No tak,

i tu dala znac o sobie moja kobieca slabosc: w strone golonki nawet nie
patrze (tak na wszelki wypadek, zeby mi dreszcz nieprzyjemny nie przeszedl
po plecach).

Zalozylam wiec, ze rozplynal sie Pan nad meskim marzeniem, brazowym cudem
kulinarnym w polewie piwnej.

A tu niespodzianka - szary zezwlok, ktoremu rzeczywiście bliżej do broni
bakteriologicznej.

Wracajac do naszych rozwazan melancholijno-depresyjnych.
Wynika z nich, ze to co czlowieka prawdziwie wykancza, to jego wlasna
rozbuhana wyobraznia, a to co moze mu pomoc, to Cuda Dnia Powszedniego.

Boszzz, slonce wyszlo! Wybacz, lece sie nachapac :-))))). Monika