W dniu 07.10.2020 o 09:32, silvio balconetti pisze:
>
>>
>
> Ogolnie to lubie zwierzeta i przyrode, dlatego czesto zaniedbuje
> kulture przy moich wyjazdach i wedrowkach (teraz troche to zmieniam).
>
> A wobec ludzi, szczegolnie tych z kuku na muniu mam postawe
> tolerancyjna. Z reguly nie polemizuje, nie krzycze, ze idioci, nie
> wysmiewam (najwyzej ironizuje), przyjmuje, ze maja prawo do swoich
> pogladow. Cos jak w zaprzyjaznionym domu starcow. Tutaj nie wolno bez
> wyroku sadowego czlowiekowi zabronic zmiany miejsca pobytu (wtedy musi
> trafic do specjalnego osrodka lub na specjalna zamknieta stacje), ale
> co zrobic, gdy taki pan lub taka pani ciagle chce wyjsc i gdzies jechac?
>
> Otoz w hallu zrobiono imitacje przystanku autobusowego (gdzie indziej
> jest peron kolejowy). Gosc co chce opuscic stacje przychodzi z
> walizeczka na przystanek, studiuje rozklad jazdy, siada na laweczce i
> czeka. Po godzinie, dwoch, trzech zapomina na co czeka, siostra
> przypomina, ze juz pora na posilek, wiec idzie do jadalni, a pozniej
> do swego pokoju. Itd.
> A ta stacja z przystankiem to taka parabola grupy dyskusyjnej. ;-)
>

Wydajesz wyroki z swojego punktu widzenia. Czyli zupełnie nie bierzesz
pod uwagę tego czegoś co dla budowniczych tego fikcyjnego dworca było
oczywiste - "gość" może być w pełni usatysfakcjonowany samymi
przygotowaniami do podróży. Zresztą ze mną jest podobnie - jadę na ryby
czy polowanie i wracając odpowiadam na pytania "jak poszło"- świetnie,
mimo że  szczupaka czy kaczki nawet nie widziałem, mi po prostu
wystarcza samo przygotowanie i wyjazd niż jakieś żywe (namacalne) efekty
takiej wyprawy, co niektórym ludziom tak ciężko to zrozumieć.