Użytkownik "Hestia"
> Pustka ogarnela nie tylko moj umysł, dusze, cialo, ale tez moje otoczenie.
> Moja maska znowu staje sie nie do zdarcia. Ciekawa jestem czy kiedys w
ogole
> uda mi sie ja pokonac. Musze to zrobic sama, nikt mi w tym nie pomoze. No
i
> co pozostało jeszcze tylko czekanie, tylko ilez mozna czekac?? Ile mozna
> karmic sie nadzieja na lepsze jutro?

Mam podobne odczucia :( i dość często ostanio chodzę zchandrowana.
Tylko, że ja już nie czekam na jutro ja korzystam z obecnego dnia.
IMHO nikt nie pomoże, jak nie pomożesz sobie sama, to hasełko
jest może zbyt trywialne, ale dość prawdziwe. Pamiętam, że w zeszłym roku
tu na grupie tryskałam humorem, pomysłami, chęcią na zmiany a teraz
także dopadła mnie pusta, zwątpienie i nicość :) nastał już dekadentyzm?
Wycofam się w kąt, osamotnię i stworzę mur nie do przebicia aż
sama go przejdę ;))) Budowanie relacji z innymi to ciężka praca, być
zrozumianym i rozumieć innych, ale może cele są za ambitne.

Pozdrawiam (i dobranoc)
Ania