Użytkownik "Iwon(k)a" :

> Twierdzi on, podpierajac sie opiniami wielu specjalistow (np Susan
> Burchsed, mowi, iz "w przyszlosci 4 zwiazki w zyciu jdnostki stana sie
> powszechna norma. ... Milosc w obrebie jednego zwiazku to anachronizm nie
> dajacy szansy na egzystencjalne spelnienie"), iz milosc dozgodnna do
jednego
> partnera jest raczej nie do spelnienia. twierdzi, iz czlowiek wraz z
wiekiem
> sie zmienia, i
> nie jest mozliwym, zeby zmieniajace sie potrzeby zaspokila wciaz ta sama
> osoba. Moza sobie jakos poroadzic, iz zbudowac rozne zwiazki np
aseksualne,
> na dystans, trojkaty (jak Wislocka). generalnie ludzie, uwazajacy iz
milosc
> jest na cale zycie, maja pozniej wiele problemow, i takie zalozenie staje
> sie zrodelm niepowodzen. Jednym slowem, nie ma co sie czarowac, nie ma
> milosci az po grob.

Znam cały szereg przykładów, że może być inaczej i że jest miłość aż po
grób.
Z tym, że aby taką miłość pielęgnować potrzebna jest umiejętność pójścia na
kompromisy i patrzenia dalej niż koniec własnego nosa.
Z obu stron oczywiście.
Odnoszę wrażenie (czytając np. posty tu na forum), ze ludzie często po
pierwszym niepowodzeniu, lub po pierwszych trudnościach rezygnują i nie
walczą o tą druga osobę. Nie myślą tez o tym jak oni sami mogliby się
zmienić i co w życiu ulepszyć.

Jakoś tak chcemy aby było "lekko łatwo i przyjemnie" jak w reklamie.
A jak jest inaczej - od razu dramat, rozwód.

Pozdrowienia.

Basia