Użytkownik "zażółcony" napisał w wiadomości
news:i4ik3c$57m$1@news.onet.pl...

> Będę musiał jeszcze uważnie przeczytać, co napisałaś (i co inni
> odpowiadali - przebijają się przez to istotne informacje o Tobie), tylko
> przeleciałem wzrokiem. Z czasem nie najlepiej ;)

U mnie też - nawet wolę odpowiedzi z kilkudniowym opóźnieniem, nie
zastanawiam się wtedy czy jeszcze wypada odpisać czy już nie i takie tam
śmieszne dylematy.

> Mam kilka obserwacji i pytań, ale potrzebuję więcej czasu - więc później
> :).

Sendera możesz pominąć spokojnie przy czytaniu :)
Jeżeli Ci się chce, na dzieciach toczyła się równolegle dyskusja o tym
samym. Ale nieco inaczej bo nie było tam pana S. Choć dziś doczytałam, że
moja ostrożność była zbędna bo i tak tam podczytuje.

> Tymczasem zadam tylko pytanie z półki 'lżejszych' i troche oderwanych od
> konkretu Twojej sytuacji. Oglądałaś może fili K-Pax z Bridgesem i Spacy'em
> ?

Raczej tak - bo mam tą płytkę w domu, ale już dawno i zupełnie nie pamiętam
o czym to.

> W filmie pojawiła sie bardzo ogólnie zarysowana wizja powiedzmy całkiem
> szcześliwej, zdrowej emocjonalnie społeczności, w której dzieci dorastały
> 'bez rodziców', tzn. było to społeczeństwo o bardzo silnie zakorzenionej
> idei 'wszystkie dzieci nasze są', każdy dorosły otaczał opieką dowolne
> dziecko, które akurat wymagało pomocy.

Taka sobie struktura pierwotnej pleminności. Do zrealizowania chyba tylko w
bardzo małych społecznościach i to raczej powiązanych więzami krwi.

> Przymykając oko na utopijność tej wizji, w szczególności kwestie
> materialne, a skupiając się na emocjonalnych - co sądzisz o takim modelu ?

W takim modelu właśnie kwestie materialne wydają mi się łatwiejsze do
rozwiązania niż emocjonalne (chyba, że ograniczyć liczbę dorosłych do kilku
a dzieci do kilkunastu najwyżej - tak, żeby każdy z każdtym mógł tworzyć
bliskie relacje).
Jak to sobie wyobrażam przy większej liczbie dzieci i dorosłych wychodzi mi
sytuacja emocjonalno-uczuciowa jak w dużym domu dziecka.

> Modelu, w którym więź emocjonalna rodzic-dziecko jest pozbawiona
> jednostkowych przywiązań ?

Zakładasz, że dziecko nie potrzebuje takiego jednostkowego wyjątkowego
przywiązania do rodziców (względnie conajwyżej kilku dorosłych, z którymi ma
częsty kontakt)?




Renata

Ps. Jeżeli to ma jakieś znaczenie: jest jedynakiem, ani moi ani męża bracia
nie mają własnych dzieci (jeden miałby realne szanse ale on akurat nie chce
się rozmnażać i nie lubi dzieci).
W naszym otoczeniu i otoczeniu dziadków nie ma dzieci poniżej 10 roku życia.