On 27 Lut, 09:26, zażółcony <r...@c...pl> wrote:

> Taki już los państwa komunistycznego ...

Ano. Mogło zostawić przedwojennych emerytów bez środków do życia -
skoro instytucje, które miały im zapewnić emerytury - wojna albo
zmiotła, albo odebrała im wszelki kapitał...

To byłoby nieludzkie...

I nieludzkim jest oferowanie komuś 600 zł emerytury po 20 latach
płacenia składek...

> Jak ktoś ma lepszy pomysł, to moje wnuki będą mu wdzięczne.

Na pewno potrzebne jest nie łatanie dziur, a konkretna reforma.

W państwie, które opisywałam, emerytura z kasy państwowej jest
jednakowa dla wszystkich. Więcej mają np. byli pracownicy urzędów
państwowych, albo ci, których zakład pracy prowadzi własną politykę
emerytalną i ma swój dodatkowy system dla "swoich". I ten system też
się zmienia w zależności od sytuacji gospodarki światowej.

Np. w firma, w której pracowałam, do tej pory miała swój system
emerytalny i wypłacała emerytom składki potrącane przy wypłacie,
powiększone o jakiś tam procent /nie wiem o ile, nie interesowało mnie
to/

Zachwianie gospodarki spowodowało wprowadzenie innego systemu, we
współpracy z firmą ubezpieczeniową. Firma ubezpieczeniowa zwróci
wpłacone składki bez oprocentowania, a pracodawca dołoży drugie tyle.
O ile pamiętam, wysokość składki do potrącenia wynosiła bodaj 7%. Plus
oczywiście te 4 % do systemu państwowego.

Byłabym za zupełnym rozdzieleniem systemów. Niech ZUS i państwo dalej
się biedzą nad wypłatą emerytur zusowskich /przy ustaleniu maksymalnej
emerytury i obcięciu tych najwyższych/, a dla młodych - nowy system
zapewniający słabą, ale "do przeżycia" emeryturę, za to niskie składki
i możliwość odkładania pieniędzy wg swojego widzimisię.

Nawiasem mówiąc - pobieranie składek emerytalnych i równolegle
rentowych uważam za czyste złodziejstwo, bo nikt nigdy nie będzie miał
wypłacanej i renty, i jednocześnie emerytury. Powinno to się nazywać
składką na wypadek niemożności wykonywania pracy, czy to ze względu na
stan zdrowia, czy na wiek.

Ania