Widzę że większość spodziewała się jakichś intymnych
zarzutów, sensacji adopcyjnych itp.. nic z tych rzeczy.
Dlatego jest mi tym trudniej, bo gdyby dotyczyły tylko mnie
łatwiej byłoby wybaczyć, niestety nie mi wybaczać za umarłych.

Babcia mimochodem komentując telewizyjne wiadomości
rzuciła:
"Wszystkie żydy to parchy, całe życie człowiek z nimi przeżył
ale co robić, takie nieszczęście jak inne. Dobrze Hitler zrobił
że pomordował, to nie są ludzie. Szkoda że nie dokończył.
Jak ja ich nienawidzę, sama bym ich do gazu pognała."
Że całe prześladowanie Żydowskie, Holokaust, pogromy-
to wszystko nigdy nie istniało, jest ich wymysłem.
No i na dodatek zamordowali Chrystusa ;-/
Na koniec dodała że tak nad grobem nie powinna mówić takich
słów, ale liczy na przebaczenie u Boga.

To dla mnie nie "tylko takie słowa" . Całe zawarte w nich okrucieństwo
podważa całą wiarę w dobroć, kobiecość, serce mojej babci,
cała ich świadomość (ona naprawdę przezyła większość życia wśród
rodzin żydowskich) poraża mnie i napawa lękiem przed resztą ludzi,
skoro tacy żyją i mogą chcieć się spełnić.
Czy ci którzy domagali się śmierci Żydów nie są tak samo winni jak ci
którzy zabijali? IMO są.

Wojenne losy ludzi to moja słaba żyłka, bardzo łatwo ją
nadszarpnąć. Dla mnie to coś podstawowego, absolutna
podwalina całego poglądu o świecie.

I co myślicie o tym teraz? Czy to nic nie znaczy?
Być może jestem jedyną przewrażliwioną na takie tematy..
--
Pozdrawiam
Asia Słocka