Jestesmy chamscy i wulgarni. Trzeba nas plonkowac i omijac szerokim lukiem.
My, Kominek i Bluzgacz.
Brzydkie kaczatka tej grupy.
Trzy dni temu napisalismy posta o idealnych laskach.
Nie podobalo sie?
No dobra.
To dzisiaj piszemy znowu.
Wulgaryzmy ograniczylismy do minimum.
Poziom tych postow pozostawiamy waszej ocenie.
Ale ciekawi jestesmy, ilu z was bedzie sie chcialo to przeczytac, ilu z was
zabierze glos w dyskusji o idealnych kobietach?
Bo to, ze posty nie beda sie wam podobac, to juz wiemy. Niby nie lubicie
wulgaryzmow, ale predzej przeczytacie nasze zwyczajne posty, niz te
dzisiejsze.

POnizej przyblize wyidealizowane, nasycone ksiazkowymi przykladami
spojrzenie na poszukiwania idealnej kobiety i jej charakterystyke.

Jestem ciekaw, jak wedlug was rzeczywistosc na sie do poszukiwan idealow.
Jak to wyglada z praktycznego punktu widzenia, ilu z was odnalazlo ideal i
jak bardzo roznil sie on od zalozen?


ZAPRASZAMY do dyskusji:)
*********************



Aby przyblizyc moje spojrzenie na poszukiwanie idealnej kobiety przytocze
historie o ptaku ciernistego krzewu pochodzaca z ksiazki Coleen McCullough,
ktora zapewne malo osob zna. Za to serial na pewno kilku z was ogladalo.
Pisze to z pamieci, wiec wybaczcie male niescislosci z oryginalem.
Jest to jedna z najpiekniejszych opowiesci, jakie znam.

"Pewna legenda opowiada o ptaku, ktory spiewa jedynie raz w zyciu, piekniej
niz jakiekolwiek stworzenie na ziemi. Z chwila, gdy opusci rodzinne gniazdo
zaczyna szukac ciernistego drzewa i nie spocznie, dopoki go nie znajdzie..
A wtedy wyspiewujac posrod okrutnych galezi nadziewa sie na najdluzszy i
najostrzejszy ciern.
Umierajac wznosi sie ponad swoj bol, zeby przescignac w radosnym trelu
slowika i skowronka.
Jedna...najpiekniejsza piesn...za cene zycia!
Caly swiat wtedy zamiera, aby go wysluchac, usmiecha sie nawet Bog w
niebie...
Bo to, co najlepsze, jest zawsze okupione ogromnym cierpieniem."


Hm...
Moja idealna kobieta...
To taka, ktora po moim powrocie z pracy nie usmiechnie sie do mnie, nie
zapyta jak minal dzien, nie spyta czy wyprac mi skarpetki. To taka, ktora
po moim powrocie z pracy wlaczy mi tv, zrobi loda, a pozniej poda
papierosa.
Hehe, no dobra, zartowalem. Mialo byc powazniej i mniej wulgarnie:)

Idealna kobieta to taka, ktora bez slow, jednym spojrzeniem sprawi,
ze przypomne sobie o tym, jakie to szczescie jest z nia byc. To taka, ktora
bedzie kochac mnie tak bardzo, zeby wybaczyc mi wszystkie wady. Ludziom,
ktorzy prawdziwie kochaja potrafia wiele wybaczyc. Idealna kobieta
zamilknie wtedy, kiedy wie, ze nalezy to zrobic i wygarnie mi wtedy, kiedy
sobie na to zasluze. Idealna to taka, ktora wkurzy sie, kiedy zgasze
papierosa w niedopitej szklance, taka, ktora bedzie mi marudzic, ze sie zle
odzywiam i za duzo siedze przed komputerem.

Idealna kobieta bedzie kupowac do domu kwiaty i opierdalac mnie za to, ze
nie dostrzegam ich piekna. A w nocy bedzie wychodzic na dwor aby do samego
rana gapic sie w gwiazdy, po czym wroci, zbudzi mnie tylko po to, aby
powiedziec, ze kiedys razem na nie polecimy.
To takze taka kobieta, ktora slyszac od kogos jakies plotki na moj temat
powie glosno: odpierdolcie sie od niego. I jak lwica bedzie walczyc o moje
dobre imie.
I wreszcie - chcialbym, aby to byla taka kobieta, ktorej podziwialbym
piekno, ale bal sie jej rozumu.

Piekno kobiet, bagatelizowane przez pasztety naiwnie twierdzace, ze
liczy sie charakter - jest najwazniejszym elementem poszukiwan idealow.

Idealna kobieta, to taka, wobec ktorej zaniemowilbym, calkowicie
zauroczyl i podporzadkowal swoje zycie, niczym Martin Eden po spotkaniu z
panna Ruth.
Idealna kobieta musialaby miec cos z Heleny trojanskiej, ktora
niesiona glupimi emocjami poszlaby ze mna na koniec swiata, a zdominowana
przez wlasny egoizm nie pozwolilaby sobie na utrate tej milosci.
Chcialbym, by miala w sobie cos z Marii Magdaleny, ktora skrycie
bedzie nosila w sobie pewne uczucia tylko po to, aby mi ich nigdy nie
ujawnic.
Niechze i bedzie w niej troche z Beatrycze opisanej przez Dantego -
zlosliwej, troche zarozumialej, wynioslej i co najwazniejsze - niedostepnej
wszystkimi zmyslami.
Moglbym te kobiete wtedy traktowac jak swoja Dulcynee i za nic w
swiecie nie dostrzegalbym jej wszelkich wad i niedoskonalosci.
Mozna tych postaci wymieniac i wymieniac, wszak tematem zdecydowanej
wiekszosci dziel swiatowej literatury jest wlasnie milosc.

Ksiazkowe idealy maja jedna ceche wspolna - wszystkie kobiety byly
piekne, a milosc do nich nieszczesliwa.
Jest w tym troche prawdy, ze najpiekniejsze milosci to te, ktorych
nigdy nie mamy okazji urzeczywistnic.
A jesli juz je urzeczywistniamy to przegrywamy. Tak jak przegrali
wszyscy wymienieni przeze mnie bohaterowie. Bo nie ma prawdziwej milosci,
ktora nie konczy sie cierpieniem. Wiedziala o tym Twain'owska Ewa, ktora w
swoich pamietnikach modlila sie do Boga, aby pozwolil jej umrzec razem z
Adamem albo przed nim, aby oszczedzil jej cierpien utraty mezczyzny, ktory
"byl tylko jej".
Jej modlitwy zostaly wysluchane. To Adam, na jej grobie napisal o raju,
ktory byl tam, gdzie byla ONA.
Spotykajac idealna kobiety godzimy sie na cierpienie. Swiadomie, wrecz
masochistycznie, jak ciernisty ptak, szukamy wlasnego ciernia, ktory
predzej czy pozniej zabije nasze serce.
W takim razie najlepiej jest cale zycie walczyc o ideal i spotkac sie z nia
tuz przed smiercia. Tak jak Honoriusz Balzack, ktory 15 lat probowal zdobyc
serce pani Hanskiej. I zdobyl je. Pare miesiecy przed smiercia, bedac juz u
kresu sil. Tyle lat poswiecil, by zdobyc cel, z ktorego nawet nie mogl sie
w pelni cieszyc.
Ale wszedl na szczyt, z ktorego nie zszedl pokonany.

O tak, byc na szczycie uczuc i nie zostac przez nie pokonany...
Byc tam, gdzie nie ma pozegnan, zerwanych zwiazkow, niezgodnych
charakterow, fizycznej brzydoty i smierci.
Szukac tej, ktorej gesty i slowa beda cierniem, dzieki ktoremu zaczne zyc
i powoli umierac.
Nie znalezc tej, ktorej pocalunek bedzie mnie kladl do snu, w zapachu
ktorej zasne i dotyku, ktory rano mnie zbudzi.
Marzyc o kobiecie, ktora przytuli cie, po czym delikatnie odsunie
opuszczajac wzrok, jakby zdawala sobie sprawe z kruchosci chwil.
Widziec jak jej oczy, lekko szkliste zachodzace lzami szczescia i zwarte
usta, ktore leciutko, prawie niewidocznie - usmiechaja sie do ciebie.
Nie, nie ma raju tam, gdzie jest ONA.
To ONA jest rajem.
I juz nie mowic, nie slyszec, nie dotykac... Zatopic sie w idealnej piesni,
ktorej imieniem jest idealna "milosc".
I przestac zyc, bo po takiej chwili - nic juz nie moze byc piekniejsze.


--
Nudzisz sie? To napisz: k...@g...pl albo zaGGadaj - 1209534

Idealem mezczyzny jest kobieta, ktorej nie moze znalezc