Witam,
[ciah]
> Bardzo mi to utrudnia życie i bardzo chciałbym coś z tym zrobić.

To starszne,że sam sobie odpowiedam, ale poraz pierwszy w życiu (a przynajmniej
na pewno od jakiś 3 lat) poczułem sie NORMALNINE! (przez chwile)
To znaczy uświadomiłem sobie gdzie jestem, co mogę, a z czym mam OGROMNE
problemy, i dokąd chciałbym iść.
Nie byłem przytłoczony całym tym życiem, i mój mózg nie zajmował sie ciągłym
wykonywaniem pętli:

1. nie lubią mnie/nie kochają
2. a może jednak choć trochę lubią?
3. nie, nie, na pewno nie.
4. panika
5. idź do punktu 2.



Ludzie! Życie jest chyba po to żeby żyć!

Oczywiście tan stan jest bardzo ulotny. I chyba mam nerwice. Raczej na pewno.
I żaden z moich problemów nie został rozwiązany.


Dzięki Wam za wsparcie.
B.

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl