(...)
> Teraz wskaz w mojej uwadze wszelkie lewackie podteksty
(...)

Błędna interpretacja.
Są ludzie wierzący w Boga i w Niego nie wierzący.
Ja próbuję dociec jakie czynniki sprawiają, iż ludzie wierzą w
lewackie utopie, pomimo ich (utopii, nie ludzi) ewidentnych porażek i
łatwiuteńkich do wykrycia sprzeczności wewnętrznych, jak i
sprzeczności z naturą człowieka.
Szczególnie zaś zastanawia mnie co sprawia, iż ludzie inteligentni
wierzą w lewackie utopie,
bo jednak pomimo bon-motu: 'nie można być jednocześnie uczciwym,
inteligentnym i socjalistą' chcę wierzyć, że są posród lewaków
ludzie dość uczciwi i całkiem inteligentni równocześnie.
Co sprawia, iż ludzie myślący racjonalnie magle dają się ponieść
wierze w rozbrajające urojenia, gdy idzie o politykę.
Frapuje mnie selektywność tej irracjonalności.
Stąd mam hipotezę roboczą lewackiej mentalności, czyli selektywnej
irracjonalości ludzi wydaje się dość inteligentnych.
Jeśli ktoś regularnie tłucze swoją żonę, to jest to do
zrozumienia łatwiejsze, niż gdy np. tłucze ją tylko każdego
czwartku, pod warunkiem iż czwartek jest nieparzystą datą i że na
śniadanie zjadł 2 bułki z dżemem.
Skąd ta selektywna ślepota, ta wybiórcza zaćma wobec
rzeczywistości? Szczególnie zastanawiające jest gdy wykazują ją
ludzie umiejący całkiem zdaje się spójnie, samodzielnie i poprawnie
wnioskować w innych dziedzinach.
Może zwyczajnie z lewactwa da się leczyć?
Może to zwyczajnie przypadłość psychiczna i popełniam błąd
starając się na plaszczyźnie racjonalnej udowodnić nierealność
lewackich rojeń lewakom, podobnie jak popełniałbym błąd
dyskutując ze schizofrenikiem o jego wyimaginowanych krasnoludkach
starając się mu udowodnić nieracjonalność jego złudzeń środkami
logicznymi?


Miłego dnia
EG