Zastanawia mnie wielka niechęć psychologów do wszystkich elementów
neurolingwistycznych
oraz negacja tej metody. Może ktoś odpowie mi na pytanie: dlaczego obecna
psychologia
nie dopuszcza ani nie uzupełnia swych metod terapeutycznych o elementy NLP,
które w obecnych czasach nabierają tak wielkiego znaczenia? Dlaczego obecna
różnica w metodach
terapii polega na wchodzeniu w struktury "nieszczęścia" a z drugiej strony
bazuje jedynie na samych
pozytywach myślenia? Gdzie jest granica zdrowego rozsądku, a gdzie absurdu i
braku elastyczności w myśleniu terapeutów?

Pozdrawiam,
Darek