W poniedziałek 08-marca-2004 o godzinie 20:49:36 dianaza napisał/a

>> Tak długo, jak długo będziemy żyli w socjaliźmie, ponad stan, tak
>> długo sytuacja osób żyjących w trudnych warunkach będzie taka, jaka
>> jest. Tak długo też ludzie ci nie będą mieli żadnych perspektyw.

>Ale mysle,ze nie chodzi tutaj o ON,ktore zyja ponad stan,ale o tych ktorzy
>sobie sami to prawo chroniace partykularne interesy ustalaja.

Oczywiście.

Nasze państwo żyje ponad stan. Dopłaca miliardy do kolei,
nierentownych kopalń, dopłaca rolnikom, tworzy setki tysięcy stanowisk
urzędniczych, a wszystko po to, żeby politycy mogli się utrzymać przy
władzy jeszcze jakiś czas.

>Jednak ja mam wrazenie ,ze my juz nie zyjemy w socjalizmie,a raczej w dzikim
>kapitalizmie,gdzie jest dowolna swawolka i demolka.
>Na dowod tego jak praca potafi byc niewspolmiernie proporcjonalna do placy
>podaje link.
>Coz, zeby jedni mieli duzo i zyli ponad stan,drugim trzeba odebrac :(
>http://kiosk.onet.pl/art.asp?DB=162&ITEM=1145503&KA
T=237

Socjaliści w bardzo sprytny sposób doprowadzili do tego, że każdemu
to, co się obecnie dzieje kojarzy się z kapitalizmem, liberalizmem i
wolnym rynkiem.

Nie mamy wolnego rynku w Polsce. Mamy jak najbardziej ściśle
kontrolowany i sterowany rynek, który nie ma niczego wspólnego z
jakąkolwiek wolnością gospodarczą. Dziś, żeby robić jakiekolwiek
interesy na nieco większą niż bardzo mała skalę trzeba mieć układy z
rządzącymi, bo inaczej zniszczą nas. Ludzi, którzy w takie układy
wchodzić nie chcą niszczy się, nawet gdy już przestają być "groźni" -
popatrzmy chociaż na sprawę pana Kluski (twórcy Optimusa), który
odmawiał finansowania polityków oddając pieniądze na akcje
charytatywne.

To jest socjalizm. Nie PRLowski. W PRLowskim socjaliźmie była jedna
partia i władza była z nadania Moskwy. Dziś jest wiele partii i rządzą
z nadania środków masowego przekazu. Ale to JEST Socjalizm, czyli
pełna kontrola poprzez polityków i urzędników tego, co się dzieje w
państwie.

W interesie państwa socjalistycznego jest utrzymyweanie takiej
sytuacji, by wciąż istniały jakieś problemy w stylu BEZROBOCIE,
BEZDOMNOŚĆ i tym podobne. Pozwala to wykazać, że politycy SĄ
potrzebni, pozwala to na tworzenie wciąż nowych i chwytnych haseł, za
pomocą których można dorwać się do władzy.

W IDEALNYM (oczywiście, że taki nie istnieje) ustroju liberalnym
politycy i państwo zajmują się tym, czym powinni. Z całą pewnością nie
jest to sterowanie gospodarką, gdyż gospodarką powinni sterować
przedsiębiorcy, którzy się na tym znają. Różne "przywileje", jak
minimalne płace, zakres ubezpieczeń etc wynikałyby w takim państwie z
negocjacji między przedsiębiorcami a reprezentami pracowników. Wbrew
temu, co się może wydawać, przedsiębiorcy tak samo potrzebują
pracowników, jak pracownicy pracy.

Zajmuję się obecnie różnymi sprawami związanymi z Francją z racji
moich kontaktów zawodowych. Otóż okazuje się, że we Francji urzędników
zatrudnionych w ministerstwie rolnictwa jest prawie dwa razy więcej
niż rolników.

My też zdążąmy w tym kierunku.

Jeśli to ma być dziki kapitalizm, to ja doradzam udanie się do
najbliższej biblioteki i poczytanie nieco historii doktryn
politycznych.

To, co mamy obecnie i w Polsce i w Europie, to specyficzna odmiana
oligarchii poszukującej za wszelką cenę mandatu na rządzenie głosząc
hasła o demokracji. Oligarchii wspieranej przez media, tak jak kiedyś
niektóre systemy opierały się na bagnetach.

>> A póki co, to należy się przygotować na to, co nam tutaj przygotowali
>> zwolennicy UE w czerwcu zeszłego roku. Myślę, że już niedługo będziemy
>> mieli tego objawy.

>Niestety ,dalej uwazam,ze praca uszlachetnia czlowieka,bo poprzez prace nie
>wazne czy to dla siebie,czy dla osiagania zysku,moglam duzo rzeczy sie
>dorobic i mam z tego satysfakcje,ze udalo sie cos w zyciu osiagnac,a nie
>narzekalam,ze jest mi zle.Uwazam ,ze dzieki pracy mam jeszcze kondycje
>fizyczna i nie poddaje sie tak latwo chorobie.Dzieki pracy nie mam czasu
>rozczulac sie nad soba,a moj temperament nie pozwala mi na bezczynnosc.Taka
>juz dziwna ze mnie osoba.:(

Ja nie lubię wielkich słów, ale wydaje mi się, że coś w tym jest, co
Pani pisze. Mam w swoim najbliższym otoczeniu osobę, która z
wieloletniego bezrobocia znalazła się nagle w firmie. Widzę, w jaki
wielkim stopniu odmienia się jej charakter, jak zwiększa się jej
pewność siebie i poczucie własnej wartości.

Dlatego wkurzają mnie tak okropnie ludzie, którzy piszą głupoty o tym,
że za 750 to nie pójda pracować i wolą dostawać rentę socjalną.

--
Pozdrawiam
Adam Pietrasiewicz