himera napisał(a):

> ciesze sie ze dane mi jest doswiadczac tego uczucia, ale mysle sobie, ze
> gdybym nie kochala jej tak mocno to bol zwiazany z jej odejsciem bylby
> przeciez mniejszy, ja nie wyobrazam sobie zycia bez niej.
> jesli bede tak przezywac smierc mojej mamy jak moja mama swojej mamy to nie
> wiem jak ja bede zyc po jej smierci.
> wiem ze nie powinnam myslec o jej smierci narazie, ale te straszne wizje
> nawiedzaja moja glowe, przeciez ja ja tak kocham ze poszlabym za nia na
> koniec swiata na bosaka, jesli nawet musialabym brodzic w sniegu lub isc po
> rozgrzanych weglach.

Postaraj się nie myśleć tyle o tej swojej miłości do matki, tylko po
prostu nią żyj - rozmawiaj z mamą, chodź z nią na zakupy, na spacery, do
kina, siedźcie razem w kuchni i gotujcie - ciesz się tym uczuciem i
okazuj je mamie. Boże! jak ja bym chciała móc to robić.
Po co tyle rozmyślasz o tym, jak jej już nie będzie? Jest może chora?
Nie katuj się takimi myślami. Po co te rozżarzone węgle czy lód? Mało to
prawdziwych problemów na świecie? Pomagaj mamie jak możesz, jeśli tylko
takiej pomocy potrzebuje. A jak nie, to po prostu cieszcie się swoja
obecnością, byś miała piękne o niej wspomnienia w razie czego.

Ewa