W dniu 2015-10-23 o 19:04, Ikselka pisze:
> Dnia Fri, 23 Oct 2015 18:54:02 +0200, FEniks napisał(a):
>
>> W dniu 2015-10-23 o 12:35, Ikselka pisze:
>>> Dnia Fri, 23 Oct 2015 08:28:00 +0200, FEniks napisał(a):
>>>
>>>> W dniu 2015-10-23 o 00:57, Ikselka pisze:
>>>>> Dnia Fri, 23 Oct 2015 00:34:36 +0200, bartekltg napisał(a):
>>>>>
>>>>>> On 22.10.2015 22:08, Ghost wrote:
>>>>>>> Co nas motywuje? Ciąg dalszy poprzedniego quizu.
>>>>>>>
>>>>>>> 1. Kredyt zaufania - ktoś mówi o nas "na zapas", że nam
>>>>>>> się chce. 2. Ktoś obok nas (np. w biurze) napierdziela
>>>>>>> (naczy intensywnie pracuje) i nam się udziela. 3. Ktoś
>>>>>>> obok nas (np. w biurze) napierdziela (naczy intensywnie
>>>>>>> pracuje) i boimy się, że wyjdzie, iż jesteśmy gorsi
>>>>>>> (wbrew pozorom to coś całkowicie innego niż punkt 2). 4.
>>>>>>> Koledzy czekają na nas - zanim skończymy oni nie mogą
>>>>>>> działać, albo idzie im trudniej. 5. Wysokość pensji,
>>>>>>> premie. 6. Kij. 7. Inne.
>>>>>>>
>>>>>>> Jaką byście kolejność proponowali?
>>>>>>
>>>>>> Kolejność bardzo zależy od kultury w której się żyje, od
>>>>>> środowiska. Ma to też spory wpływ jak pracę traktujemy i
>>>>>> czy coś z niej wynosimy.
>>>>>>
>>>>>> http://www.ted.com/talks/barry_schwartz_the_way_we_t
hink_about_work_is_broken
>>>>>>
>>>>>>
>>>>>>
Krąży też przykład o wpływie różnego podejście do pracy
>>>>>> w katolicyźmie i u protestantów (jedni podkreślają, że to
>>>>>> droga do zbawienia, u drugich jedynie kara) ;-)
>>>>>
>>>>> Gdyby człowiek był stworzony do pracy, to by się nie męczył.
>>>>
>>>> Gdyby człowiek był stworzony do życia, to nie musiałby jeść.
>>>>
>>>
>>>
>>> No popaczciepaństwo, roślinki nie jedzą, nie orzą, a żyją 3-]
>>
>> Brawo!!! => Gdyby człowiek miał nie orać, to by był roślinką.
>>
>
> Skup się więc na człowieku może. Gdyby CZŁOWIEK był stworzony do
> pracy, to by się nie męczył.
>
>


wyjątkowo głupi wniosek.
Jak ci już ktoś napisał - gdyby był stworzony do życia, to by nie umierał.



--
"Nie ma grzecznej metody sugerowania komuś ze poświecił całe
swoje życie szaleństwu."
Daniel Dennett