vonBraun pisze:

> Jeśli język mówi coś o rzeczywistych nastawieniach człowieka,
> to co mówi słowo "sprawca" użyte wobec mężczyzny, który właśnie,
>(mówiąc teraz słowami Chirona) powołał do życia Dar Boży w postaci
>dziecka ! ;-))))

No tu mnie masz! ;) Długo zastanawiałam się, jakiego słowa tutaj użyć i
padło na "sprawcę", bo miało być jak najbardziej obojętne, a "niechcący"
wyszło szydło z worka. ;)

> Prawie w ogóle nie ma badań dotyczących psychologicznych następstw
>aborcji u mężczyzny - partnera kobiety - (przynajmniej w porównaniu z
>tymi tysiącami jakie zrobiono u kobiet).
> Zauważ - nie pytasz o nie.

Chodziło mi o badania analogiczne do tych, które robi się w odniesieniu
do kobiet. Oczywiście o następstwa aborcji też. I widzisz, mówisz, że
prawie nie robi się takich badań. Pewnie zakłada się z góry, że aborcja
nie ma nawet w przybliżeniu takiego wpływu na stan psychiczny mężczyzny,
co na kobietę. I pewnie słusznie się zakłada, skoro nagminne są
przypadki, kiedy to ojciec nie interesuje się nawet narodzonym dzieckiem
i nie ma ono najmniejszego wpływu na jego życie. To smutne, ale w takiej
sytuacji branie pod uwagę jakichś "interesów genetycznych mężczyzny"
jako argumentu w dyskusji wokół aborcji jest IMO nieuzasadnione.

> Poza tym: w szeregu badań dotyczących aborcji uwzględnia się też
>zakres wsparcia partnera i jego związek z decyzją o aborcji wydaje mi
>się oczywisty.

Przypuszczam (bez badań ;) ), że wsparcie ze strony partnera jest
najczęściej kluczowe przy podejmowaniu decyzji. I tu jest pole do walki
o swoje "interesy genetyczne" dla "ojca". :)

> Przekonania o tym, kto ma prawo decydować o aborcji są oczywiście
>zależne od płci. W USiech np. zarówno kobiety jak i mężczyźni (badano
>studentów) niezależnie od płci uznają prawo do współdecydowania
>'sprawcy' ciąży. Każda z płci przypisuje jednak sobie nieco większe
>prawa niż chciałaby przypisać ta druga.

Ja jestem zdania, że prawie każdy "sprawca ciąży" w istocie rzeczy
_współdecyduje_ o tym.

> Do rodzenia kobiety nie trzeba zmuszać :-) dzieci rodzą się same.

OK. Do donoszenia w takim razie.

> /wiersz Andrzeja Bursy/
>
> To nie jest wiersz o tym, że prezerwatywy są "be".
> Jak dla mnie Bursa pyta: "Czy wiesz co robisz"?

Znam ten wiersz i wolę, żeby to właśnie w ten sposób walczyło się o
nienarodzone dzieci, a nie prawem.

> Brak takiej świadomości jest głupotą, aborcja lekiem objawowym.
>Ograniczony dostęp do aborcji - czyli: powszechna, jednak tylko we
>wczesnym okresie ciąży i tylko na "receptę". Dlaczego na receptę?
>Ponieważ należy stworzyć okazję do tego aby choć trochę wyleczyć
>człowieka z głupoty. Ponieważ trzeba stworzyć okazję do dyskusji
między >partnerami, okazję do poradzenia sobie z poczuciem winy (może
dla >niektórych lepszym wyjściem byłoby donoszenie ciąży i przekazanie
>dziecka do adopcji?). Niektóre konsekwencje aborcji są negatywne dla
>zdrowia i potrzebna jest pełna informacja i zrozumienie tych
>konsekwencji (na szczęście nie ma ich zbyt wiele).

I jak najbardziej jestem za tym. Uważam, że tę całą energię, którą
wkłada się w tworzenie ustaw i polityczne debaty na temat aborcji,
powinno się przerzucić w uświadamianie samych zainteresowanych.

Ewa