1. Jakie wartości powinny cechować relacje między obywatelami w państwie
doskonałym?

Wolność, równość, braterstwo.

Wolność - oznacza, że nikt nie jest niczyim niewolnikiem, ani fizycznym
ani psychicznym. Oznaką braku wolności jest walka o wyzwolenie spod
ucisku psychicznego lub/i fizycznego.

Równość - oznacza, że wszyscy obywatele mają taki sam dostęp do
możliwości zaspokojenia potrzeb materialnych i psychicznych
(emocjonalnych) niezależnie od funkcji pełnionych w organizmie społecznym.

Braterstwo o oznacza, że relacje międzyludzkie oparte są na
solidarności, altruizmie i empatii.

2. Jaka jest przyczyna braku wolności, równości i braterstwa w obecnym
społeczeństwie?

Przyczyną bezpośrednią braku wolności, braku równości i braku braterstwa
jest brak poczucia własnej wartości. Efektem braku poczucia własnej
wartości jest niewiara we własne siły, unikanie odpowiedzialności za
swoje decyzje oraz autodestrukcja.

Każdy osobnik funkcjonujący w tym patologicznym układzie społecznym dąży
do wyzwolenia się spod działania tej patologii ale nie znając
rzeczywistej (i jedynej!) przyczyny niskiej samooceny działa na oślep a
jego dążenie do poprawy swego samopoczucia koncentruje się na
rywalizacji (,,wyścig szczurów"), niepohamowanym konsumpcjonizmie i
unikaniu odpowiedzialności na wszelkie możliwe sposoby.

3. Skąd się bierze i jaka jest pierwotna przyczyna braku poczucia
własnej wartości?

Filozoficznie rzecz ujmując brak poczucia własnej wartości pochodzi od
samego Stwórcy (kimkolwiek by on był). Według mojej filozofii naszym
stwórcą jest Świadomość, która pierwotnie trwała w stanie nieświadomości
a więc nie była świadoma tego jak i czego uczyć swoje wytwory. Zaczęła
więc tworzyć w stanie niepewności i ten brak pewności przekazała
wytworom swojego tworzenia. Brak pewności jest brakiem zaufania we
własne siły, rakiem szacunku dla samego siebie i w konsekwencji brakiem
poczucia własnej wartości.

4. Jak powinien przebiegać proces wychowania i socjalizacji dziecka by
stało się w przyszłości osobnikiem pewnym siebie, wierzącym we własne
siły, dojrzałym emocjonalnie i społecznie, gotowym do funkcjonowania
według zasad zawartych w punkcie 1?


To co zawarte jest w tym fragmencie oparte (i poparte) jest na
obserwacjach pedagogów. Proces uczenia się życia rozpoczyna się już na
etapie życia płodowego natomiast po urodzeniu mamy do czynienia z
socjalizacją czyli przygotowaniem dziecka do życia w społeczności, bez
uczestnictwa w której nie przetrwamy. Skąd się więc biorą osobniki
wyjątkowo aspołeczne; a na dobrą sprawę dlaczego wszyscy popełniamy
drobne wykroczenia przeciwko społeczeństwu które skrzętnie ukrywamy
przed oczami ciekawskich?


A oto kilka istotnych uwag dotyczących wczesnego wychowania dziecka.

Uczymy się przez:
obserwację,
naśladowanie
i doświadczanie
z naszymi rodzicami/opiekunami.


Każde pierwsze doświadczenie jest najważniejsze, gdyż :

staje się wzorcem dla doświadczeń następnych. Dlatego powinno zostać
zaobserwowane i potwierdzone przez dziecko w bezpiecznym i bezstresowym
doświadczeniu z osobą zaufaną (Autorytetem),

Doświadczenie jest najważniejszym elementem uczenia się,

Każdy musi doświadczyć swego ,,pierwszego razu" i powinno być to
doświadczenie doskonałe (zatem z Autorytetem) gdyż w przeciwnym
przypadku osoba, która nie przeżyła doświadczenia w sposób doskonały
będzie poszukiwać doskonałości do końca życia, również w ,,wyścigu
szczurów", który prowadzi rodzaj ludzki do samozagłady,

Najważniejszym pierwszym doświadczeniem jest doświadczenie seksualne
(inicjacja seksualna) gdyż dotyczy ono sfery naszego życia
najważniejszej, z punktu widzenia trwania gatunku. I ten ,,pierwszy raz"
musi być doświadczony z Autorytetem by w psychice dziecka wkraczającego
w dorosłe życie nie powstała żadna wątpliwość.

Pierwsze doświadczenie nie może cechować przymus bądź nakaz/zakaz.


Oczywiście można by nadal mnożyć elementy dobrego wychowania, ale
wszystkie inne są pochodnymi tych tutaj zapisanych. O jednym wszak do
tej pory nie powiedziałem. A chodzi o zakaz i jego proste logiczne
konsekwencje.

Zakaz jest PRZEMOCĄ. Jeżeli serwowany dziecku przez rodzica/opiekuna to
staje się poniżeniem dziecka a systematycznie powtarzany urasta do rangi
wielkiego problemu (niczym ,,efekt motyla"). Szczególna rolę odgrywa
zakaz seksualny w rodzinie, gdyż jego skutkiem jest kompleks seksualny
dziecka w stosunku do rodzica, który Freud nazwał kompleksem Edypa a
Jung uzupełnił go o kompleks Elektry. To poczucie niższości syna w
stosunku do ojca i córki w stosunku do matki. Nierozwiązany we właściwym
czasie poprzez otwarte wychowanie seksualne i inicjację seksualne
dziecka w rodzinie urasta do monstrualnych rozmiarów braku poczucia
własnej wartości i prowadząc do patologii psychicznych, somatycznych
(wszelkich chorób, w tym demencyjnych i tzw. genetycznych) oraz
społecznych, z których wojna jest najbardziej okrutną chociaż jej
nieuświadamianym celem jest wyzwolenie od nieświadomego ZAKAZ-u od
którego wszelka przemoc się zaczęła.


--
LeoTar

Świat według LeoTar'a @ http://leotar.net/
Odważ się wiedzieć - Zygmunt Freud
Anarchia matką ładu - Piotr Kropotkin