> Od dwoch miesiecy kontaktuje sie z rok mlodsza (Mam 27 lat) ode mnie
> dziewczyna. Bardzo dobrze sie dogadujemy, ja sie jes podobam, a ostatnio
> przyznala mi sie ze chciala aby miedzy nami bylo cos wiecej. Ja w
zasadzie sie
> nie sprzeciwiam,bo wiem ze warto. Ona jest tego warta.

Nasuwa się pytanie, czy to ktoś poznany przez internet, czy też w realu i w
jaki sposób się kontaktujecie...

> Wszystko byloby dobrze gdyby nie to ze dzieli nas 150 km.

To prawda. Ja wyznaję zasadę, że bratniej duszy trzeba szukać na własnym
podwórku, a nie odległym o 150 km.. chociaż Ty nie musisz tak mysleć.

> Zastanawiam sie czy w takich warunkach mozna sie dobrze poznac jezeli
chodzi o
> charakter. Jezeli bedzie nam dane byc razem jako chlopak i dziewczyna, to
bedzie
> to wymagallo rewolucji. Ona ma tam swoje meiszkanie, mieszka sama, ja
jeszcze z
> rodzicami, ale tez mam swoje. Ona ma tam ptrace, ja tu...
> A jednoczesnie z kazda godzina jest mi coraz blizsza.
>
> Problem dojazdu istnieje , bo ja jestem ON i nie mam prawa jazdy. Jestem
w
> stanie poruszac sie PKSem.
> Caly czas zastanawiam sie czy odległosc ma jakies znaczenie. Bo z
drugiej
> strony jezeli ona naprawde mnie pociaga i zasluguje na uczucie...

Niestety ma znaczenie negatywne. Jeżeli masz możliwość, to wartoby się
chyba przeprowadzić trochę bliżej (a nawet całkiem blisko).

> No i jest jeszcze to: Po siedmiu latach samotnosci wreszcie pojawila sie
wlasnie
> ona, i akceptuje mnie takiego jakim jestem. Mowi o mnie promyczku..,.
Przy
> obecnej mentalnosci spolecznej wcale nie jest latwo byc ON..

I nie jesteś ON, ale OSI.

> Co o tym myslicie?

Ja mam same złe doświadczenia ze znajomościami na odległość, które miały
zwyczaj z różnych powodów kończyć się, gdy stały się bardziej realne. Ale
jeżeli czegoś chcesz i pragniesz, to trzymaj się tego i staraj się o to. Co
Cię nie zabije, to Cię wzmocni :)

Publicon