Największe odkrycie archeologiczne XX wieku cz.1 ( dlugie)

Liczba wypowiedzi w tym wątku: 1

1. Data: 2001-04-02 07:32:32

Temat: Największe odkrycie archeologiczne XX wieku cz.1 ( dlugie)
Od: Bogdan Szenkaryk <p...@y...legnica.tpsa.pl> szukaj wiadomości tego autora

Największe odkrycie archeologiczne XX wieku

Jerzy Sedziak

"Wycinanie i usuwanie uschniętych gałęzi to pierwszy warunek postępu
intelektualnego.
Ale czy współczesne pokolenie uświadomi sobie i wykorzysta szansę jaką
dają mu te
niezwykłe dokumenty znalezione na Pustyni Judejskiej? Czy zdobędzie się
na odwagę,
aby w oparciu o nie dokonać odpowiednich rewizji i przewartościowań ? To
się dopiero
okaże.
(John Marco Allegro w wywiadzie dla radia brytyjskiego w roku 1964)
Trudno uwierzyć, że już 50 lat minęło od czasu, gdy dwóch arabskich
Beduinów
pasących trzody owiec na pustyni judejskiej przypadkowo natrafiło na
naukowy skarb
ukryty w glinianych dzbanach, uznany potem za największe odkrycie
archeologiczne
naszego stulecia.
Skaliste pieczary Khirbet Qumran usytuowane 16 mil na wschód od
Jerozolimy, gdzie
znaleziono teksty znane powszechnie jako Zwoje Morza Martwego, okazały
się jednym
wielkim archiwum kryjącym bardzo ważne tajemnice historii początków
naszej ery.
Nieopodal tych skał, nad samym brzegiem Morza Martwego znajdują się
ruiny starego
klasztoru, w którym za czasów Jezusa, Jana Chrzciciela i apostołów
mieszkali
esseńczycy.
Była to ascetyczna gmina żydowska, która prócz klasztoru miała tam swoją
szkołę
zakonną.
Ze znalezionych dokumentów wynika, że założona została co najmniej 150
lat przed
naszą erą.
Jak wiemy, w pierwszym wieku naszej ery Judea była prowincją rzymską,
dlatego wielu
ortodoksyjnych żydów, nacjonalistów, nie mogąc znieść tego, że ich
święte Miasto i
świątynia deptane są przez pogan, uciekło na pustynię i stało się
eremitami.
Założyli oni w Qumran swój klasztor i szkołę.
Oczekiwali tam dnia sądu Bożego, czyli triumfu "synów światłości", bo
tak nazywali
siebie, nad "synami ciemności", do których zaliczali rzymskich okupantów
i bratających
się z nimi współrodaków.
Ówczesna sytuacja polityczna Palestyny była więc pod wieloma względami
podobna do
Polski po II wojnie światowej.
Był marionetkowy król Herod dbający o to, aby Rzym utrzymywał swoje
wpływy na
okupowanym obszarze Palestyny.
Ale mesjańskie nadzieje esseńczyków nie ziściły się.
Klasztor ten, podobnie jak Jerozolima, został zniszczony w roku 68 n.e.
przez Rzymian
podczas powstania żydowskiego.
Jednakże dzięki przezorności esseńczyków ich święte pisma zostały
ocalone,
przeleżały zamknięte w dzbanach aż 19 wieków, a ściśle do roku 1947,
kiedy po raz
pierwszy odkryli je dwaj wspomniani Arabowie.
Okazało się wkrótce, że był to wierzchołek góry lodowej.
Poszukiwania archeologiczne prowadzone w tym rejonie z przerwami do 1956
roku
okazały się nader owocne.
W jedenastu pobliskich pieczarach znaleziono w sumie aż 870 tekstów
pisanych na
skórach, papirusach i miedzianej blasze, które zakonnicy zwinęli w
rolki, włożyli w
dzbany i ukryli je tam aby ocalić przed zniszczeniem w tych
niespokojnych czasach.
Ale wiele tekstów tego zbioru rozkradli niestety Arabowie, którzy
dowiedziawszy się o
tym odkryciu archeologicznym, przez dość długi czas prowadzili tam
bezkarnie swoje
nocne poszukiwania "skarbów" na własną rękę.
W najnowszym wydaniu tekstów Zwojów Morza Martwego ?"The Complete Dead
Sea
Scrolls in English" opublikowanym pod nadzorem brytyjskiego naukowca
profesora
Gezy Vermesa, uznawanego za międzynarodowy autorytet w tej dziedzinie,
czytamy na
wstępie: "Odkrycie to zmieniło nasze rozumienie Biblii hebrajskiej,
historii judaizmu, a
także zmieniło nasza wiedzę o rodowodzie chrześcijaństwa".
Nad tym ostatnim stwierdzeniem trudno było wielu ludziom przejść do
porządku
dziennego.
Dokumenty te wzbudziły wielką sensację wkrótce po ich odkryciu, co stało
się później
przysłowiową kością niezgody, wielka kwestia sporna pomiędzy teologami a

racjonalistami, wśród których znalazło się kilku poważnych naukowców
(?)ekspertów w
tej dziedzinie.
Spór ten nie został do dnia dzisiejszego rozstrzygnięty.
Aż dziw bierze, że polska krajowa i polonijna prasa tak mało miejsca
poświęca temu
tematowi.
Zwoje te są przecież bardzo ważnymi dokumentami z wielu względów.
Rzuciły one wiele światła na świat, w którym żył Jezus i jego uczniowie.

Neil Usher Silberman, pisarz i historyk, w swej książce "Tajemnicze
Zwoje" /The Hidden
Scrolls/ pisze: "Mesjańska wiara gminy qumranskiej była równie silna co
w
chrześcijaństwie" (str.154), a znany badacz Zwojów?Hershel Shanks w
książce
"Analiza tekstów zwojów Morza Martwego" (Understanding the Dead Sea
Scrolls)
pisze: "Pierwotny Kościół był znacznie głębiej ukorzeniony w grunt
żydowski niż
zakładano wcześniej (tj. przed ich odkryciem); znaczna ilość pierwotnych
wierzeń i
praktyk Kościoła, jak się okazało później, nie była wcale czymś nowym
(str.201).
Nie ulega więc wątpliwości, ze zostały one zapożyczone.
Ewangelie synoptyczne i Zwoje Morza Martwego poddano analizie
porównawczej,
która wykazała uderzające podobieństwa tekstowe pomiędzy nimi, co
świadczy o tym,
że pisma te mają ze sobą wiele wspólnego, zarówno pod względem
historycznym jak i
teologicznym.
Gdyby położyć na jednej szali wszystkie podobieństwa praktyk i wierzeń
esseńczyków i
pierwszych chrześcijan, a na drugiej wszystkie różnice pomiędzy nimi, to
szala
podobieństw zdecydowanie przeważyłaby szale różnic.
Esseńczycy, podobnie jak Jezus, jego uczniowie i pierwsi chrześcijanie
mieli wspólną
kasę i wspólne dobra materialne.
Mieli wspólne posiłki poprzedzane modlitwą, także swoje agapę , czyli
uczty miłości,
oraz święte uczty z chlebem i winem podobnie jak pierwsi chrześcijanie.
W naukach jakie głosili występuje wiele tych samych wyrażeń pojęć i
zwrotów co w
naukach Jezusa.
Ostrzegali oni przed "sądem ostatecznym pałającym gniewem", uczyli
miłości bliźniego,
mówili o "synach światłości walczących przeciwko mocom ciemności", o
"duchu
prawdy", "obietnicy życia wiecznego", "Duchu świętym", uczestnikach
"Nowego
Przymierza" i "Nowego Testamentu".
John Marco Allegro, który był członkiem komisji mającej przez wiele lat
niemal wyłączny
dostęp do Zwojów Morza Martwego, przywilej dysponowania nimi oraz
zadanie
przygotowania ich do publikacji, pisze w swej książce p.t."Autorzy i
postacie Zwojów
Morza Martwego" (People of the Dead Sea Scrolls): Nie ulega wątpliwości,
że pierwsi
żydowscy chrześcijanie odziedziczyli wierzenia i praktyki esseńskie.
Obie grupy nazywają siebie naśladowcami "drogi", "ubogimi", "dziećmi
światłości",
"wybrańcami Bożymi", "ludem Nowego Testamentu" i "Nowego Przymierza",
obie
wierzyły, że mają udział w dziedzictwie aniołów, że są powołani przez
Boga aby
dokonać sądu na Ziemi, obie rządzone były przez radę starszych zwanych
"biskupami"
lub "prezbiterami", stosowały podobne zasady napominania i wyrzucania
nieporządnych członków ich społeczności, a scena Ostatniej Wieczerzy
przedstawiona
w ewangelii do złudzenia przypomina mesjańskie uczty qumrańskich
zakonników.
"Essenizm, (bo tak nazwano teologie esseńczyków) posłużył za grunt -
pisze dalej
Allegro?'na którym założono chrześcijaństwo.
Zwoje Morza Martwego są po prostu materiałami źródłowymi na bazie
których
pracowali autorzy Nowego Testamentu.
Są one niejako pomostem łączącym Stary Testament z Nowym.
Właśnie dzięki esseńczykom lepiej poznamy początki religii
chrześcijańskiej" (str.50, 51).