Chiron pisze:
> Wielkanocny pacierz
>
> "Nie umiem być srebrnym aniołem -
> ni gorejącym krzakiem -
> tyle zmartwychwstań już przeszło -
> a serce mam byle jakie.
>
> Tyle procesji z dzwonami -
> tyle już Alleluja -
> a moja świętość dziurawa
> na ćwiartce włoska się buja.
>
> Wiatr gra mi na kościach mych psalmy -
> jak na koślawej fujarce -
> żeby choć papież spojrzał
> na mnie - przez białe swe palce.
>
> Żeby choć Matka Boska
> przez chmur zabite wciąż deski -
> uśmiech mi Swój zesłała
> jak ptaszka we mgle niebieskiej.
>
> I wiem, gdy łzę swoją trzymam
> jak złoty kamyk z procy -
> zrozumie mnie mały Baranek
> z najcichszej Wielkiej Nocy.
>
> Pyszczek położy na ręku -
> sumienia wywróci podszewkę -
> serca mego ocali
> czerwoną chorągiewkę"
>
> ks.Jan Twardowski--serdecznie pozdrawiam wszystkich tu piszącychmodląc
> się, aby każdy z nas miał korzyść z Łaski ZmartwychwstaniaChiron,
> świąteczny

Czyżby ten wiersz miał kogoś podnieść na duchu, czy wręcz przeciwnie?

To najdziwniejsze święta w moim życiu.

Ewa