Znowu wcięło mi gdzieś posta. wrrrr
Przesyłam kopię (na wszelki wypadek) :

> Slawek [am-pm] napisał w wiadomości
> news:b78npj$qh2$1@atlantis.news.tpi.pl...
>
> > Nie wiem, jak Ciebie, ale mnie aż tak bardzo nie interesują lęki przed
> wężami
> > czy pająkami. O wiele bardziej intrygujący jest problem chociażby
takiego
> lęku
> > przed wystąpieniami publicznymi (lęk przestrzeni społecznej?). Wstępnie
> > stawiam na to, że jest jakoś tam zapisany genetycznie.

> Spróbuję nieco pospekulować. :)
> Ponieważ człowiek jest istotą dosyć skomplikowaną więc zejdę w
rozważaniach
> kilka pięter niżej.
> Weźmy np. psy. Pies wewnątrz własnej sfory zachowuje się dość swobodnie i
na
> ogół przewidywalnie. Podział ról, hierarchia stadna jest tu bowiem na tyle
> ustalona, że można ją uznać za względnie stabilną. Poszczególne osobniki
> znają się wzajemnie oraz znają swoje miejsce w całej stratyfikacji,
wzajemną
> podległość itd. a próby zmiany statusu nie są zbyt częste. Każdy z nich
robi
> więc swoje bez szczególnych oznak nieufności czy niepokoju.
> Teraz wyobraźmy sobie konfrontację dwóch osobników, które się nie znają
np.
> z dwóch różnych stad. Takie sytuacje możemy obserwować na codzień choćby
na
> naszych skwerach. Zachowanie tych osobników daleko jest różne od
> naszkicowanego wyżej. Wyraźnie daje się zauważyć objawy nieufności i
obawę.
> Ostrożne, napięte ruchy, podniesione ogony, pręga zjeżonej sierści,
> postawione uszy, rozszerzone nozdrza itd. To wstępne napięcie finalizuje
się
> na trzy sposoby. Dochodzi do gwałtownej walki (ustalenie hierarchii i
> podległości), wzajemnej akceptacji (napięcie opada na rzecz np. psiej
> zabawy) lub unikania (osobniki rozchodzą się ostrożnie).
> Relację zachowań w sforze i na zewnątrz sfory określmy sobie roboczo jako
> działanie mechanizmu "swój - obcy".
> Wróćmy teraz do człowieka i przypomnijmy sobie, że ten, który ma opory
przed
> wystąpieniem publicznym, nie ma ich zwykle w stosunku do członków własnej
> rodziny (sfory) czy nawet grona bliskich znajomych.
> Zaryzykuję zatem tezę, że obawa przed publicznym wystąpieniem (przed
obcymi)
> ma swoje pierwotne źródło właśnie w mechanizmie "swój - obcy". Jest więc
> typowym atawizmem i jak się wydaje posadowionym na bardzo starych
> instynktach.
> Dodam jeszcze, że zjawisko jest stopniowałne od zwykłej obawy, poprzez
różne
> nasilenie tremy, aż do paraliżującej paniki (czyli fobii).
> I tak to sobie mniej więcej wyobrażam. :)
>
> Pozdrówka. Bacha.
>