Witam,

mam standardowe objawy nerwicowe. Po dwóch latach zmagań, mniejszych lub
większych (szczególnie dopada mnie na jesień, bo latem zostają tylko
wspomnienia z okresu nerwowego; ale to chyba nie SAD) postanowiłem uporać
się z tym cholerstwem i poszedłem po raz drugi do psychiatry. Wcześniej
kiedy się po raz pierwszy przestraszyłem objawów inny psychiatra zapisał
mi seroxat - po jednej tabletce myślałem, że eksploduję (fale gorąca,
panika), wiadomo o co chodzi. Później chodziłem na psychoterapię
ericssonowską i to jakoś tam pomagało. Ale są nawroty nerwicowe.

Najlepsze jest to, że kiedy wyjeżdżam na nawet długie wakacje
(1,5 miesiąca) nawet na drugi koniec świata i tam jestem zdany na siebie
to mi wszystko momentalnie ustępuje (no może troszkę nerwowy pozostaję,
ale nieporównanie do tego jak wracam do Polski). Po powrocie do kraju
dopadło mnie znowu niedawno.

U dobrego psychiatry dowiedziałem się: jest pan neurotyczny, ma pan
nerwicę, a jak w każdej nerwicy są także u pana objawy depresyjne.

Dostałem cipramil i biorę go od 5 dni po 0,5tabletki (10mg). Po 1,5h od
wzięcia czuję się tak jakbym strzelił 3 kawy (przez 3 pierwsze dni) ale
po następnej 0,5h mi to mija na koszt uspokojenia - tak jest do południa.

Im bliżej wieczora za to, tym czuję większe niepokoje i to większe niż
miałem zanim zacząłem brać tabletki. Wiem, czytałem, że na początku może
nastąpić nasilenie niepokojów i nerwowość (m.in) ale czy to jest
prawidłowe, że w pierwsze 2 dni nie miałem takich niepokojów a teraz mam
ciutkę większe?

Tak jak na początku byłem podbudowany (może to efekt placebo), że
nareszcie uporam się z moim swoistym brakiem energii i ochoty na wiele
rzeczy a przede wszystkim z nerwicowymi objawami tak coraz częściej
dopadają mnie wątpliwości - czy to zadziała, czy tak powinno być, czy po
5 dniach po 0,5 tabletki takie niepokoje nie powinny się zmniejszyć, etc.

Tak, dzwonię od czasu do czasu (hmm.. w zasadzie codziennie ;-D) do
mojego lekarza, ale też nie chcę go zanudzać ciągle tymi samymi
pytaniami. Pytam więc Was, tych którzy mają jakieś doświadczenia w tej
materii.

W pierwszy dzień poszedłem do marketu na zakupy i ok, tzn. czułem się
lekko nieswojo, ale co tam, dałem radę. Biegam sobie. Ale na wizyty
znajomych i u znajomych nie mam za wielkiej ochoty - oni mnie znają
całkiem innego, wesołego, dowcipnego, etc.. nie chcę żeby widzieli mnie w
takim zblazowanym stanie.. ehh.

Ogólnie mam cel, kochającą narzeczoną (której jednak nie mogę zawsze
mówić o swoim stanie - ona też na to lekko nerwowo reaguje, ale w końcu
gdzieś to tam rozumie) i optymizm, że to wszystko tak samo minie jak
przyszło, ale jednak.. czasem dopadają mnie takie wątpliwości i
niepokoje.

Dzięki za poświęcenie swojego czasu na przeczytanie ;-D

To jak z tymi niepokojami i czasem brania cipramilu?

Pozdrawiam


ps. jak rozmawiać z narzeczoną, która codziennie wracając z pracy
twierdzi, że to niechęć do pracy, lenistwo, aktorstwo - później jak
pogadamy chwilkę to to rozumie, ale też nie chce o tym za dużo słyszeć bo
twierdzi, że na nią to jakoś denerwująco wpływa. Co ciekawe podczas dnia
(bo przychodzi pod wieczór), dzwoni do mnie i jest bardzo wyrozumiała,
pyta jak się czuję i że wszystko będzie ok.

Kochamy się, ale w tej materii nie możemy się porozumieć, co mnie
kosztuje kolejne stresy i jakiś taki żal, że ona nie rozumie (nie chce
rozumieć?). Wiem, że to też zdeformowany emocjami odbiór jej, ale jednak.