Użytkownik Monika Gibes <i...@p...wp.pl>

> Dokładnie to samo mówi mój kumpel (27 lat). NIe ukrywa, że bardzo chciałby
> już mieć rodzinę i dzieci. Jest dobrze wykształconym pracownikiem. Zna
swoją
> cenę. A jednocześnie obserwuje, jak jego równie dobrze wykształceni
koledzy
> godzą się pracować za śmiesznie niskie kwoty, tylko dlatego, że mają
> rodziny, hipoteki itd. - boją się stracić pracę. Na razie to on dyktuje
> warunki, bo pracodawcy wiedzą, że on nie czuje przymusu moralnego
posiadania
> pracy. I jego plany rodzinne muszą poczekać do czasu, kiedy sytuacja na
> rynku się unormuje...

Czegoś tu nie rozumiem - zawsze mi się wydawało, że kolejność jest
następująca:
- poznaje się kogoś
- zakochuje
- żyje jakiś czas razem
- przychodzi myśl "a może zalegalizujemy nasz związek"
- zakłada rodzinę.
Czy podejście od końca, czyli postanawiam założyć rodzinę i dopiero potem
szukam odpowiedniego kandydata/tki nie zaowocuje złym wyborem? Czy to nie
powinna być myśl "z tym człowiekiem chcę zakładać rodzinę" zamiast "chcę
zakładać rodzinę - muszę sobie kogoś znaleźć"?
Marta