Cytuję słownik języka polskiego:
abstrakcyjny 1. <<nie oparty na doświadczeniu, oderwany od rzeczywistości,
nie dający się urzeczywistnić>>: Abstrakcyjny ideał, Abstrakcyjny pomysł.

Mi ta definicja bardzo do dzieci pasuje.

2. flozof. <<uzyskany przez abstrahowanie , abstrakcję, będący wytworem tej
czynności>>: Pojęcie abstrakcyjne. Myslenie abstrakcyjne.

3.szt. [...]

abstrahować -1. tylko w zwrocie: Abstrahować od czegoś << nie brać pod uwagę
czegoś co się uważa za mniej istotne>>
- to sposub myśłenia harakterystyczny dla dorosłego, ale jak ujęto w
deginicji, to znaczenie dotyczy tylko i wyłącznie tego jednego zwrotu.-

2. filoz. <<wyodrębniać w przedmiocie lub zdarzeniu albo w zbiorze
przedmiotów i zdarzeń cechę lub cechy bądź stosunki czyli relacje;

- i dlatego zbioruw uczy się jak najwcześniej-, dalej:
tworzyć idee ogólne powszechniki; rozumować w sposób formalny, operując
symbolami bez uprzytomniania sobie ich odpowiedników w rzeczywistości
pozajęzykowej.

- to znawu pasuje do większości zabaw dzieci, np. składających wieżę z
zapałek:
zapałka to symbol używany - operowany- bez uprzytomniania sobie, ze zapałka
służy do wzniecania ognia.




>Każda książka do pedagogiki wyjaśnia że myślenie abstrakcyjne to ok
> dziesięć lat, tylko ty nie masz pojęcia co to myślenie.
Całkowita bzdura. Zwykle muwi się, ze dzieci nie umieją myśleć abstrakcyjnie
do około 2-3 roku życia. Pogląd ten wynika ewidentnie z nieznajomości języka
polskiego, znaczenia słowa abstrakcyjny, zarozumiałości humanistuw
zajmującyh się tematem o kturym nie mają zielonego pojęcia - matematyką, bo
to ona z abstrakcji często kożysta.



> Każdy naurolog
> aby pokazać ewolucję pokazuje dziecko.
Znowu błąd, wszyscy wiedzą, że są podobieństwa, ale i rużnice.
I raczej neurolog to mniej wykożysta ten fakt niż inny medyk.


--
(tekst w nowej ortografi: ó->u, ch->h, rz->ż lub sz, -ii -> -i)
Ortografia to NAWYK, często nielogiczny, ktury ludzie ociężali umysłowo,
nażucają bezmyślnie następnym pokoleniom. http://ortografia.3-2-1.pl/