Wszystko ok, ale ja mam takie dziwne odczucie,
że kiedy rozmawiam z kimś wyższym ode mnie rangą
(wykładowca, dyrektor), to wydaje mi się niestosowne
długie patrzenie w oczy.

Co jakiś nie za długi czas rzucam krótkie spojrzenia
na tło i wracam do twarzy rozmówcy z "zainteresowanym" wyrazem twarzy

mam wobec tego pytanie do grupy:

jaki przybierać "grymas" (tu głupie słowo ale czujecie)
żeby nie wyglądało to sztucznie, ale żeby dawało rozmówcy
poczucie, że to co on/ona mówi jest dla mnie ważne/interesujące/jakieśtam

macie pewnie jakieś doświadczenia