>> Zasranym jej obowiązkiem jest siedzić z
> > przylepionym usmiechem do buzi, prać, gotować
> > sprzątać itp. A nie dziwce głupiej wolności się
> > zachciało.
>
> ale zgadzam się z tobą i mnie to wkurza - wszyscy wokoło oczekują że
> kobieta w domu z dzieckiem będzie z wdziękiem i zwinnością motyla
poruszała
> pomiędzy obsranymi pampersami a obrzyganym śpioszkiem i w dodatku podejmie
> gości kawą i ciastem a w domu będzie lśnił porządek. Armia babć i ciotek
> zacznie udzielać rad co i jak masz robić a "koniec końców" zostajesz z
> wszystkim sama.

Co do śpioszków i pampersów często przebierałem i kąpałem dzieci, kładłem
spać. Starszą córkę do 10 m-c kompałem tylko i wyłącznie ja (na początku
codziennie), chyba, zed byłem na wyjeżdzie (ale to rzadko)

Wtedy mieszkaliśmy 120km od najbliższych babć i ciotek. Teraz żona mieszka z
mama i tatem.

> Ja nawet w swej głupocie poszłam do spowiedzi a ksiądz zaczął na mnie
> krzyczeć z konfesjonału " CÓRKO POWINNAŚ SIĘ WSTYDZIĆ URODZIŁAŚ ZDROWE
> DZIECKO CZEGO JESZCZE CHCESZ TO GRZECH TO GRZECH" oczywiście od tamtej
pory
> do kościoła już nie chodzę a przynajmniej do spowiedzi.

Trochę odsunęliśmy się od Boga i być może z tego wyszedł cały problem.
Ostatnoi uświadomiłem sobie, że na rekolekcjach wielkopostych nie byliśmy ze
3lata, choć do kościoła na msze chodziliśmy prawie co tydzień. I żona i ja
wierzymy mocno, przynajmniej tak było na początku. Teraz ja się nawróciłem i
wierzę, że wszystko sie ułoży. Nie wiem jak żona, nie ma juz z nia takiego
kontaktu.

> Mężowie popełniają wtedy największy błąd który z czasem i tak doprowadzi
do
> rozłamu małżeństwa - pozostają w cieniu albo nie robią nic albo i robią
ale
> nie chcą się angażować emocjonalnie w ten cały nawał problemów jaki się
> wiąże z przyjściem na świat dziecka. Oni oczekują że kobieta skoro jest
> matką to będzie wiedziała co robić i są bardzo zaskoczeni kiedy żona sobie
> nie radzi. Ja też mam podświadomy żal do mojego męża nawet do dziś. Wcale
> się nie kwapię z drugim dzieckiem a poza tym nie potrafię sobie poradzić z
> tamtymi wspomnieniami i w końcu może to doprowadzić do jakiegoś kryzysu u
> nas.

Zgadza się, prawdopodobnie ja tez popełniłem ten błąd, choć starałem się
pomagać. Myśle, że zabrakło emocji w stosunku do żony, może jeszcze tego
zrozumienia.

Cóż więcej w tym wątku mogę napisać.
Jacek