Nemezis napisał(a):
> Hanka napisał(a):
> > On 24 Lut, 19:21, Nemezis <s...@g...com> wrote:
> >
> > > Acha, to ty reklamujesz książki, których nie czytasz a następnie
> > > udzielasz debilnych odpowiedzi.
> >
> > Ale to prawda jest.
> > Nie uznaje obowiazujacego "podzialu czasu".
> > Ktory wymyslili ludzie.
> > Stworzylam sobie swoj wlasny podzial.
> > Jestem POZA czasem :)
> >
> > > Ale ułatwie...Choroba zwolni i
> > > jednocześnie nie zwolni.....
> >
> > Albo zniknie.
>
> Swój podział czasu to sobie możesz wsadzić, bo oprócz czasu
> subiektywnego, w swojej miejscowości masz czas gromady-
> intersubiektywny, któremu podlegasz nawet jak nie będziesz chciała i
> na dodatek jeszcze mamy zegarki, czyli czas obiektywny-przestrzenny i
> ta gromada raczej tylko ten czas widzi, a poza tym nie widzę
> odpowiedzi na temat chorego.


Mała podpowiedź.....


Czas jest jednym z głównych bohaterów utworów Schulza. "Sanatorium Pod
Klepsydrą" jest znakomitym przykładem. Czas jest tu pojmowany jako
nierozerwalny związek ze światem, jednak jego absolutyzm został
ograniczony. Tu czas dostosowuje się do własnej woli, walczącej z
przemijaniem.
Sama nazwa jest już znakomitym drogowskazem. Jest ona dwuznaczna:
klepsydra - to ogłoszenie o śmierci, nekrolog, ale także czasomierz.
Sens takiego zabiegu jest jasny: czas zostaje w sanatorium
zaprzęgnięty przekornie do przeciwdziałania śmierci.
W jednym z przebywających w sanatorium jest zmarły ojciec, któremu w
warunkach sanatoryjnych dane jest znów życie za pomocą cofniętego
czasu. Naczelny lekarz sanatorium, dr Gotard wyjaśnia:
"Cofnęliśmy czas. Spóźniamy się tu z czasem o pewien interwał, którego
wielkości niepodobna określić. Rzecz sprowadza się do prostego
relatywizmu. Tu po prostu jeszcze śmierć ojca nie doszła do skutku, ta
śmierć, która go w pańskiej ojczyźnie już dosięgła. [...]
Reaktywujemy tu przeszły czas z jego wszystkimi możliwościami, a zatem
i z możliwością wyzdrowienia".