie matriarchatu, własnoręcznie zabijać nie są w
stanie, gdyż wystąpiłyby przeciwko temu czego bronią, czyli przeciwko
Życiu. Dlatego posługują się mężczyznami skrajnie uzależnionymi
seksualnie przez ich matki. Tak więc Pani Magdalena Koniarska poniżyła
Zdzisława Sójkę, ten poniżył tego nowego pensjonariusza, a ten mając
zakodowaną ucieczkę przed przemocą szukał oparcia w słabości kogoś
innego trwającego w stanie niewinnego i absolutnego zaufania dziecka,
czyli mnie. Nie mógł wiedzieć, że wraz z niewinnością jestem
równocześnie skrajnie czujny na każde niepokojące działanie. I gdy tylko
zobaczyłem go przebiegającego i grzebiącego w torbie zerwałem się
błyskawicznie z wersalki i huknąłem na niego głosem. Noża nie było w
torbie lecz leżał na parapecie o, tuż pod linią jego wzroku, ale tego
nie zauważył i nie zdążył po niego sięgnąć. Moja gwałtowna reakcja
spowodowała, że odwrócił się do mnie a ja go po prostu wystraszyłem
jeszcze dwa razy i wyrzuciłem z pokoju. Wybiegłem za nim i natychmiast
na korytarzu pojawili się Pan Zdzisław Sójka i Pani Magdalena Koniarska.
Powiedziałem do Sójki, że jeszcze raz a faceta zniszczę (czyt. zabiję) i
żeby go dobrze sobie pilnował. Mam nadzieje, że zrozumiał, że winę za to
poniesie on i jego partnerka na zmianie, czyli Pani Magdalena Koniarska.
Próbował mi tłumaczyć, że facet jest głuchoniemy i zagubiony w nowym
otoczeniu, więc trzeba mu wybaczyć. Odpowiedziałem Sójce, że gdyby był
głuchy to nie zareagowałby na moja gwałtowną komendę. Dziwne tez, że
będąc pierwszy raz na oddziale i w stanie zagubienia wybrał akurat mój
pokój, który jest ostatnim na całym długim korytarzu. Niedobitki
obrończyń matriarchatu i uzależnionych od nich seksualnie mężczyzn
zainstalowanych na oddziale próbują do ostatniej chwili wykończyć mnie
bym nie rozpoczął epokowego eksperymentu społecznego, który odmieni
oblicze ludzkości i uwolni ją od przemocy. Akcję przeciwko mnie
rozpoczęła Dyrektor Iwona Siemińska a zakończyła ostatnia cichociemna i
ukryta na oddziale pijawka, Pani Magdalena Koniarska, która
wykorzystała Pana Zdzisława Sójkę, poniżanego dotąd przez swoją żonę
Grażynę, również pracownicę PDPS w Ostrowinie ii nazywaną Królową. Nie
dodawano, że chodzi o Królowę matriarchatu posługującego się
skrytobójstwem dokonywanym przez uzależnionych seksualnie mężczyzn na
mężczyznach, którzy byt blisko dotarli do tajemnicy władzy kobiet
sprawowanej przez nie nad mężczyznami po to by Życie przetrwało. Ale
Mężczyzna stał się w międzyczasie świadomym tego dlaczego i, w jakim
celu, był wykorzystywany seksualnie przez Kobietę. A zadufana w sobie
i przekonana o swej nieomylności Pierwotna Kobieta nie raczyła nawet
zwrócić na to uwagi i nadal chce zabijać by stare przetrwało. Ale chce
to nadal czynić nie swoimi rękami.

--
Pozdrawiam
LeoTar Gnostyk

Świat według LeoTar'a - http://leotar.net/
Pomoc wzajemna jako czynnik rozwoju - Piotr Kropotkin