Nie wnikając ponownie w przyczynę przemocy psychicznej, gdyż pisałem już
o tym wielokrotnie, prześledzimy tym razem jej wpływ na świadomość
jednostki oraz zaburzenia świadomości wywołane przemocą psychiczną na
różnych etapach rozwoju osobniczego. Na wszystkich etapach mamy do
czynienia z tym samym efektem; próbą ucieczki od przemocy psychicznej,
ukrycia się przed nią bądź oszukania agresora/ów przy pomocy tworzonych
mechanizmów obronnych tak, by osobnik mógł przetrwać. Ostatnim etapem
walki jest całkowite poddanie się przemocy aby zaspokoić agresora i w
ten sposób zachować fizyczne życie.

Na najwcześniejszych etapach rozwoju, kiedy dziecko ma jeszcze
niezaburzony ogląd rzeczywistości, reaguje ono zazwyczaj bardzo
gwałtownie na agresję opiekunów/rodziców. Rodzice, a szczególnie matki
przekonane o swojej nieomylności wychowawczej, traktują dziecięcy
sprzeciw jako krnąbrność, upartość albo ,,zły charakter", i dążą do tego
by dziecko ,,złamać", podporządkować własnym wyobrażeniom za pomocą
różnych sztuczek. Dziecko uparcie jednak trwa przy swoim więc i agresja
rodziców nasila się. By przetrwać wśród agresywnych opiekunów, od
których dobrej woli: wyżywienia i zaopiekowania się nim, jest dziecko
uzależnione dziecko musi ,,kombinować' co by tu zrobić by nie podpaść
opiekunom zachowując dla siebie chociaż resztkowy szacunek oraz poczucie
godności.

Efektem takiego postawienia sprawy jest zamykanie się dziecka na relacje
z otoczeniem oraz jego ucieczka w wewnętrzny świat do którego agresywni
opiekunowie dostępu nie mają. W ten sposób rodzi się autyzm, podzielony
na wiele różnych jednostek chorobowych. Generalnie rzecz biorąc autyzm
to choroba duszy dziecka, choroba spowodowana psychiczną - a nierzadko
i fizyczną - agresją rodziców/opiekunów w stosunku do dziecka. Jeżeli ta
agresja nie ustępuje z czasem i akumuluje się to i rozwijający się
osobnik rozwija coraz to doskonalsze mechanizmy samoobronne. Przejawia
się to w postaci coraz to nowych zaburzeń relacji (nowych chorób
psychicznych).

Każda agresja zaburza świadomość, a właściwie podstawowe reakcje
psychiczne, w które wyposażony jest każdy noworodek, a którymi są
potrzeba bezpieczeństwa i potrzeba akceptacji. Zaburzenie tych procedur
przez wirusa agresji (poniżenia, zakazu, etc.) powoduje zaburzenie
świadomości. Jest to zaburzenie, które - wraz ze wzrostem osobniczym -
rozprzestrzenia sie na coraz to nowe obszary świadomości a w
konsekwencji na coraz to nowe relacje dziecka z otaczającym je światem.

Zaburzenia świadomości skutkują zaburzeniem przepływu informacji między
różnymi procesami dotyczącymi danego osobnika, w tym procesami
biologicznymi. Zaburzenia w przepływie informacji to przede wszystkim
zakłócenia głównych procesów regulacyjnych takich jak metabolizm i
ochrona przed patogenami, którymi są właśnie wspomniane wcześniej wirusy
Umysłu. Bowiem przy podejściu informacyjnym (cybernetycznym) tzw.
bakterie i wirusy to nic innego jak zlepki błędnej informacji
wygenerowanej przez wirusy powstałe w Świadomości na skutek działania
przemocy psychicznej.

Mechanizmy ochronne wytworzone przez osobnika z jednej strony chronią go
więc przed agresją psychiczną ale z drugiej strony stanowią ,,filtry"
zniekształcające informację, która bierze udział w procesach
biologicznych deformując przebieg tych procesów oraz ograniczając
skuteczność procesów auto-naprawczych organizmu. A niezdolność organizmu
do auto-obrony to narażenie na atak patogenów (zaburzonych zbitek
informacji) i powstanie stanu chorobowego od przeziębienia poczynając a
na niewydolności systemu immunologicznego czyli raku kończąc.

--
Pozdrawiam
LeoTar Gnostyk

Świat według LeoTar'a - http://leotar.net/year_2018
Pomoc wzajemna jako czynnik rozwoju - Piotr Kropotkin