Cena antyaborcyjnej hipokryzji


Ponad ćwierć miliona złotych - tyle Ministerstwo Sprawiedliwości
zapłaci osiemnastoletniej Agacie i jej matce. Kobiety wygrały z
państwem polskim w Europejskim Trybunale Praw Człowieka który uznał,
że naruszono ich fundamentalne prawa człowieka. W 2008 roku, gdy Agata
próbowała wyegzekwować swoje prawo do legalnego przerwania ciąży,
sprawą żyła cała Polska. Złamano tajemnicę lekarską, pozbawiono
dziewczynkę wolności, fundamentaliści katoliccy pod wodzą księdza
ścigali ją po całym kraju. Teraz za nieludzkie i poniżające
traktowanie Polek przez instytucje państwowe znowu zapłacą podatniczki
i podatnicy. Za niekompetencję lub/i fundamentalizm religijny
urzędników zapłacimy wszyscy - ja, Pan i Pani - tak jak poprzednim i
tak jak następnym razem.

Dlaczego "następnym razem"? Państwo polskie często nie wykonuje
bowiem wyroków Trybunału. Jedyne co robi to uruchamia budżet, by
wypłacić odszkodowania poszkodowanym. Zamiast zapobiegać następnym
naruszeniom praw człowieka przez swoich własnych urzędników, woli
sięgać do naszych kieszeni.

Tymczasem osoby, które nieludzko i poniżająco traktowały Agatę i jej
matkę, nie poniosą żadnych konsekwencji. Dyrektorowi lubelskiego
szpitala, który w imieniu całej instytucji odmówił dziewczynce
przerwania ciąży, włos z głowy nie spadł. Teraz pan Jacek Solarz,
który wtedy miał usta pełne frazesów o moralności, nie jest już
dyrektorem - niedawno stracił stanowisko w związku z zarzutami
Centralnego Biura Antykorupcyjnego. Dziś rzeczniczka szpitala mówi, że
nie byłoby problemu z wykonaniem legalnego przerwania ciąży w tej
placówce.

Przykład Agaty i jej matki jasno pokazuje działanie ustawy
antyaborcyjnej w praktyce. Nawet w tych nielicznych przypadkach, gdy
przerwanie ciąży jest w Polsce dozwolone, kobietom utrudnia się
wyegzekwowanie ich praw. Co ciekawe, w sprawozdaniu z wykonania ustawy
antyaborcyjnej za 2008 rok widnieje informacja, że nie przeprowadzono
żadnych aborcji u kobiet, które stały się ofiarami czynu zabronionego
(np. gwałtu). A przecież Agacie udało się jednak przerwać ciążę w
oddalonym o 500 km od Lublina szpitalu, więc powinien być odnotowany
przynajmniej jeden taki zabieg. Nawet legalne aborcje zeszły już do
podziemia.

W tym samym czasie gdy posłowie licytują się na to, który z nich
bardziej słyszy głosy zarodków, Polki wymieniają się nazwami leków na
wrzody żołądka lub stawy, które wywołają poronienie (200-400 zł).
Pocztą pantoflową krąży adres strony internetowej, dostępnej także w
polskiej wersji językowej, która umożliwia zamówienie tabletek
poronnych i przerwanie ciąży pod (internetową) kontrolą lekarza (ok.
400 zł). Na warszawskich chodnikach pojawiają się szablony z adresem
innej strony, która pomaga kobietom przerwać niechcianą ciążę.
Przygraniczne kliniki ginekologiczne intensywnie reklamują się w
internecie (1.200 - 2.500 zł). Dostęp do przerwania ciąży jest tylko
kwestią wiedzy i pieniędzy.





Zdesperowane kobiety, które są w złej sytuacji materialnej i tak
przerwą ciążę, tyle że domowymi sposobami - pijąc wywar z ziół,
skacząc ze stołu, prosząc partnera o ciosy w brzuch lub biorąc bardzo
gorącą kąpiel. Niektóre przerywają ciążę szydełkiem, drutem lub
odgiętym wieszakiem. Przekreślony wieszak jest światowym symbolem
walki ze spychaniem do podziemia kobiet, które zdecydowały się
przerwać ciążę.

Hipokryzja to stanowczo zbyt słabe określenie by opisać to, co w
dziedzinie praw kobiet i praw reprodukcyjnych dzieje się w Polsce.
Zamiast edukacji seksualnej jest wychowanie do życia w
(ultrakatolickiej) rodzinie. Podczas lekcji zdumione uczennice i
uczniowie wysłuchują opowieści dziwnej treści o rzekomo rakotwórczych
prezerwatywach i "źródełkach życia" (słowo "penis" czy "wagina" często
nie przechodzi nauczycielowi / katechecie przez usta). Zamiast
skutecznej antykoncepcji dostępnej niezależnie od statusu majątkowego
mamy sejmowe próby wprowadzenia klauzuli katolickiego sumienia dla
farmaceutów. Ci sami posłowie i posłanki którzy chcą ograniczyć
kobietom dostęp do antykoncepcji są równocześnie zagorzałymi
przeciwnikami edukacji seksualnej i możliwości przerwania ciąży.



Wyrok Trybunału w sprawie Agaty i jej matki to ważne przypomnienie
dla polskich polityków i urzędników, że kobiety są ludźmi, a ich prawa
człowieka podlegają ochronie. Problem w tym, że oni nie chcą słuchać.
Dramat dziewczynki lub kobiety to tylko kolejna pozycja w państwowym
budżecie. Mam przeczucie graniczące z pewnością, że naszym kolejnym
wydatkiem związanym z wyrokiem Trybunału będzie odszkodowanie za
śmierć Polki, której nie leczono, gdyż efektem ubocznym terapii mogło
być poronienie.

Zapłacę za to ja, Pan, Pani i my wszyscy, a w kolejce do Trybunału
ustawią się następne nieludzko potraktowane kobiety. Urzędnicy
uruchomią kolejny przelew.


******