Użytkownik "Magdulińska" <m...@o...pl> napisał w wiadomości
news:hh7mno$2m3$1@nemesis.news.neostrada.pl...
> Kto nie ma ochoty, niech nie czyta i nie komentuje, a kto przeczyta -
> zapraszam do dyskusji, co Wam się nasunęło na myśl. Jakie odnieśliście
> wrażenie?
>
> Dzisiaj podczas Mszy Świętej kapłan czytał list - przyznaję, że zrobił na
> mnie ogromne wrażenie, dlatego pragnę się nim z Wami podzielić.
> Widziałam, że wiele kobiet ukradkiem uroniłlo kilka łez, kiedy usłyszało
> te słowa....
> A może mężczyźni też coś zrozumieją? (Kobiety również?-prędzej im spadną
> klapy z oczu i przestaną widzieć świat przez różowe okulary...)
>
> Pozdrawiam serdeczie
> Magda
>
>
>
> BĄDŹMY ŚWIADKAMI MIŁOŚCI
> Siostry i Bracia! Umiłowani w Chrystusie Panu!
> W okresie Bożego Narodzenia wszyscy "ludzie dobrej woli" wracają z
> tęsknotą w duszy do Betlejem. W sercach wierzących narasta zaś pełne
> zdumienia i wdzięczności wołanie: "Tak Bóg umiłował świat, że Syna swego
> nam dał" [1]. Obok tej Miłości objawionej w Jezusie nie można przejść
> obojętnie. Emocje, jakie w tych dniach ożywają w kolędach i przy dzieleniu
> się opłatkiem, to za mało. Jezus "opuścił śliczne Niebo a wybrał barłogi"
> nie po to, by nas wzruszyć, lecz aby nas zbawić. Betlejem to nie
> sentymentalna historia, ale kluczowy etap walki, jaką Bóg podjął o
> człowieka. Ewangelie zostały spisane już po zmartwychwstaniu i opisują
> narodzenie tego, który dla nas i dla naszego zbawienia został ukrzyżowany,
> umarł i zmartwychwstał. Betlejem i krzyż idą razem i wzajemnie się
> wyjaśniają!
> 1. Objawienie Miłości ma imię i twarz: Jezus Chrystus
>
> Na początku nowego roku duszpasterskiego, którego myślą przewodnią jest
> wezwanie: Bądźmy świadkami Miłości, powtarzamy za Sługą Bożym Janem Pawłem
> II: "Proszę was (...) abyście nigdy nie wzgardzili tą Miłością, która jest
> największa, która się wyraziła przez Krzyż, a bez której życie ludzkie nie
> ma ani korzenia, ani sensu" [2].
>
> Siostry i Bracia! Bądźmy naprawdę świadkami tej Miłości! Łagodnie, ale
> zdecydowanie; jasno, jednoznacznie, odważnie - szanując prawa innych, ale
> też z mocą i konsekwencją domagając się poszanowania naszych praw. Mamy
> pełne prawo żyć naszą wiarą. Prawo, którego nikt nam nie może odebrać,
> gdyż wolność religijna należy do najbardziej podstawowych praw związanych
> z godnością osoby ludzkiej. Chrystusa nie można wyznawać jedynie od święta
> a do tego po cichu i tylko prywatnie. Kto kocha, ten nie kryje się ze
> swoją miłością. Bądźmy Jego świadkami w domu, ale też w życiu publicznym.
> Świat ma prawo widzieć uczniów Jezusa, którzy spotkali Go osobiście i żyją
> z Nim na co dzień w ogromnej zażyłości. My zatem mamy obowiązek dawać
> przed światem świadectwo naszej miłości do Chrystusa.
>
> Gdy ktokolwiek urąga Krzyżowi Chrystusowemu, trzeba powiedzieć jasno:
> dosyć! Historia świadczy, że każdy, kto - strojąc się w szaty obrońcy praw
> człowieka - walczył z krzyżem, ostatecznie okazywał się tyranem. Gdy
> ktokolwiek próbuje usunąć Chrystusa z życia publicznego i chce budować
> Europę bez Chrystusa, temu trzeba powiedzieć - zgodnie z prawdą i dla
> dobra Europy - że byłoby to budowanie na piasku[3]. A nawet gorzej: że
> podcina korzenie, z których wyrasta zachodnia cywilizacja.
>
> Europo! Czas na poważną refleksję! Czas się określić! Niech centralne
> instytucje europejskie odpowiedzą jednoznacznie: w imię czego w Europie
> jest miejsce dla wszystkich ekstrawagancji, ale nie ma być miejsca dla
> Chrystusa? Dlaczego - jak w najczarniejszych momentach totalitaryzmów -
> pozwala się urągać chrześcijanom i podburzać przeciwko nam?
>
> 2. Bądźcie świadkami Miłości w rodzinie!
>
> Drodzy małżonkowie! Czcigodni rodzice! Hasło nowego roku duszpasterskiego
> w szczególny sposób odnosi się do Was. Bądźcie świadkami Miłości w Waszym
> ciele i w Waszej duszy. Niech miłość Wasza będzie "na wskroś ludzka, a
> więc zarazem zmysłowa i duchowa". Nie kierujcie się jedynie "impulsem
> popędu lub uczuć" [4]. Bądźcie nie tylko jednym ciałem, ale też jednym
> sercem i jedną duszą. Równocześnie jednak bądźcie dla siebie świadkami
> Miłości w Waszym ciele. Nie banalizując życia płciowego pamiętajcie, że
> jest to cenne "tworzywo" dane przez Boga do budowania jedności
> małżeńskiej.
>
> Rozwijajcie tę "szczególną formę przyjaźni, poprzez którą małżonkowie
> wielkodusznie dzielą między sobą wszystko, bez niesprawiedliwych wyjątków
> i egoistycznych rachub" [5]. Zawsze pamiętajcie, że "kto prawdziwie kocha
> swego współmałżonka, nie kocha go tylko ze względu na to, co od niego
> otrzymuje, ale dla niego samego, szczęśliwy, że może go wzbogacić darem z
> samego siebie" [6].
>
> Bądźcie świadkami Miłości w waszych codziennych rozmowach. Chciałoby się
> powiedzieć za poetą: "Niech ani jedno słowo nie będzie złe, niech ani
> jedno słowo nie czai się do skoku, niech ani jedno słowo nie nienawidzi.
> Niech nie krzywdzi. Niech nie zabija. Niech wybacza. Niech leczy. Niech
> łagodzi. Niech zamyka człowiecze rany" [7]. Rozmawiajcie ze sobą ciepło,
> życzliwie i szczerze, bez próby dominacji[8].
>
> Niech Wasza miłość będzie wierna i wyłączna aż do końca życia. Wierność
> nie tylko jest możliwa, ale konieczna, by zasmakować Miłości w całej
> pełni. Zdrada nie da Wam tego, za czym tęsknicie. To możecie odnaleźć
> tylko we własnym małżeństwie.
>
> Nie podejmujcie pochopnie decyzji o emigracji zarobkowej, zwłaszcza
> jednego z małżonków. Zbyt wiele można stracić. Rozłąka prowadzi
> niejednokrotnie do zachwiania wzajemnych więzi.
>
> Trzeba wreszcie powiedzieć to, co oczywiste: miłość małżeńska zamknięta na
> dzieci jest niedojrzałą miłością[9]. Rodzice, pokażcie światu szczęście
> Waszych oczu zapatrzonych w dzieci. Mężowie, stańcie dumnie obok Waszych
> żon w stanie błogosławionym. Dzielcie z żoną tkliwą troskę o Wasze dzieci.
> Kobiety do końca życia pamiętają, czy mąż towarzyszył im w oczekiwaniu na
> dziecko, w rodzeniu i pierwszych miesiącach po porodzie, czy też zostawił
> je samym sobie. Gdy dziecko się poczyna i rodzi - macie jeszcze jedną
> szansę, by pogłębić, a nawet odbudować waszą miłość!
>
> Siostry i Bracia! Dzisiaj, gdy otwarcie atakuje się i celowo niszczy
> wartości rodzinne, potrzebujecie wsparcia. Cenną pomoc dla Was stanowią
> ruchy i wspólnoty rodzinne, gdzie możecie spotkać ludzi podzielających
> Wasze ideały. Szukajcie takich środowisk i walczcie o czas na regularne
> spotkania[10]. Nie szukajcie ich dopiero wtedy, gdy trzeba ratować
> zrujnowane małżeństwo. Pamiętajcie, że od samego początku trzeba budować
> małżeństwo na solidnych fundamentach; rozwijać i pogłębiać wspólnotę życia
> i miłości; tak kształtować relacje w małżeństwie, aby nigdy nie trzeba
> było mówić o jego "ratowaniu". Nie usprawiedliwiajcie się zbyt łatwo
> brakiem czasu. Ostatecznie to kwestia Waszych życiowych priorytetów.
>
> 3. Bądźcie świadkami Miłości w życiu społecznym!
>
> Siostry i Bracia! Miłość to nie tylko intymne zacisze Waszego domu.
> Istnieje też miłość społeczna. Całe państwa i narody nie inaczej jak
> dzięki miłości rozkwitają, a bez miłości najpierw cierpią, a potem giną.
> Razem z Wami zwracamy się więc do pracodawców, publicystów, naukowców i
> polityków. Mówimy z całą powagą: Wy wszyscy, którzy czujecie się związani
> z Kościołem katolickim: Bądźcie świadkami Miłości! Pamiętajcie, że również
> ci, z którymi łączą Was przeróżne relacje społeczne, zostali tak samo, jak
> Wy, stworzeni do miłości i mają prawo być przez Was miłowani. "Będziesz
> miłował bliźniego swego, jak siebie samego", kimkolwiek jesteś i
> jakiekolwiek masz obowiązki. To nie "zasobami ludzkimi" zarządzacie, ale
> Waszymi siostrami i braćmi. Trzeba jak najszybciej skończyć z mitem
> nowoczesnego zarządzania przy pomocy wszelkiego rodzaju manipulacji i
> technik. Głęboko niemoralne jest tworzenie wirtualnych światów w polityce
> i gospodarce, zamiast stawiać czoło realnym problemom. Uwierzcie, że
> miłość społeczna ma sens. Bądźcie jej świadkami na Waszych stanowiskach.
> Miłość to nie sentymentalizm, ale pragnienie i czynienie dobra dla każdego
> człowieka, rozumianego w całej jego prawdzie istoty cielesnej i duchowej,
> doczesnej i powołanej do życia wiecznego. Niech inspiracją dla Was będzie
> najnowsza encyklika Ojca Świętego Benedykta XVI pod wymownym tytułem
> Caritas in veritate - Miłość w prawdzie.
>
> 4. Eucharystia szkołą i źródłem Miłości
>
> Siostry i Bracia, "Miłości trzeba się uczyć"! Przypomnijcie sobie, jak w
> dniu ślubu Kościół przyprowadził Was przed ołtarz, na którym odprawiała
> się Najświętsza Ofiara. W ten sposób chciał Wam niejako powiedzieć:
> "Patrzcie i uczcie się kochać. Patrzcie na Chrystusa. On <umiłowawszy
> wspólnotę Kościoła wydał za nią samego siebie>[11]. Wpatrując się w
> Eucharystię starajcie się zapamiętać raz na zawsze Boską logikę miłowania,
> która jest logiką daru z samego siebie". Umiłowani w Chrystusie Panu!
> Eucharystia jest i pozostanie najwspanialszą szkołą Miłości. Jej
> "wychowawcza moc (...) potwierdziła się poprzez pokolenia i stulecia"
> [12]. Wy zatem, którzy chcecie pogłębić Waszą miłość! Wy, którzy chcecie
> Waszą miłość ocalić: Przychodźcie najczęściej jak to możliwe przed ołtarz,
> by uczestniczyć w Eucharystii!
>
> Uczestniczyć, to nie tylko być. To nawet nie tylko odpowiadać, śpiewać czy
> pełnić funkcje liturgiczne[13]. Uczestniczyć, to wsłuchiwać się w Słowo
> Boże i wprowadzać je w czyn[14]; to samych siebie składać Bogu w ofierze.
> Czynnie uczestniczyć w Eucharystii, to przystępować do Komunii świętej a
> równocześnie swoje życie małżeńskie czynić Eucharystią[15].
>
> Pośród Waszych pracowitych dni znajdujcie też czas na adorację Pana Jezusa
> w Najświętszym Sakramencie. "Adoracja poza Mszą Świętą przedłuża i
> intensyfikuje to, co się dokonało podczas samej celebracji liturgicznej"
> [16].
>
> Siostry i Bracia! Eucharystia to nie tylko szkoła, ale też źródło mocy,
> aby miłować tak, jak Chrystus nas umiłował. W Waszym codziennym,
> małżeńskim miłowaniu bądźcie świadkami tej Miłości, która się uobecnia w
> Eucharystii.
>
> 5. Narzeczeni, bądźcie świadkami Miłości!
>
> A cóż powiedzieć do Was, Młodzi, którzy dopiero myślicie o małżeństwie?
> Sługa Boży Jan Paweł II lubił powtarzać, że jesteście nadzieją Kościoła.
> Tak. Kościół wciąż ma nadzieję, że świat będzie lepszy, jeśli zechcecie
> być pośród świata świadkami Miłości!
>
> Pokażcie Waszym rówieśnikom, a przede wszystkim pokażcie sobie wzajemnie,
> że wierzycie w wielką, piękną miłość narzeczeńską i małżeńską oraz że
> jesteście gotowi o nią walczyć. O miłość trzeba walczyć! Nie pozwólcie,
> aby Wasza miłość była profanowana przez egoizm czy poszukiwanie za wszelką
> cenę jedynie przyjemności oraz przez zamknięcie się na życie[17]. "Musicie
> od siebie wymagać"[18], aby nie zbanalizować miłości; aby nie pomylić jej
> z przejściowym zauroczeniem seksualnością człowieka. Musicie w Waszej
> miłości wypłynąć na głębię i doświadczyć fascynacji osobą, zjednoczenia
> serc i dusz. Na jedność ciała jest miejsce w małżeństwie. Nie bójcie się
> wymagać od tych, z którymi wiążecie wspólne plany na przyszłość. Jeśli są
> godni waszej miłości - zechcą sprostać wymaganiom, jakie im w imię Prawdy
> postawicie. Współżycie przedmałżeńskie, wspólne zamieszkanie przed ślubem,
> pornografia i rozwiązłość, nieprzyzwoite rozmowy i filmy - to wszystko
> niszczy Waszą miłość w samym zarodku.
>
> W tym miejscu należy przypomnieć o odpowiedzialności rodziców za właściwe
> przeżywanie narzeczeństwa przez ich dzieci. Nie da się z wiarą pogodzić
> przyzwolenia na grzeszne życie narzeczonych.
>
> 6. Zakończenie
>
> Umiłowani w Chrystusie Panu! Kończąc, pragniemy zwrócić uwagę, na wydany w
> tym roku przez Konferencję Episkopatu Polski dokument pt. "Służyć prawdzie
> o małżeństwie i rodzinie". Bardzo serdecznie zachęcamy do jego lektury i
> rozmowy o nim w rodzinach. Mamy nadzieję, że wielu duszpasterzy
> zorganizuje w swoich parafiach grupy studyjne, które będą rozważały ten
> tekst, szukając w nim inspiracji do rozwoju i dróg nawrócenia.
>
> Zawierzamy Was Matce Pięknej Miłości i z serca udzielamy pasterskiego
> błogosławieństwa.
>
> Podpisali: Pasterze Kościoła katolickiego w Polsce
>
> Jasna Góra, 26 listopada 2009 r.
>


Przeczytał Ktoś ten list do końca, czy tylko skupił się na nieistotnej
sprawie.
Przecież nie krzyże były motywem przewodnim cytowanego listu.