Problem tu postawiony będzie taki: nikt nas nie pytał o zdanie czy
chcemy przyjść na świat. Świat nam się nie podoba. Czy mamy jakiś dług
wobec niego? Czy musimy cokolwiek robić? Z jakiej racji niby?
Wielu ludziom się tutaj podoba. Tysiąclecia głodu,okrucieństw, wojen,
ciemnoty, dyskryminacji, śmierci, nieszczęścia jakoś do nich nie
przemawiają. Chcą żyć, pracować, zakładać rodziny, podróżować i robić
karierę.
Nie, nie, nie. Dosyć! Praca,ambicja, kariera, rodzina, pieniądze.
Idźcie z tym. Kilkadziesiąt lat życia i do grobu, co zabierzesz? Co Ci
zostanie po tym życiu? Dlaczego bierzesz je na poważnie? Nasz gatunek
wyginie i tak. Nie za dziesięć, to za sto lat. Nie za sto, to za
tysiąc. Albo milion. W końcu wypali się Słońce. A później wypalą się
wszystkie inne słońca. Żyjemy i nie chcemy przyznać, że pracujemy po
to, żeby sprowadzić na świat potomstwo, które potem będzie pracować,
żeby sprowadzić na świat potomstwo, które potem będzie pracować, żeby
sprowadzić na świat potomstwo, które... To przestaje być zabawne,
prawda? Gdzie tu jest jakiś cel większy?
Szaleństwem naszych czasów jest ciągły pęd do przodu, ciągła walka o
awans w hierarchii. Czy nikt już w tym szalonym świecie nie potrafi
przegrywać?
Zapyta ktoś, czemu samobójstwa nie popełnić?Ale tu nie gardzi się sobą
samym, a światem całym, więc jak się go pozbyć? Czy w paszczy lwa jest
ktoś, kto wyrażałby zgodę na ten świat? Nie trzeba być jednak w takiej
sytuacji, by się na ten świat nie zgadzać.
Zastanów się, jak ci wszyscy ludzie od prawieków w pocie czoła robią
coś, co naprawdę nie ma sensu. Robią to, co robią inni.

http://www.eioba.pl/a/3huv/manifest-nihilistyczny

To chyba młode pisało, bo stare nawet nad trumną walczy o majątek, co
jest tylko zaprzeczeniem tego że się wie iż odchodzi, dlatego ludzie
starzy są skąpi.

Czyli leżeć i nic nie robić aby ukarać świat, o tym pisze ta młoda
ręka, która nie zgadza się na świat...tylko ja mam wrażenie że w takim
świecie to młode nie może być sobą, siebie zrealizować, panuje
powszechna alienacja, ludzie automatycznie pracują, rodzą i pracują bo
inni tak robią, zatracili ambicję, piękno, radość, możliwowość bycia
sobą, bycia autentycznym i to młode jest tym przerażone nieświadomie,
że nie ma miejsca w takim świecie na osobowość, by żyć, być....a nie
mieć i jak manekiny w fabryce życia wyalienowanego, utracić życie.
Wywalił focha na świat bo młody i niedojrzały i czy to lenistwo kiedyś
spowoduje że będzie sobą, czy ustąpi z pola walki? W każdym bądź razie
ten post opisuje , jest próbą opisu w jaki sposób młodzi wpadają w
pewien letarg, ucieczki od pracy, bycie na garnuszku, brak
zainteresowań, po prostu przyśli na świat w którym nie ma na nich
miejsca i oni to czują. Zresztą uroczy manifest.