enni <e...@g...pl> napisał(a):
<bfbkhu$2hh$1@news.onet.pl>
>
[...]

> To długa historia, ale zaczepię się może na tym ;-)
>
> Teoria, teoria, teoria, a tu przykłady przemawiają do ludzi. Ponieważ jak
> każdemu z nas trudno mi czasem wyrazić to, co myślę, pamiętam o tym, że inni
> mają tak samo, że patrzą przez własny pryzmat aż do kreowania wizerunku
> drugiego człowieka. Odkąd zaglądam do Internetu, zaglądam też częściej do
> słowników, mimo że nie wiem, czy rozmówca użył takich a nie innych słów
> świadomie. To też jest oczywiste.

Z tą oczywistością w moim poprzednim poście trochę przesadziłem. Bo ja to
widzę tak jak się nad tym zastanowisz to oczywiste, ale żeby wyciągnąć z tąd
emocjonalne wnioski i nie postępować tak samemu jakby było oczywiste co
ludzie sobie podstawiają pod terminy to już nie tak prosto.


> Ale definicja to pewien standard. Są
> jeszcze pytania naiwne. To tak jak z tymi, którzy tu pytają, dlaczego
> zaproponowała mi przyjaźń, podczas gdy ja oczekiwałem miłości.

I tu widzę sprawę podobnie jak poprzednio, gdy da się szanse takiej osoby
zdystansować od emocji to oczywiste. Ale emocjonalnie dla siebie samego, już
nie koniecznie.
Moim zdaniem taki mechanizm jest "powodem", dla którego łatwiej dostrzec
czyjś problem komuś z zewnątrz niż osobie, która siedzi wewnątrz swego mózgu.
Stąd wniosek, że psycholog może się do czegoś przydać.

> A ja zapytam,
> dlaczego nie zadałeś tego pytania jej tylko tu? Bo nie jesteście zbyt
> blisko? To dlaczego oczekiwałeś więcej.
> To dobry przykład.

Tak nawet bardzo dobry.

>Ludzie powinni być ze sobą na tyle "blisko", by móc
> pytać.
> Generalnie doraźne relacje kończą się na etapie, na którym się
> powinny zaczynać, czyli powiedz mi, co chciałaś/eś przez to powiedzieć,
> ponieważ ja cię tak i tak zrozumiałam/em. Od dziecka wbija się ludziom do
> głów, żeby nie zadawali głupich pytań. I po co?
>

No właśnie. Te głupie pytania. Wogóle poczucie, że możny wyjść na głupka
zabija porozumiewanie się. To chyba jest dosyć wspólne dla ludzi.


> Druga sprawa, posługiwanie się językiem świadome. Ja wiem, że jeżeli ktoś
> powie do mnie na przykład; jesteś bezczelna, to najprawdopodobniej zupełnie
> nieświadomie godzi w moją tożsamość. Jeżeli ten ktoś wie, że serce nie
> będzie mi walić na wspomnienie słów "zachowujesz się bezczelnie", być
> posłuży się tą właśnie formułą. To nie tylko kwestia naszego odbioru, ale
> i kwestia języka.

Dokładnie też uważam podobnie. Są treści wspólne dla ludzi odnoszące się do
słów, symboli itp. Moim zdaniem trzeba mieć świadomość, że używając jakiegoś
symbolu wychodzi na to jakby się przekazywało wprost treść. Tu np. JeT moim
zdaniem leży, nie rozumie sensu kulturowego pewnych symboli lub zwalcza ten
sens. Nie pojmuje że w sprawach podstawowych agresja, akceptacja,
bezpieczeństwo nie należy zmieniać kulturowych treści symboli, ponieważ godzą
one w system porozumiewania się i później dziwi się że porozumiewanie się nie
ma sensu. Ale to temat na oddzielny wątek chyba.

> Jeszcze inną sprawą jest to, że wszyscy tu mówimy językiem polskim, ale nie
> wszyscy mówimy tym samym kodem.
>

Różnice wynikające z zawartości mózgów muszą się ujawniać. Ale tu nie ma
mocnych. Nie ma moim zdaniem innej metody niż upewnianie się u źródła o to o
co chodzi.
Niestety samo źródło tutej też ma wiele do gadania. Człowiekowi (IMO) bardzo
łatwo wejść w stan świadomości odrzucenia poprzez przypisanie rozmówcy
świadomego braku rozumienia "przekazywanej treści". Idealne choć sztuczne by
było w porozumiewaniu podsumowywujące parafrazowanie rozmówcy aby on
potwierdził czy ugodniono wspólną treść przekazu.

> Tyle na gorąco.
> enni
>

Dziękuję że zdecydowałaś się jednak coś o sobie napisać. Bo jak widzisz do
tej pory narazie to "jedyny" post na temat, który poruszyłem rozpoczynając
ten wątek. Ale nie należy się dziwić wszak to strach wyjść na "głupka" i
chlapnąć coś nie tak o sobie.

pozdrawiam,
puciek.

--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/